Jazz behind the zippers (007)
maandag 13 december-2004
In maart 2003 bracht het Britse blad Private Eye een wat jolig bericht naar buiten. Zo jolig, dat de redactie er in het meest recente nummer opnieuw gewag van maakte. Begin 2003 zocht een inwoner van de Londense wijk Mayfair contact met minister Blunkett van Binnenlandse Zaken met een klacht. Of hij niks kon doen aan de overlast in de straat waar de bewoner zijn stulpje had. Ben je een sloeber uit Westend kan je het schudden met je klacht en word je vriendelijk verzocht je te laten nakijken. Maar woon je in Mayfair wil het blijkbaar nog weleens lukken. Blunkett gaf namelijk opdracht aan de Metropolitan Police om de zaak tot op de bodem uit te zoeken. Het ging ook niet om een kleinigheid. Twee jongens deden nondeju geregeld aan belletje trek en daar moest paal en perk aan worden gesteld. Er gingen een paar dienders op pad en die vonden al redelijk snel uit dat het ging om twee leerlingen van de St. George basisschool. Die kregen een flinke schrobbering. Wat dacht je wat! Case closed. Bewoner tevreden. Of liever: bewoonster. Het was Kimberley Quinn. De hoogpolige vloermat van de minister van Binnenlandse Zaken, die hem wat later verzocht om haar kindermeisje met gezwinde spoed een visum te bezorgen.
Ze blijven aan de overkant dus zagen aan de poten van Davids ministerszetel. Met zijn allen. En wij staan daar in ons eentje een beetje lullig met een figuurzaagje te frummelen om de stoel van Remkes te demonteren. Ongelofelijk. Straks gaat ie misschien weer naar Thailand. Op Kerstreces. Nou maar hopen dat er een flink koppel AIVD-ers meegaat, want anders moeten we straks van Zand weer horen dat ie daar met een juf aan het knoeien is geweest die zowel deel uitmaakt van Osamas inner circle als van een hero-exportbedrijf in Bangkok. Lekker dubbel op. Laten we samen bidden onder de boom. Stay tuned.
