Olla vogela hebban nestas hagunnan (004)

dinsdag 4 januari-2005
Een wet van Bataven en Kaninefaten: actie is reactie. Na de ontboezemingen van Deep Throat over de rol van Hans Mosselman in de Dutchbird-affaire compleet met de verkoop van Sudtours aan Fentener van Vlissingen kregen we een e-mail van Rob van de Rhee. Om even wat recht te zetten. Volgens hem werd hij bij zijn onderhandelingen met de club van Mosselman namelijk niet begeleid door een vertegenwoordiging van Middle East Airlines. Quote:

“Juist is slechts dat wij namens onze financiers -welke inderdaad deels uit het Midden-Oosten komen- vergezeld waren door een oud lid van de Raad van Bestuur van MEA,die vanwege zijn expertise op luchtvaartgebied alsmede de destijds voorgenomen alliantieplannen met Europese, Midden-Europese en een luchtvaartmaatschappij uit het Midden-Oosten van groot belang was om een snelle besluitvorming mogelijk te maken. Het was ook deels hieraan te danken dat wij binnen een week een beslissing over een dergelijke investering konden nemen”.

Verder zond Van de Rhee ons nog de tekst van een mail die hij aan de vakbond De Unie had gezonden naar aanleiding van de open brief die de bond een paar dagen geleden op haar website publiceerde en die gericht was aan het adres van de Amsterdamse bounty hunter Erik de Vlieger. Daarin bevestigde hij in wezen het verhaal van Deep Throat. Dat de verkoop van Sudtours de achterliggende reden voor Mosselman was om door de wind te gaan en Dutchbird voor 1 euro aan Harm Prins te verpatsen in plaats van 4 1/2 miljoen euro aan Van de Rhee cs. Quote:

“Mosselman heeft er toen voor gekozen om in de procedure, bij gebrek aan betere argumenten, over te gaan tot moddergooien. Zijn belangrijkste punten bestonden uit mijn persoonlijk verleden, gebrek aan zekerheid van betaling van de koopsom en te weinig garanties voor de continuïteit van Dutchbird. Het feit dat ik ooit betrokken was bij een faillissement is bijna een heiligverklaring in verhouding tot het niveau van zijn huidige zakenpartner Prins dunkt mij. Indien er geen betaling had plaatsgevonden, hebben wij immer betoogd, was er ook niet geleverd. En over de continuïteit hebben wij garanties aangeboden die echter nooit meer zijn geverifieerd.
Bovendien hoeft men niet bepaald econoom te zijn om te begrijpen dat men met 100 miljoen euro aan garanties wel wat kan financieren. Door nu de zaak voor 1 euro te verkopen aan iemand die wordt verdacht van criminele zaken en bovendien de zaak regelrecht de afgrond in te sturen zonder enige garantie haalt Mosselman al zijn eigen argumenten onderuit.
Door nu tot elke prijs (1 euro dus) de onderneming te verkopen zonder deze garantie wist Mosselman dat hij mede debet zou zijn aan het faillissement van Dutchbird (overigens is de heer Mosselman op dezelfde wijze aantoonbaar mede debet aan twee faillissementen Air Holland)”.

Klinkt allemaal heel plausibel. Maar wij zijn echte liefhebbers van naadje en kous. Wie waren bijvoorbeeld die investeerders van onze Robbedoes? En hoe bizar is het dat in een jaar waarin Van de Rhee zich toch op redelijk hoog niveau manifesteerde in de vliegerij hij er niet voor terugdeinsde om balletje balletje te spelen met een figuur als Jaap de Bode (zie de serie Octopussy)? Als alle tekenen niet bedriegen (en dat doen ze haast nooit) reed Robbie afgelopen zomer financieel gezien bijna op zijn velgen. Geen schande, maar het levert bij ons wel geknaag in de bovenkamer op. Stay closely tuned.