Skip to main content

maandag 18 oktober-2010
Telefoon. Michel van Rijn, de kunstmusketier:

Wat denk je? Zit ik op een terrasje komen er een paar jongens van de bereden politie voorbij. Legt een van die knollen bijna een paar dampende drollen op mijn schoenen. Als je een hond uitlaat moet je met een zakje en een schepje erachteraan lopen, maar die agenten reden gewoon door!
KM: En daar bel je voor?
MvR: Nee, ik heb je net een mail gestuurd over een paar gevalletjes waar ik me niet helemaal "bien" over voel.
KM: Gaat het over?
MvR: Over een Perzisch tapijt bij Christie's en een zeldzame dolk bij Sotheby's. Wil je daar eens goed naar kijken? Ik denk dat ze de zaak weer eens hebben besodemieterd.
KM: Kijken we naar. Denk om die drollen als je weggaat.

Op naar het tapijt. Werd op 16 april jl. voor een krats in de etalage gezet door het oh zo gerenommeerde Christie's in Londen, maar scoorde surprise surprise ruim 6 meloen Pond. Kijkt u even mee? Mooi hè? Alleen van het begeleidend spoorboekje klopt geen reet. Daarin staat namelijk dat het tapijt oorspronkelijk deel uitmaakte van een hele verzameling kunstvoorwerpen, die heel consciëntieus bij elkaar was geharkt door Martine-Marie-Pol, gravin van Béhague. Volgens Christie's herderlijk schrijven was het grootste gedeelte van die collectie in 1927/1928 in tweeën gehakt en verpatst. Het restje, inclusief het bewuste tapijt, zou verhuisd zijn naar haar echtgenoot, de markies van Ganay. Aanleiding: het vertrek van Martine-Marie-Pol naar het eeuwige dakterras.
Kijk, en daar swaffelt Christie de plank giga fucking mis. Martine overleed pas in 1939 en was helemaal niet getrouwd met die De Ganay. Dat was haar zuster Marie-Julie-Pamphile-Berthe. Martine was getrouwd met een luitenant van de cavalarie René-Marie-Hector de Galard de Bressac de Béarn. Dat huwelijk werd overigens nauwelijks geconsumeerd en officieel in 1920 ontbonden.
Terug naar dat tapijt. Het was zonder enige twijfel nog in Martine's bezit toen zij in 1939 een enkeltje naar boven nam. Vraag is of het in handen kwam van haar zuster Marie (rip 1940) of andere erfgenamen. Zoals haar neven, de markiezen van... De Ganay. Het antwoord op die vraag is moeilijk te geven. Vooral dankzij Christie's, dat niet alleen uit zijn nek ouwehoert over de Franse etappe in het bestaan van het tapijt, maar verder ook geen moeite doet om het gat in de provenance te dichten. Je zou ze er bijna van verdenken een stukje Duitse oorlogsbuit te hebben verkwanseld. Geen wonder dat Michel van Rijn zich niet "bien" voelde. Maar er is meer. Stay tuned.

  • Datum: .

woensdag 20 oktober-2010
Wij verdachten het upperlip veilinghuis Christie's ervan met de verkoop van een zeldzaam Perzisch tapijt voor ruim zes meloen Pond iets uit Adolf's ouwe voorraadschuur te hebben verpatst (1). Door het haast afzichtelijke geklooi om met een absoluut lulverhaal het provenancegat te dichten. Maar dat was niet de enige reden. Volgens de Financial Times was het tapijt in oktober 2009 out of the blue sky komen binnenvliegen bij Georg Rehm, een derderangs veilinghuis in Augsburg. Daar werd het verkocht voor 18.000 euro. Wat zegt u? 18.000 euro! De FT ging bij Georg uit vissen. Waar kwam het tapijt vandaan en wie was de koper? Maar bij Georg zagen ze de shower hangen en hielden hun kaken stijf op elkaar. Zou je het zelf wezen.
Brengt ons op de story rond een ander kostbaar en uiterst zeldzaam kunstobject: een Spaans/Moorse dolk uit de vijftiende eeuw. Die dook vorig jaar op bij Czerny's International Auction House in de Italiaanse metropool Sarzana. Ging voor 2 tonnetjes de deur uit. Provenance? Koper? Verkoper? God of een andere antieke uitvinding mag het weten. Maar zeven maanden later stond diezelfde zeldzame dolk in de etalage bij het ook al zo gerenommeerde Sotheby's. En werd dankzij de open telefoonleidingen met het Midden-Oosten de prijs de lucht in geblazen. De dolk eindigde op een wolk van 3 meloen en 737.250 Pond. Provenance? Czerny's International Auction House. Zo was je wit wat pikzwart is. Maar het gaat om deftige lieden met dure mansions en voitures en bubbels bij het ontbijt. De untouchables. En hé, wat weten wij als eenvoudige boerenlullen van kunst? Wij vallen al in katzwijm voor een professor, die uit de krochten van een museum ouwe schilderijen optakelt, ze van een Rembrandt-brevet voorziet en zich heilig laat verklaren door twee fraters van de VARA-kerk. We verdienen gewoon niet beter.

(1) Zie aflevering 1 dd. 18 oktober 2010.

  • Datum: .