Catalonië en Madrid (005)
Nadat de regering-Rajoy had gegokt en verloren, gegokt dat de Catalaanse verkiezingen van december vorig jaar een meerderheid tegen onafhankelijkheid zouden opleveren die niet kwam, heeft Madrid nu een nieuwe stelling betrokken om een regering van de meerderheid voor afscheiding te frustreren: Drie verkozen parlementsleden zitten vast (waaronder de afgezette en beoogde vice-premier Junqueras, leider van de linkse ERC) en vijf verkozenen (waaronder de afgezette en beoogde premier Puigdemont) zijn naar Brussel gevlucht. Als ze naar Barcelona afreizen worden ze gearresteerd. Dat betekent dat ze op 30 januari als het Catalaanse Parlement in eerste zitting bijeenkomt niet kunnen stemmen om een regering van hun partijen te formeren. Dan zou Ines Arrimadas van Ciutadans een regering kunnen formeren met de socialisten en de PP.
Het is niet de eerste keer dat een Catalaanse Regering met dit bijltje heeft gehakt. Na de overwinning van Franco in 1939 vluchtte de Catalaanse president Lluis Companys naar Noord-Cataloniëe (Frankrijk) en vormde in Perpinya (Perpignan) een Regering in Ballingschap. Na de capitulatie van Frankrijk arresteerde de Gestapo Companys en Petain/Vichy werkte mee aan zijn uitlevering. In 1940 werd hij op Montjuic gefusilleerd.
Puigdemont is niet uitgeleverd. Dat was te danken aan de Vlaamse nationalisten in de Belgische Regering Michel met wie de Catalanen warme relaties onderhouden. Van deze zelfde Michel dateert trouwens van voor op 1 oktober 2017 de Catalonië-crisis explodeerde het aanbod om te bemiddelen tussen Barcelona en Madrid. Inzet zou dan kunnen zijn geweest een Federatieve oplossing van het probleem, naar Belgisch model.
Maar daar begint in Iberië nu net een verhaal: toen de Catalaanse president Moira in 1930 de Catalaanse Republiek uitriep binnen een Iberische Federatie, was enkele uren eerder in Madrid de Spaanse Republiek uitgeroepen. Na onderhandelingen werd een non-federatieve autonomie-oplossing gevonden.
Het gaat te ver om in dit verband alle ins & outs te behandelen, maar duidelijk moet zijn dat er meer aan de hand is dan 'die wrekkige Catalanen willen niet meebetalen aan die arme Spanjaarden'. De massagraven die juist geopend zijn in Catalonië uit de Burgeroorlog getuigen ervan. En de gevangenschap van Junqueras en ballingschap van Puigdemont openen ook andere herinneringen aan vervlogen tijden die opeens weer terug zijn: Guardia Civil uit de rest van Spanje; pantserwagens aan haar grenzen.
Het bemiddelingsvoorstel van Michel werd door Merkel, Macron en de Brusselse clown Juncker afgewezen. Rajoy was uiteraard tegen. 'U moet onderhandelen met de Catalaanse PP', beet hij Puigdemont via de camera's toe. De PP haalde 4 prcent van de stemmen in Catalonië.
Opmerkelijk is dat hoewel Junqueras voor het Hoogerechtshof heeft toegezegd niet actief aan onafhankelijkheid te gaan werken met de Catalaanse Regering hij toch niet is vrijgelaten.
Als ik Merkel was zou ik opdracht geven Michel alsnog op bemiddelingstocht te sturen. Voordat het echt uit de hand loopt. Maar ja wie ben ik en Merkel is druk bezig in een merkwaardige formatie haar hachje te redden. (WK)
