Kunstjes die niet kunnen (002)

woensdag 20 oktober-2010
Wij verdachten het upperlip veilinghuis Christie's ervan met de verkoop van een zeldzaam Perzisch tapijt voor ruim zes meloen Pond iets uit Adolf's ouwe voorraadschuur te hebben verpatst (1). Door het haast afzichtelijke geklooi om met een absoluut lulverhaal het provenancegat te dichten. Maar dat was niet de enige reden. Volgens de Financial Times was het tapijt in oktober 2009 out of the blue sky komen binnenvliegen bij Georg Rehm, een derderangs veilinghuis in Augsburg. Daar werd het verkocht voor 18.000 euro. Wat zegt u? 18.000 euro! De FT ging bij Georg uit vissen. Waar kwam het tapijt vandaan en wie was de koper? Maar bij Georg zagen ze de shower hangen en hielden hun kaken stijf op elkaar. Zou je het zelf wezen.
Brengt ons op de story rond een ander kostbaar en uiterst zeldzaam kunstobject: een Spaans/Moorse dolk uit de vijftiende eeuw. Die dook vorig jaar op bij Czerny's International Auction House in de Italiaanse metropool Sarzana. Ging voor 2 tonnetjes de deur uit. Provenance? Koper? Verkoper? God of een andere antieke uitvinding mag het weten. Maar zeven maanden later stond diezelfde zeldzame dolk in de etalage bij het ook al zo gerenommeerde Sotheby's. En werd dankzij de open telefoonleidingen met het Midden-Oosten de prijs de lucht in geblazen. De dolk eindigde op een wolk van 3 meloen en 737.250 Pond. Provenance? Czerny's International Auction House. Zo was je wit wat pikzwart is. Maar het gaat om deftige lieden met dure mansions en voitures en bubbels bij het ontbijt. De untouchables. En hé, wat weten wij als eenvoudige boerenlullen van kunst? Wij vallen al in katzwijm voor een professor, die uit de krochten van een museum ouwe schilderijen optakelt, ze van een Rembrandt-brevet voorziet en zich heilig laat verklaren door twee fraters van de VARA-kerk. We verdienen gewoon niet beter.

(1) Zie aflevering 1 dd. 18 oktober 2010.