Leven met Steiner (010)

We blijven in deze serie nog even bij Tommy Wierenga. Omdat deze schrijver na zijn rede tegen de Vrije School in 2000 nog niet klaar was met de sofen.

In 2015 stierf zijn moeder, dezelfde die hem destijds naar die school had gestuurd. De auteur schreef een boekje over de vrouw: Dit is mijn moeder. Het is vooral een boekje over de relatie tussen haar en hem, natuurlijk, Want de wegen tussen de twee scheidden toen hij twaalf was en bij zijn vader ging wonen.

De zoon bleef een zwak voor haar behouden, hoewel de vrouw knettergek was. Hij beschrijft in het boekje hoe hij -al enige tijd na haar sterven- uit zijn adressenboekje de telefoonnummers van andere doden aan het schrappen is en bij dat van zijn moeder aarzelt. Stel nu dat ze hem op een dag toch zou bellen, vanuit haar hemel?

Haar boodschap uit het hiernamaals zou op zijn antwoordapparaat belanden. En zij zou ijdel genoeg zijn om daarin niet het nummer te vermelden waarop zoonlief haar zou kunnen terugbellen …

De hemel, of het hiernamaals, was waarin moeder Wierenga heilig geloofde, en haar zoon niet, nog minder nadat hij zijn moeder op haar sterfbed had meegemaakt. De vrouw kreeg borstkanker en verliet zich voor de behandeling daarvan niet op oncologen maar op kwezels. Een bonte rij van piskijkers, sterrenwichelaars, macrobioten en huis-tuin-en-keukenpsychologen passeert de revue.

Lia Wierenga onderging het droeve lot van de befaamde actrice Sylvia Millecam, in 2001. Ook die gaf zich voor de behandeling van haar kwaal over aan ‘alternatieve genezers’ en kwam pas van die dwaalweg terug toen het te laat was. De dood van Millecam veroorzaakte toentertijd een behoorlijke portie ongenoegen in de samenleving *.

Maar helaas niet genoeg om de kwakdenkers voorgoed in een kwaad daglicht te stellen …

(JoopFinland)

* Ook in Kleintje Muurkrant. Googel op sylvia en millecam en je kunt het allemaal nog es meemaken ...