Foutje, bedankt (004)
woensdag 26 oktober-2011
Fuck. Sta je als hotemetoten van het Amsterdams Museum net in de startblokken om voor het oog van de wereld een prachtige beurt te maken, gooit die Michel van Rijn roet in de bubbels. Voor vandaag stond namelijk de overdracht op het programma van een schilderij uit de vroege achttiende eeuw van Juriaen Pool II aan de Canadese erven van Max Stern. Een van oorsprong Duitse kunsthandelaar die in 1937 gedwongen werd om zijn hele nering in de ramsch te gooien. Het bewuste schilderij was na de oorlog in een Zuid-Duits casino terechtgekomen totdat kortgeleden "rien ne va plus" werd geroepen en het doek terug moest naar de familie Stern.
Maar wat kwam er in een Brandpunt-reportage van afgelopen zondag naar boven wellen? Dat er in de collectie van het Amsterdams Museum ook een klodder foute kunst zat. Bijvoorbeeld een doek van de zestiende/zeventiende eeuwse schilder Cornelis van der Voort, dat in 1965 door het museum was aangeschaft. Daarbij voorbijgaand aan het feit, dat het in 1940 gejat was uit de collectie van het Joodse bankiersechtpaar May-Fuld en ook als zodanig te boek stond. Ja maar, riep een mevrouw Dinges van de afdeling Documentatie, toen werd er heel anders naar zulke dingen gekeken. Jammer, dat de betrokken verslaggever haar daarover niet verder uitbeende, want uit de praktijk blijkt bijna dagelijks, dat er wat dat kijken betreft geen enkel verschil is tussen 1965 en nu. Tenzij Dinges bedoelde dat we toen nog geen specsavers hadden en nu wel. Dan had ze gelijk.
Achteraf liet het Amsterdams Museum ook nog weten, dat het net bezig was met het doorlichten van zijn eigen verzameling op foute exemplaren en dat Brandpunt dat niet had vermeld. Maar achteraf kijk je de stier van Potter in zijn parkeergarage. Nee, die bubbels van vandaag zullen meer naar Doodsieck dan naar Heidsieck smaken. En dat allemaal door die kloten Van Rijn. Bah.