Een briefje aan Dutroux (006)
zondag 13 februari-2005
Even recapituleren. Op 18 oktober 1996 vond een inwoner van het Waalse dorp Flawinne op straat een koffertje met papieren waaronder een briefje aan Dutroux. In dat briefje werd gereleveerd aan een huis dat adequaat was ingericht om Roemeense kleine meisjes te ontvangen. Niet voor een leuke vakantie in België, maar voor het maken van pornofilms.
Het koffertje bleek gestolen te zijn van Francois Leyens uit diens woning aan de Rue de Lustin in de Waalse metropool Dave. Hij zou de diefstal ervan niet eens gemerkt hebben omdat het ging om een koffertje met oude administratieve gegevens dat ergens in dekelder had gelegen.
Uit die gegevens bleek overigens dat Francois over stevige contacten in het voormalige oostblok beschikte. Ondermeer in Roemenië. Maar nee, dat briefje aan Dutroux had hij niet geschreven. Dat moest een of andere onverlaat bij de andere papieren hebben gestoken om hem zwart te maken.
Ten tijde van het onderzoek deed een getuige aangifte van een brief encounter met Marc Dutroux, die volgens haar een poging had ondernomen om met een wit bestelbusje haar tienjarige kleindochter te kidnappen bij haar tweede huis aan de Rue de Lustin in Dave. Leuk detail voor de speurneuzen die bezig waren met het wassen en watergolven van Leyens. Die woonde namelijk aan dezelfde Rue de Lustin.
De kidnap werd in de kiem gesmoord omdat oma tijdig op de plek des onheils arriveerde. Het onderzoek naar deze zaak raakte in de berm. Er kon niet met zekerheid worden vastgesteld dat de man die bij het tweede huis van de getuige verdacht had staan te scharrelen bij zijn bestelbusje inderdaad Dutroux was geweest. Aan Dutroux zelf werd niks gevraagd.
Hoe dit zij, uit grafologisch onderzoek bleek dat Leyens wel degelijk het Roemeense briefje had geschreven. Maar dat was niet voldoende om hem achter het gaas te dumpen. Er moesten nog meer harde bewijzen worden opgespit. En juist dat schoot niet erg op. O zeker, de speurneuzen vonden uit dat Francois jarenlang enthousiast met de echtgenote van voormalig werknemer Jacques Delmée had gekofferd. Bij tijd en wijle zelfs in een echt kasteel. En waar associeer je tegenwoordig Belgische kastelen mee? Precies. Met orgiëen en kinderarbeid. Maar nee, niks te vinden. De zaak tegen Leyens bloedde langzaam dood.
Tuurlijk, met name de gerenommeerde spekzolen van Neufchâteau hebben zich best wel ingespannen om een gat te vinden in de taaie verdediging van Francois. Maar merkwaardigerwijs zijn diens zoons nooit aandachtig geroosterd. Terwijl ze toch ook prominent in het briefje ten tonele werden gevoerd. Onderzoek naar een aantal figuren in Roemenië die met naam en toenaam in de administratie van vader Leyens voorkwamen is voor zover waarneembaar nooit uitgevoerd. Onderzoek naar Leyens connecties in het Waalse wereldje van handelaren in tweedehands autos waarin Dutroux geen onbekende was idem dito. De link met het Tsjechische vakantieoord Teplice waar Dutroux notabene zelf zijn enige eigen kinderpornoproductie op video vastlegde werd blijkbaar over het hoofd gezien. Kortom, elk eventueel spoor dat kon leiden naar de ontdekking van een netwerk werd nauwlettend ontweken. Geen gezeur over netwerken alstublieft. Het dossier werd uiteindelijk opgelucht door onderzoekrechter Jacques Langlois terzijde geschoven. Case dismissed. Zoals zovele.
