Octopussy (291)

maandag 22 januari-2007
Het waait nog steeds. Af en toe een bui. Je koffie smaakt naar voorgekookte cavia. Het geneuzel over de kansen op een gouden medallie in een sport waar je bij iedere bocht de kont van een voortijlende sportfanaat in TVM- of Scheringa-tutu mag aanschouwen, begint pas over een uur. Wat doe je dan in je wanhoop? Je gaat zitten loeren naar Business Class. Business Class!!!! Een RTL-vehikel van Harry Mens, ooit de admiraal van de Amsterdamse grachten, stille vennoot in een koffieshop en een buddy van Pim. Een programma waarin je na storting van 12.500 euri op een rekening van Harry (zal wel inclu BTW wezen) iets mag komen oreren over je geweldige product, je innoverende methode om nog meer goudstukken uit een ezel te pompen en meer van dat gekeutel waar aangeklede dames en heren goed in zijn. Nou kan je niet straffeloos bijna anderhalf uur een stel pratende (mantel)pakken achtermekaar zetten, want dan moet je als producent de kijkers voorzien van een tubetje Pritt om ze in staat te stellen hun wimpers aan hun wenkbrauwen vast te plakken. Dus wat doe je? Je gooit er een kokkie tegenaan die wat wortels aan flenters hakt, een jeugdig talent op een pianola, een paar modegrillen, je dochter op glad ijs etcetera. Om de boel wat op te fleuren. Plus een gesprekje met Thomas Lepeltak, een rijkelijk vroeg gearriveerde Pool die ooit beroemd werd als de Stan Huygens van de Telegrof. Dit keer ging het over lekken. Nee, geen Tena Lady. Lekken naar de pers. Als we het goed begrepen hebben had je lekkers die poen wilden hebben voor hun info en lekkers die andere redenen hadden om hun gemoed te luchten. De eerste soort was maatschappelijk gezien van laag allooi (telefonistes, portiers, chauffeurs en een enkele bromsnor van een meldkamer), de andere soort bestond grotendeels uit ambtenaren van linkse snit. Uit dat laatste vloeide logischerwijs voort dat Den Haag zo lek was als een vergiet. Aldus Thomas.
Temidden van deze lekkages ging Harry plotseling over op de begrafenis van Robert Noortman. De gunslinger die zich toch maar mooi had opgewerkt tot wereldberoemd kunstdealer in Maastricht en omgeving en die voor 44 meloen euro en een pakkie aandelen zijn hele hebben en houwen aan Sotheby had overgedaan, toen er midden 2006 onweer dreigde tussen de Limburgse heuvelen. Volgens Harry was er met Robert een goudeerlijke deskundige heengegaan, die altijd loepzuivere topstukken verkocht. En mocht er onverhoopt toch iets niet in orde zijn, dan was het bij Robert altijd: niet goed, geld terug.
Waarom Harry nou die macabere ingreep pleegde, was onduidelijk. André van Duin improviseert nog wel eens, maar dat zien we Harry niet zo gauw doen. Er moest een moverende reden zijn. Of Harry had onze vorige aflevering gelezen en wilde naar aanleiding daarvan het beeld wat bijkleuren. Of Harry wist dat onverlaten van het Openbaar Ministerie afgelopen vrijdag bij het veilinghuis Sotheby de Noortman-files hadden opgevraagd. Kennelijk zijn die boys niet helemaal overtuigd van het integere karakter van Noortman’s kunsthandelingen. Zullen wel linkse ambtenaren wezen. Dus zullen we nog wel het nodige horen. Stay tuned.