Toen we even weg waren... (002)

dinsdag 14 oktober-2014
tracteerde Ronald van Raak de Haagse landdag op een motie. Op 30 september. Ronald wilde dat minister Plasterk de mafia op Sint Maarten en Curacao te lijf ging. En heel moeilijk was dat niet volgens de SP-coryfee. Je had er alleen maar de money voor te followen (1). Zwarte money uit het ondeugende segment van de wereldeconomie, die in de beide oranje bananenrepublieken door de wastunnel worden geloodst.
De motie verwierf brede steun en binnenkort stuurt onze kleine platwurmfluisteraar dan ook een ferm detachement geheimsmurfen en cijfernerds westwaarts. Niet alleen om de mafia eens gezellig voor de ballen te schoppen, maar ook en vooral om eens flink te swifferen binnen de zwaar gecorrumpeerde bestuurderskaste.
Brengt ons terug naar de derde aflevering van de serie “Licht in de Deussternis” die op 5 oktober 2009 bij ons het licht zag. Daarin memoreerden wij een uitspraak van de toen nog als staatssecretaris van Financiën door het leven hobbelende Jan Kees de Jager. Die liet aan god en vaderland weten, dat een toef deftige Nederlandse familjes een bedrag van rond de 15 miljard euro had ondergebracht in schimmige buitenlandse trusts. Dat was naar boven gepompt bij het onderzoek naar het wel en wee van good old Johnny Deuss, die ondermeer op Curacao kwalijk riekende meloenen van kleur liet verschieten. En blijkbaar ook in touw was ten behoeve van voornoemde deftige families. Gek genoeg (hoewel) hebben wij daarover later geen ene moer meer gehoord. Maar we hebben het hier ook wel over de crème de la crème van de Nederlandse samenleving en niet over de mafia (hoewel). Dus mochten ze per ongeluk in de schijnwerpers van Plasterk's geheimschrijvers terechtkomen, dan hebben ze opnieuw niks te vrezen. Corruptie? Dat heet in die kringen anders.

(1) Zie hier in extenso de gespierde babbel van Van Raak.