Octopussy (736)

Door Jan Portein

Je kan er met je hoodie niet bij. Dat Michel de la Haye in de tientallen jaren waarin hij actief was met het omgoochelen van ondeugende poen in keurige stenen nooit in de schijnwerpers van de publiciteit terecht is gekomen. Notabene, hij begon zijn intrigerende loopbaan aan de Amsterdamse Willemsparkweg met als buurtjes de kleurrijke heren Fagel en Van der Sluis, die wel degelijk de nodige pennenwippers tot schrijven aanzetten. Inclusief Kleintje Muurkrant (1).
Later, toen zijn ster aanzienlijk was gestegen, ging Michel driftig om met luitjes als Spic & Span, Willem Endstra, “ome” Jaap Kroonenberg, leden van het Heineken-pentagon en gebruinde jongens aan de boorden van de Middellandse Zee. Om eens wat te boeren. De geklofte heren zagen elkaar regelmatig in het Amsterdamse café Van Dijk en in het befaamde Hilton-barretje, waar ze als gevestigde stenen-elite ondermeer afspraken maakten over wie welke stenen zou kopen op de eerstkomende veiling. En voor hoeveel. Dit hele gebeuren is allemaal netjes geboekstaafd in talloze journalistieke pronkstukken. Maar zoals gezegd, zonder de naam van Michel de la Haye. Misschien omdat hij één ding niet deed: wufte feesten en uitspattingen bijwonen. Desondanks denderde hij tegen het einde van de vorige eeuw tegen een forse zeperd aan. De blauwe brievenbrigade zadelde hem namelijk op met een aanslag van tien meloen piek aan vermogensbelasting over de voorafgaande drie jaar. Wat wil zeggen dat ie toen in ieder geval goed was voor zo'n 40 meloen. Maar we gaan ervan uit dat Michel net als anderen in de branche listig gebruikmaakte van katvangers cq. stromannen (2). En fanatieke lezers van deze serie weten inmiddels al dat in ieder geval één vertegenwoordiger van deze bedrijfstak in Michel's orbit zweefde: de toen nog jonge “architect” Fred Theijsmeijer. Stay tuned.

(1) Op naar de zoekmachine...
(2) Zie voor een fraai staaltje wassen en strijken nummertje 580 van deze reeks.