Groetjes uit Donetsk

maandag 10 november-2014
De “thugs” in Donetsk willen wel. Die hebben van meet af aan geholpen om de nasleep van de ramp rond de MH17 zo snel en humaan mogelijk af te wikkelen. Maar die jongen van Rutte heeft nog niet gezegd dat een onderzoeksteam de vliegtuigresten gaat bergen of Kiev besluit om at random een zootje raketten op Donetsk los te laten. En daarmee het onderzoekskarretje voor de zoveelste keer in de poep te rijden. Officieel gaat het om het Oekraiense leger, maar ondanks het verse wapentuig dat tijdens het staakt het vuren is aangevoerd kan het geen deuk in een chocolaatje slaan zonder de assistentie van de internationaal getinte nazi-bataljons. En die kleinkinderen van Adolf zijn niet alleen ideologisch tot het bot gemotiveerd om ruim tachtig jaar na dato die klotenrussen op hun sodemieter te geven. Er is meer. Kiev heeft ze namelijk beloofd dat ze na de Endlösung in het zuidoosten van het land allemaal een geconfiskeerd stukje land krijgen. In plaats van soldij, want poen is er niet. En wat is er heerlijker dan na al dat moorden eens lekker onder de koe te kruipen of tomaatjes te kweken?
Wat de huidige bewoners in die regio, die in tegenstelling tot de Maidanhelden geen recht hebben op een eigen Lebensraum, te wachten staat? Wat dacht u van het volgende stukje proza? Komt ie:

“Als deze groepen of eenheden van de Oekraiense National Guard mensen gevangen nemen worden die meestal gemarteld en vermoord. Hun broek gaat op hun enkels en dan krijgen ze bijvoorbeeld een soort spray in hun uiteinde. Het laatste deel van hun darmen barst dan open en de onderbuik loopt vervolgens vol met snel hard wordend schuim. De pijn is onvoorstelbaar”.

Een andere martelmethode lijkt daarbij haast ouderwets. Een gevangene wordt achter een voertuig vastgebonden en wordt net zo lang meegesleurd tot ie kapot is. Waar het zwaaien met een lappie grond al niet goed voor is. Uiteraard wordt dit afgedaan als Russische propaganda. Wat kan het anders zijn?