maandag 18 oktober-2010
Telefoon. Michel van Rijn, de kunstmusketier:
Wat denk je? Zit ik op een terrasje komen er een paar jongens van de bereden politie voorbij. Legt een van die knollen bijna een paar dampende drollen op mijn schoenen. Als je een hond uitlaat moet je met een zakje en een schepje erachteraan lopen, maar die agenten reden gewoon door!
KM: En daar bel je voor?
MvR: Nee, ik heb je net een mail gestuurd over een paar gevalletjes waar ik me niet helemaal "bien" over voel.
KM: Gaat het over?
MvR: Over een Perzisch tapijt bij Christie's en een zeldzame dolk bij Sotheby's. Wil je daar eens goed naar kijken? Ik denk dat ze de zaak weer eens hebben besodemieterd.
KM: Kijken we naar. Denk om die drollen als je weggaat.
Op naar het tapijt. Werd op 16 april jl. voor een krats in de etalage gezet door het oh zo gerenommeerde Christie's in Londen, maar scoorde surprise surprise ruim 6 meloen Pond. Kijkt u even mee? Mooi hè? Alleen van het begeleidend spoorboekje klopt geen reet. Daarin staat namelijk dat het tapijt oorspronkelijk deel uitmaakte van een hele verzameling kunstvoorwerpen, die heel consciëntieus bij elkaar was geharkt door Martine-Marie-Pol, gravin van Béhague. Volgens Christie's herderlijk schrijven was het grootste gedeelte van die collectie in 1927/1928 in tweeën gehakt en verpatst. Het restje, inclusief het bewuste tapijt, zou verhuisd zijn naar haar echtgenoot, de markies van Ganay. Aanleiding: het vertrek van Martine-Marie-Pol naar het eeuwige dakterras.
Kijk, en daar swaffelt Christie de plank giga fucking mis. Martine overleed pas in 1939 en was helemaal niet getrouwd met die De Ganay. Dat was haar zuster Marie-Julie-Pamphile-Berthe. Martine was getrouwd met een luitenant van de cavalarie René-Marie-Hector de Galard de Bressac de Béarn. Dat huwelijk werd overigens nauwelijks geconsumeerd en officieel in 1920 ontbonden.
Terug naar dat tapijt. Het was zonder enige twijfel nog in Martine's bezit toen zij in 1939 een enkeltje naar boven nam. Vraag is of het in handen kwam van haar zuster Marie (rip 1940) of andere erfgenamen. Zoals haar neven, de markiezen van... De Ganay. Het antwoord op die vraag is moeilijk te geven. Vooral dankzij Christie's, dat niet alleen uit zijn nek ouwehoert over de Franse etappe in het bestaan van het tapijt, maar verder ook geen moeite doet om het gat in de provenance te dichten. Je zou ze er bijna van verdenken een stukje Duitse oorlogsbuit te hebben verkwanseld. Geen wonder dat Michel van Rijn zich niet "bien" voelde. Maar er is meer. Stay tuned.
- Datum: .