Adel verplicht (030)
vrijdag 25 februari-2005
De bestuurlijke connectie tussen het door Raemaekers aangewezen filmopnamebedrijfje aan de Molièrelaan 86 en het videoproductieonderneminkje aan de Marconistraat 127 bestond uit één meneer: Joseph Schulman. Diens onderneming BVBA Audio Corporation was niet alleen via Weinstein verbonden met het Dutroux-complex, maar ook via de voormalige Brusselse advocaat Michel Vander Elst. Ooit wegens zijn aandeel in de ontvoering van ex-premier Paul vanden Boeynants in de jaren tachtig achter het gaas gegaan en in de jaren negentig bekend geraakt als de uitvinder van een vals alibi voor Michel Nihoul bij het onderzoek naar de ontvoering van Laetitia Delhez. Juist deze meester inde onrechten was daarnaast een tijdlang adviseur van Josephs filmfabriek. Leuk hè?
Buiten een adviseur had Joseph ook een broer, Charles. Geen dommekloot, deze Charles Schulman. Hij was namelijk uroloog aan het Erasmus-ziekenhuis in Brussel en dan heb je toch meer in je hoofd dan iemand die altijd in zijn schoenen staat te pissen. Naast de urologie trok ook de filmerij zijn belangstelling, getuige zijn bestuurlijke aanwezigheid binnen "Image Transfert Industrie". Een ondersteunend bedrijf ten behoeve van filmproducties.
Onze Charles was getrouwd met Mireille Weinstein. Ja, goed geraden, de zus van Bernard Weinstein. Bernard was in 1981 in Frankrijk veroordeeld tot vijftien jaar nor wegens diefstallen, ontvoering, gijzeling, poging tot moord en nog een handjevol andere fantasievolle gewelddaden. Met aftrek van voorarrest bleef er nog acht jaar over.
Dat vond zus Mireille blijkbaar zielig en zij zette haar man in oktober 1983 aan om een briefje aan de leiding van de nor te schrijven. Daarin pleitte de uroloog voor een vervroegde vrijlating van zijn zwager. Hij zou dan wel zorgen dat Bernard door een aan zijn ziekenhuis verbonden psychiater verder behandeld zou worden bij zijn rentrée in de maatschappij.
Erg gauw werd aan Charles verzoek niet voldaan, maar twee jaar later was Bernard wel vrij man.
Op 1 december ging hij aan de slag bij de BVBA Audio Corporation. Als copieerder van videobanden.
Volgens Raemaekers ging het om kinderporno. Volgens Joseph Schulman helemaal niet. Oké, Joseph had in de jaren zeventig zijn sporen verdiend bij sexfuiven. Maar wie liet in die tijd nìet te pas en te onpas zijn broek zakken? En dat is trouwens geen bewijs voor de stelling dat ie later is overgegaan tot het fabriceren en multipliceren van kinderporno. Of dat hij weet had van de activiteiten die zijn werknemer Bernard Weinstein later ontplooide. Das waar. Maar circumstantial evidence is ook niet te versmaden. Stay tuned.