Terra Vitalis, the sequel (001)

vrijdag 31 mei-2013
Denk je al een tijdje dat je het Costa Ricaanse kreupelhout achter je hebt gelaten, komen er in de verte toch weer een paar joekels van bomen in zicht! Wil je niet weten. Of misschien ook wel. Als we goed zijn ingelicht gaat het over een ouwe claim, die in de nadagen van Terra Vitalis op het bord van Willem baron Schimmelpenninck van der Oye en zijn hofnar Jurretje van Dalen is gemikt door voormalig bestuurder Geert-Jan Boot. Bij het zien van het meloenenbedrag zal de schrik stevig in de voetzolen van de twee laatste der Vitalis-mohikanen zijn geschoten. Maar in plaats van een welwillende actie te ondernemen besloten zij gewoon voort te gaan met het omkatten van de Terra Vitalis-constructie en de hobbelige verhuizing naar Luxemburg. En die claim? Die was niet rechtsgeldig. Meneer Boot kon de boom in. Maar meneer Boot zag weinig heil in het naäpen van Tarzan. Hij zou zich tot een kadi hebben gewend en die zou een paar maanden geleden hebben bepaald dat de claim wel degelijk rechtsgeldigheid bevatte. Dat vormde voor onze oud-bestuurder de aanleiding om eens wat steviger aan de bel te gaan trekken. Ook bij de Luxemburgse clubleiding die de boel van Willem en Jur had overgenomen. Waren ze bij de firma Baum op de hoogte gebracht van de bungelende claim ten tijde van de overdracht? Of hadden Willem en Jur hun wafel gehouden over dit probleem? Net als over de gezondheidstoestand van het Costaricaanse boompjesarsenaal (1). En hadden Ernst & Young bij die zware overdrachtsbevalling de claim misschien over het hoofd gezien? Weten we allemaal niet. We zijn geen boekhouder. Maar dat er een bak eilie in de lucht hangt is wel zeker.

(1) Zie hierover bijvoorbeeld aflevering 41 van de serie “Hoe fris is Terra Vitalis?” dd. 24 oktober 2012.
(2) Zie over de rol van Ernst & Young bijvoorbeeld aflevering 36 van dezelfde serie dd. 7 augustus 2012.