Ik ben vertrokken naar een gebied dat in de recente geschiedenis het toneel is geweest van een zeer wrede burgeroorlog, te vergelijken met Syrië nu, en waar, na een transitieperiode waarin West-Duitsland met D-marken het schiereiland 'in Europa haalde', de oude breuklijnen van een koloniaal verleden weer tevoorschijn komen.
Zoals alle rijken, of het nu om Rusland, Frankrijk of het Engelse GB gaat, is 'Het koninkrijk Spanje' een product van veroveringsoorlogen. In de 16e eeuw bezat de Spaanse Kroon het grootste koloniale rijk ooit, minder bekend is de 'interne kolonisatie' van het Iberisch schiereiland.
Een van de grieven van de Catalaanse adel/bourgeoisie was dat ze niet deelden in dat koloniale wereldrijk. Catalonië/Aragon verslofte onder Spaans bewind; Sevilla en Madrid floreerden.
Sommigen zijn bekend met dat Portugal (in grootte de tweede kolonisator van de 15e en 16e eeuw) ooit tot Spanje behoorde en ook de 'Reconquista', de "herovering" door de 'Catolicas' (nb een koningin van Aragon) van Andalusië op de Moren behoort tot bekend terrein. Anders ligt dat met de verovering van Catalonië dat aan twee kanten van de Pyreneeën. Mazarin, de machthebber onder Louis XVI, veroverde in 1659 het noordelijke deel tot Cerbere ('waakhond')/Port-Bou, met een marinehaven in de enclave Rosas. Spanje pakte het zuidelijke deel in 1714. 
De Baskische kwestie ligt iets ingewikkelder, maar het koninkrijk Navarra waaronder een groot deel van het door Basken bevolkte gebieden viel, werd eveneens (in een oorlog met Frankrijk) ingelijfd. 
Het Catalonië dat in de Middeleeuwen ontstond in een unie met Aragon, een geduchte maritieme mogendheid die Sicilië, Zuid-Italië (Napels), Sardinië en Valencia omvatte, kon alleen deze concurrerende handelsveroveringsstaat in de Middellandse Zee worden dankzij het unieke feodaal statuut van de 'Corts', (te vergelijken met wat een paar eeuwen later onze Staten-Generaal zouden worden), zonder wiens toestemming de vorst niets kon. Het was het Italiaanse model, waarin de handel regeerde; de adel/aristocratie had de vorst onder controle.
Hoewel in 1714 aan al deze instituties een eind kwam, bleef de belangrijke (handels)positie van het ingelijfde gebied.
Met het geïndustrialiseerde Baskenland was Catalonië na het instorten van het de koloniale wereldhandel vanuit Sevilla en Cadiz het meest ontwikkelde gebied van het schiereiland. Met de hoogste (belastings)inkomsten.
De verhouding van de Catalaanse land- en geldadel met Madrid is vanaf 1714 altijd ambigue geweest. Aan de ene kant haatte men de Madrileense betutteling en belastingen. Maar in de praktijk kregen ze alle ruimte om hun landen en vazallen uit te persen en grote zaken te doen en het idee van onafhankelijkheid te vergeten. Het grootgrondbezit bleef intact. Het Catalaanse platteland is feodaal als de rest van Iberië.
Het was natuurlijk het Revolutiejaar 1848 dat ook in de vroegindustriële centra van Iberië tot opstand leidde. De rest van de eeuw bracht een explosie van industrieële ontwikkeling vergelijkbaar met Baskenland en sociaal verzet. De rest van Iberië verarmde.
Dat met de opkomst van revolutionaire bewegingen ook de Catalaanse Nationalisten zich zouden manifesteren was logisch. Zijn de Basken meer cooperatief (cooperaties; incl. banken) ingesteld, in Catalonië was een modern ondernemerschap de motor. Die zochten overeenkomsten met Madrid om hun inkomsten te garanderen. Tot de dag van vandaag.
Het verzet komt van onderen; slechts een gedeelte van de Catalaanse bourgeoisie ondersteunt het streven. Het nationaal Catalaans symbool is de ezel. Rajoy brengt de natiestaat in gevaar. In Frankrijk sluimeren dezelfde problemen. Restanten van interne kolonisatie. WK (wordt vervolgd)

Op 22 juli 1581 werd door een vergadering van de Staten-Generaal te 's Gravenhage het 'Plakaat van Verlatinghe' aangenomen (later bekend geworden als 'Acte van Verlatinghe') waarin de Spaanse koning Filips II werd afgezworen. Na een paar jaar vergeefs zoeken naar een andere vorst werd in 1588 de Republiek uitgeroepen door de provincies die in 1579 de Unie van Utrecht hadden gevormd.

436 jaar later roepen 'de Staten-Generaal' te Barcelona hun 'Acte van Verlatinghe' uit en zweren Filipe VI af. Net als in 1581 zijn de hoon en afkeuring algemeen. Ook in het land dat eeuwen geleden hetzelfde deed. Waarom mag Catalonie niet wat wij deden?

In een land dat de 'Anti-Revolutionaire Partij' en de 'Christelijk Historische Unie' voortbracht zou je geen revolutionaire geschiedenis verwachten en de meesten zijn het dan ook vergeten, maar ons land dankt zijn bestaan aan een opstand tegen een 'wettige monarch'. Net als Catalonie nu. Ooit waren die gezagsgetrouwe calvinisten die zelfs Hitler als de 'Genade gods' zagen, ordinaire opstandelingen... Nu verwijten ze Catalanen en Basken dat ze onder het Spaanse juk uit willen. Als er al een gezagsgetrouw volkje is dan zijn het de Nederlanders. Alles moet 'wettig' zijn. Zogenaamd. God hoort hen brommen.

'Catalonie kan niet buiten de EU', kopt een opinieartikel vandaag in een ochtendkrant waarin de vlucht van bedrijven uit Catalonie wordt aangevoerd om de onmogelijkheid iets anders te doen dan 'wat Brussel wil' te illustreren: 'De Catalaanse Onafhankelijkheid is mislukt' is de toon.
Wie het idee had dat het uitroepen van de Onafhankelijkheid een simpele formaliteit zou zijn, de leiders van de Onafhankelijkheidsbeweging in Catalonie niet. De ezel is hun symbool. Zij wisten dat ze de strijd aanbonden met de erfenis van Franco; de Spaanse monarchie. Met Franco's leger, Franco's Guardia Civil, zijn Geheime diensten en zijn juridisch systeem. Gesteund door Brussel, in het leven geroepen door de grote bedrijven, zonder enige volksraadpleging. Ons opgelegd zoals de Spaanse Monarchie in Iberie. 
De Catalaanse nationalisten verwachtten Europese solidariteit. Ik probeerde ze uit de droom te helpen, maar ze geloofden echt in 'Europa' en met gelovigen moet je voorzichtig omgaan.
De enige steun die ze in Brussel ontvangen is van de Vlaamse nationalisten die de Belgische regering Michel domineeren. Voor de rest staan ze alleen. Net als de Republiek in 1588. Niemand erkende haar.
Interpretaties van de situatie als 'Onafhankelijkheid Catalonie mislukt' zijn dom en prematuur. Dit wordt een lange strijd. Die Madrid niet kan winnen. Hoe langer Madrid vasthoudt aan Franco's eenheid des te meer zet het haar voortbestaan op het spel.
En hoe langer EU-Brussel deze status quo steunt des te sneller zal de relevantie van de EU voor volkeren en naties afkalven.

(WK)

De Procureur-Generaal in Brussel heeft in de zaak Catalonië twee opmerkelijke beslissingen genomen die zonder twijfel terug te leiden zijn tot de Vlaams-nationalistische 'meerderheid' in de regering Michel: ten eerste is de aanklacht 'corruptie' verworpen in het verzoek tot uitlevering van Madrid van Puigdemont en zijn 4 kabinetsleden; ten tweede is de zitting waarin de uitlevering onderwerp zal zijn uitgesteld tot 4 december. Daarbij is beroep tegen de beslissing die een paar dagen na de zitting zal worden genomen mogelijk.
Overall lijkt dit een overwinning voor de Catalaanse zaak al is het tijd rekken. Tijd rekken tot de Catalaanse parlementsverkiezingen van 12 december die door Madrid zullen worden georganiseerd om de huidige regering (van Puigdemont) en parlement (dat de de onafhankelijkheid uitriep) te vervangen.
In de peilingen is de ERC, de radicale Republikeinen, de winnaar van deze verkiezingen. De ERC (wier leider Junqueres in Madrid in de cel verblijft) heeft aangekondigd - als ze de grootste worden - toch Puigdemont, de premier van de door Madrid afgezette regering, als premier te kiezen. Dit als middelvinger naar Madrid. Puigdemont, de leider van PdeCat, de partij van de Catalaanse bourgeoisie, heeft in Brussel afstand genomen van 'totale onafhankelijkheid' van Madrid, zoals formeel uitgeroepen door het ontbonden Catalaanse Parlement. Als dit niet door Rajoy wordt opgepikt is hij gek.Voordat de zaak tussen Barcelona en Madrid helemaal uit de hand liep heeft de Belgische premier Michel zich opgeworpen als bemiddelaar. Nadat hij zich (met de Luxemburgse premier) als enig Europees land kritisch had uitgelaten over het gewelddadige optreden van Madrid tegen het Referendum van 1 oktober jl.. De inzet van Michel was duidelijk: er moest een 'Belgische oplossing' uit de bus komen. Een federatieve unie naar Brussels model om de crisis te bezweren.
Opmerkelijk is dat Juncker, Merkel en Macron deze oplossing hebben weggewoven. Het heeft hen medeplichtig gemaakt aan de nu ontstane stuatie.
En hoe vreemd het nu is dat uitgerekend de 'onafhankelijke' Belgische rechter een uitspraak moet doen die de Catalaanse revolutie tegen Madrid in een stroomversnelling kan brengen. Want wordt Puigdemont uitgewezen, dan gaat hij in beroep. Het zal een zware hypotheek leggen op de verkiezingen van 12 december. Junqueres in de lik en Puigdemont met uitlevering bedreigd. De anti-onafhankelijkhidspartijen hebben zich in een weinig benijdenswaardige positie gemanoeuvreerd. De PSC (de Catalaanse variant van de PSOE) is hopeloos verdeeld. Alleen Ciutans (de Catalaanse van 'Cuidanos') de PP en de openlijke fascisten staan nog achter Rajoy. Het is ongelofelijk dat Duitsland deze situatie heeft laten escaleren door Rajoy. Merkel is demissionair. Maar haar positie is onaantastbaar en ze zal met een oplossing moeten komen voor deze ernstige bedreiging voor de EU. (WK)

Madrid en Brussel hebben gegokt en verloren in Catalonië. Ze hebben gegokt dat met intimidatie en de dreiging met geweld het onafhankelijkheidsstreven de kop ingedrukt zou kunnen worden. 'Met de kerst alles weer rustig'. Nee dus. Het vertrek van de hoofdkantoren van Catalaanse banken die het grootste deel van hun klanten in Catalonië hebben naar Madrid en Valencia vanwege het 'illegale Referendum' was al een idiote. 'Op de loop voor hun klanten', zoals een commentator van La Vanguardia muntte, maar de dreiging van het Catalaanse 'VNO' om hun ondernemingen te verplaatsen loog er ook niet om. Het kapitaal had al gekozen. De Catalanen, die bekend zouden staan alles in geld uit te drukken, lieten zich echter niet vermurwen. 'Misschien moeten we de broekriem aanhalen een paar jaar', verzuchtte een demonstrante, 'maar daarna zal het beter gaan'. Naast Madrid dat hun leiders gevangen zette wegens rebellie en corruptie deed ook Brussel een duit in het zakje met het dreigement dat als Catalonië zich afscheidt ze zich daarmee uit Europa en de euro zou verwijderen.
Alle registers werden opengetrokken maar het heeft niet mogen baten: de drie onafhankelijkheidspartijen hebben 70 van de 135 zetels behaald in het Parlement en zullen de regering vormen. De door MSM gedoodverfde premier, een aantrekkelijke advocate uit Andalusië met een D'66-achtige partij bedoeld om angstige immigranten te lokken, is met 36% weliswaar de grootste geworden, maar de 'Socialisten' en Rajoy's PP zijn te klein om haar aan een meerderheid te helpen. De coaltie van Puigdemont (gevlucht naar Brussel) en Junqueras (in een Madrileense cel), aangevuld met de Anarchisten die opnieuw een belangrijk mandaat hebben veroverd, is de enige legitieme regering van Catalonië. Dat is de uitslag. De partij van Rajoy stelt niets voor in Catalonië. Dat is de belangrijkste boodschap voor hem persoonlijk. De dankzij artikel 155 regerende 'onderkoningin Soraya' (die trouwens nooit in Barcelona zetelde) is alleen maar belachelijk geworden. De ambtenaren gehoorzaamden haar sowieso niet. Rajoy zal moeten aftreden; nieuwe verkiezingen in Spanje.
Juncker, Macron en Merkel, die Rajoy geheiligd hebben in zijn missie tegen Catalonië, hebben ook verloren. Hun project, het misbaksel Brussel-EU dat nooit via directe verkiezingen is gewettigd, heeft grote schade opgelopen. Want hoewel de Catalaanse onafhankelijkheidsbeweging grotendeels nog steeds pro-Europees is, heeft het vertrouwen in haar organen een ernstige deuk opgelopen. Een voorzichtige draai lijkt op z'n plaats, zoals die in de MSM nu ook schoorvoetend plaatsvindt. Dat 'illegale' Referendum van 1 oktober kon nog als irrelevant en 'door het volk zelf georganiseerd' worden weggezet; deze verkiezingen waren toch 'echt democratisch' volgens hun gestuurde maatstaven.
Zo heeft de Catalaanse Revolutie, een voortvloeisel uit de verloren oorlog van de Republiek tegen de Franco's fascisten, grote gevolgen buiten haar grenzen. Er werd lacherig over gedaan als je er over begon. Dat zal snel veranderen. (WK)

Nadat de regering-Rajoy had gegokt en verloren, gegokt dat de Catalaanse verkiezingen van december vorig jaar een meerderheid tegen onafhankelijkheid zouden opleveren die niet kwam, heeft Madrid nu een nieuwe stelling betrokken om een regering van de meerderheid voor afscheiding te frustreren: Drie verkozen parlementsleden zitten vast (waaronder de afgezette en beoogde vice-premier Junqueras, leider van de linkse ERC) en vijf verkozenen (waaronder de afgezette en beoogde premier Puigdemont) zijn naar Brussel gevlucht. Als ze naar Barcelona afreizen worden ze gearresteerd. Dat betekent dat ze op 30 januari als het Catalaanse Parlement in eerste zitting bijeenkomt niet kunnen stemmen om een regering van hun partijen te formeren. Dan zou Ines Arrimadas van Ciutadans een regering kunnen formeren met de socialisten en de PP.
Het is niet de eerste keer dat een Catalaanse Regering met dit bijltje heeft gehakt. Na de overwinning van Franco in 1939  vluchtte de Catalaanse president Lluis Companys naar Noord-Cataloniëe (Frankrijk) en vormde in Perpinya (Perpignan) een Regering in Ballingschap. Na de capitulatie van Frankrijk arresteerde de Gestapo Companys en Petain/Vichy werkte mee aan zijn uitlevering. In 1940 werd hij op Montjuic gefusilleerd.
Puigdemont is niet uitgeleverd. Dat was te danken aan de Vlaamse nationalisten in de Belgische Regering Michel met wie de Catalanen warme relaties onderhouden. Van deze zelfde Michel dateert trouwens van voor op 1 oktober 2017 de Catalonië-crisis explodeerde het aanbod om te bemiddelen tussen Barcelona en Madrid. Inzet zou dan kunnen zijn geweest een Federatieve oplossing van het probleem, naar Belgisch model.
Maar daar begint in Iberië nu net een verhaal: toen de Catalaanse president Moira in 1930 de Catalaanse Republiek uitriep binnen een Iberische Federatie, was enkele uren eerder in Madrid de Spaanse Republiek uitgeroepen. Na onderhandelingen werd een non-federatieve autonomie-oplossing gevonden.
Het gaat te ver om in dit verband alle ins & outs te behandelen, maar duidelijk moet zijn dat er meer aan de hand is dan 'die wrekkige Catalanen willen niet meebetalen aan die arme Spanjaarden'. De massagraven die juist geopend zijn in Catalonië uit de Burgeroorlog getuigen ervan. En de gevangenschap van Junqueras en ballingschap van Puigdemont openen ook andere herinneringen aan vervlogen tijden die opeens weer terug zijn: Guardia Civil uit de rest van Spanje; pantserwagens aan haar grenzen. 
Het bemiddelingsvoorstel van Michel werd door Merkel, Macron en de Brusselse clown Juncker afgewezen. Rajoy was uiteraard tegen. 'U moet onderhandelen met de Catalaanse PP', beet hij Puigdemont via de camera's toe. De PP haalde 4 prcent van de stemmen in Catalonië.
Opmerkelijk is dat hoewel Junqueras voor het Hoogerechtshof heeft toegezegd niet actief aan onafhankelijkheid te gaan werken met de Catalaanse Regering hij toch niet is vrijgelaten.
Als ik Merkel was zou ik opdracht geven Michel alsnog op bemiddelingstocht te sturen. Voordat het echt uit de hand loopt. Maar ja wie ben ik en Merkel is druk bezig in een merkwaardige formatie haar hachje te redden. (WK)

'Follow the money' leerde mijn vader mij en in het geval van Catalonië boekten de twee grootste Catalaanse banken, La Caixa en Sabadell, over vorig jaar een recordwinst van 800 miljoen euro's - geen pesetas. Caixa en Sabadell hebben vorig jaar hun hoofdkwartieren van Barcelona verplaatst naar respectievelijk Madrid en Valencia als antwoord op de Onafhankelijkheidsverklaring door het Catalaanse Parlement op 1 oktober 2017, de aanleiding voor artikel 155 waarmee de afzetting van Parlement en Regering door Madrid werd 'gerechtvaardigd'. 'Banken gaan op de loop voor hun klanten', karakteriseerde een commentator van een rechtse krant in Barcelona deze unieke situatie. Maar de ceo van Caixia heeft nu opgeroepen tot een dialoog tussen Madrid en de Onafhankelijkheidsbeweging: de Catalaanse bourgeoisie, kind aan huis bij Franco, begrijpt, na door verplaatsing van hun hoofdkwartieren eerst te hebben meegedaan aan het smoren van de afscheidingsbeweging, dat er geen garantie is voor behaalde resultaten. Want de winst over het lopende jaar kon wel eens ernstig tegenvallen door een boycot van hun klanten: Catalanen die in meerderheid voor onafhankelijkheid zijn gezien de verkiezingsuitslag.
De banken deden nog goede zaken, maar in dezelfde periode liep de werkloosheid in de regio Barcelona, de belangrijkste economische motor van Catalonië en eigenlijk ook van Spanje, flink op. Het intimideren van de Catalaanse bevolking, op papier de "rijkste" van het Iberisch schiereiland, met de dreiging van economische achteruitgang behoort tot de standaard-uitrusting van iedere campagne en is nu speerpunt van het Madrileense beleid om de macht te heroveren. De reden dat Ciutadans (Ciutadanos) de grootste partij werd in Catalonië dankt de charismatische Ines Arrimadas (ook de woordvoerder van landelijk Ciutadanos) aan de angst voor armoede in de voortvarende regio Barcelona. Met name de (kleine) ondernemers die in ons land VVD of D66 zouden stemmen 'voor hun eigen bestwil'. Over een politieke mening beschikt deze 'middle-middle class' nooit. 
Het Hooggerechtshof heeft geweigerd ex-minister Font van BZ in de Catalaanse Regering vrij te laten, ook al had hij zijn lidmaatschap van het Parlement en het streven naar Onafhankelijkheid opgegeven. Nu zitten behalve hij nog Oriol Junqueras (afgezette vice-premier onder Puigdemont) en de twee Jordi's (de leiders van de burgerbeweging voor Onafhankelijkheid) vast. Puigdemont en vijf door de Madrileense justitie gezochte ministers zijn in ballingschap in Brussel gegaan, waar deelname van de Vlaamse nationalisten aan de Regering Michel uitlevering aan Madrid heeft verhinderd.
Het plan van de meerderheid in het Parlement voor Onafhankelijkheid was een 'vervanger' (patsy) in Barcelona te laten benoemen en Puigdemont in Brussel de werkelijke leider te laten zijn. Maar nu heeft ERC, de linkse Republikeinen die de tweede partij in de coalitie met 'Junts' van Puigdemont vormen aangekondigd de steun aan Puigdemont te willen intrekken. Met als argument dat Madrid dit zou kunnen gebruiken om de door het Parlement nieuwbenoemde ministers te arresteren. Het lijkt erop dat tweedracht binnen de Republikeinse beweging, naarstig gezocht door Madrid, wortel heeft gezaaid. (WK)

Nadat de afgezette Catalaanse premier Puigdemont met 5 ministers Brussel, de zetel van de EU, als ballingsoord had gekozen op de vlucht voor de Spaanse cel, heeft nu Ana Gabriel, een van de leiders van de Anarchistische CUP haar toevlucht gezocht in Geneve, zetel van het Tweede hoofdkantoor van de VN. Er mag gesproken worden van een verdere internationalisering van het Catalaanse conflict met Madrid. Gabriel zou woensdag gehoord worden over haar rol in de organisatie van het Referendum over Onafhankelijkheid van 1.10.2017 en het uitroepen van die Onafhankelijkheid door het Catalaanse Parlement op de 27e van die maand.
Gabriel heeft de uitkomst niet afgewacht. 'Kingmaker' Gabriel (de CUP zit op de wip tussen de grotere PdeCat en ERC in de meerderheid voor Onafhankelijkheid) heeft de uitslag niet afgewacht. De afgezette voorzitter van het Parlement mocht op borgtocht naar huis. Gabriel had de cel gewacht.(WK)

De arrestatie aan de Deense grens door de Duitse politie van de afgezette Catalaanse president Puigdemont, op weg van Finland waar hij een lezing had gehouden terug naar zijn ballingsoord Brussel, kan alleen maar als een provocatie worden uitgelegd aan de Catalaanse onafhankelijkheidsbeweging. Ze hebben zich altijd keurig gedragen, nooit enige vorm van geweld gebruikt tegen de Spaanse staat. Ervoorterug kregen ze geweld (op 1 oktober 2017 tijdens het Referendum), onderdrukking van hun autonomie en de arrestatie van hun leiders, deze week 13 nieuwe aanhoudingen; sommigen die eerder waren vrijgelaten. En opnieuw zijn leiders van Onafhankelijkheidspartijen naar het buitenland gevlucht. Maar dat nu dus het door Madrid geactiveerde Internationale aanhoudingsbevel door de regering Merkel gebruikt wordt om Rajoy ter wille te zijn in zijn strijd tegen 'rebellie' geeft het conflict een nieuwe internationale dimensie. Puigdemont's advocaat meent dat hij in enkele uren weer zal worden vrijgelaten; 'onder voorwaarden'. Een uitlevering aan de monarchie waarmee Spanje na de dood van Franco met Duits geld werd opgetuigd zou van een perfiditeit getuigen die de toekomstige Iberisch-Duitse relaties flink zouden bederven. Want zelfs de Catalaanse tegenstanders van Onafhankelijkheid beseffen dat een proces tegen Puigdemont, vice-president Junqueras, de 2 Jordi's en de rest de situatie in het land op scherp zal zetten. Het zou dus om een waarschuwing kunnen gaan. Om zich koest te houden. Het is wrang hoe een directe erfgenaam van Franco, Rajoy, 'in naam van de democratie', met onze stilzwijgende goedkeuring een volk mag knechten dat alleen maar het fundamentele recht opeist zich te mogen afscheiden. Madrid wijst dan op de Spaanse grondwet die goedkeuring door een meerderheid van de bevolking van heel het grondgebied van Madrid voorschrijft; een onneembare horde. Het idee dat hiermee de kous af is is gevaarlijk.
(WK)

Zes maanden nadat de regering van de rechtmatige Catalaanse president Puigdemont (wegens het organiseren van een Referendum over Onafhankelijkheid op 1 oktober 2017) werd afgezet en 'direct rule' vanuit Madrid werd ingesteld, is met een kleine meerderheid Quim ('Wim'; Catalaans lijkt erg op Nederlands) Torra tot nieuwe president van de Generalitat (Catalaanse deelstaatregering) gekozen. De Anarchisten van CUP onthielden zich van stemming, omdat ze de afzetting van de vorige regering niet erkennen.
Quim Torra heeft verklaard zich als zaakwaarnemer van Puigdemont te beschouwen en het veld te ruimen als de terugkeer van parlementslid Puigdemont (die noodgedwongen in Duitsland een beslissing over uitlevering aan Madrid afwacht) mogelijk is. Zo is een einde gekomen aan een maandenlange impasse waarbij de twee grote Republikeinse partijen PdeCat en ERC tegen elkaar konden worden uitgespeeld door Madrid. De Catalaanse socialisten hebben Torra gevraagd niets te doen dat een dialoog met Madrid kan verstoren. De Catalaanse PP is woedend; dialoog? Over afscheiding? De grootste partij, 'Ciutadans' soort D'66, staat buiten spel.
Met een kleine 20 Catalaanse politici, waaronder 6 parlementsleden, in Madrileense cellen en een half dozijn door de Madrileense justitie gezochte leiders in ballingschap in Schotland en Zwitserland, naast Puigdemont in Duitsland, zou je zeggen dat de EU deze dialoog zouden moeten faciliteren. De Belgische premier Michel, ervaren in 'taalproblemen', had zich al voor de crisis uitbrak bereid verklaard te bemiddelen. De ostentatieve wijze waarop Merkel, Macron en Juncker dit hebben afgewezen heeft het enthousiasme voor Europa in Catalonie aardig bekoeld. De Europese Unie is geen unie van volkeren. De EU is een unie van multinationals. (WK)

Het Spaanse koloniale systeem functioneert nog als vanouds: een tweet van Julian Assange is aanleiding geweest voor de Ecuadoriaanse regering om de Wiki-leaks-voorman die in de Ecuadoriaanse ambassade te Londen bivakkeert van zijn internetverbinding te beroven. Omdat de gevangen activist de arrestatie en mogelijke uitlevering aan Spanje van de in een Duitse cel opgesloten afgezette premier Puigdemont van Catalonië aan Spanje vergeleek met de arrestatie en uitlevering door de Gestapo van Lluis Companys, zijn voorganger als Catalaans premier (= president van de Generalitat) die door Franco werd geëxecuteerd. De Spaanse regering Rajoy heeft druk uitgeoefend op Quito om Assange monddood te maken. Washington, dat wacht op uitlevering en berechting van Assange, wrijft zich in de handen. Zonder internet is Assange (mond)dood.
Gelukkig is er Baywatch-ster Pamela Anderson, die al eerder voor Assange in de bres sprong. Ze heeft nu Kanye West gevraagd haar te helpen de Wiki-leaks-voorman vrij te krijgen. Natuurlijk wordt ze weggezet als dom geverfd blondje, maar Pam heeft moed en onrechtvaardigheidsbesef dat met een lantaarntje te zoeken is. Ik ga de oude Baywatch video's van zolder halen. (WK)

Hoewel het niet accepteren van de gronden van het uitleveringsverzoek door Sleeswijk-Holstein (BRD) van de afgezette Catalaanse premier Puigdemont al een flinke opsteker was voor de Onafhankelijkheidsbeweging, lijkt de snelle oplossing van het probleem toch uit Madrid zelf te komen: de Socialistische Partij, thans onder Pedro Sanchez, heeft na de veroordelingen van hoge PP-politici in een groot corruptieschandaal aangekondigd een motie van wantrouwen in te dienen tegen de Regering Rajoy die ze al die tijd hadden gesteund. De caroussel is in werking gezet en de steun van lokale partijen uit de Canarias, Valencia, Catalonië en Baskenland (PNV) waarop Rajoy's minderheidsregering met de knoet van de Guardia Civil is gewettigd dreigt ook weg te vallen met het zicht op nieuwe verkiezingen; want met de PP geassocieerd te worden is nu even niet verstandig. Ciutadans (soort D'66), rijzende ster, wil ook verkiezingen. 'Maar die veroordelingen zeggen niets over de huidige PP', probeert Rajoy, die zelf slechts werd gehoord als getuige. Het is zo onrechtvaardig in de politiek.
Ondertussen handhaaft Madrid haar 'direct rule' in Catalonië met art. 155 en blokkeert de benoeming van (sommige gevangen) ministers in de deelstaatregering van de door het Parlement aangewezen premier Quim Torres. Op hun plaatsen had de meerderheid voor Onafhankelijkheid de Gele Strik gelegd uit solidariteit met de politieke gevangenen. Een Catalaans Ciutadans-parlementslid verwijderde er een op de stoel van de uit protest afwezige premier. De voorzitter schorste daarop de vergadering en daarna werden de strik met steun van de meerderheid weer teruggelegd. Dit incident om aan te geven hoe van buiten (art. 155) en van binnen (in het Parlement) de strijd tegen de Onafhankelijkheidsmeerderheid wordt gevoerd.
Zoals altijd zijn de paralellen met historische gebeurtenissen voor- en na de Burgeroorlog te over en te ingewikkeld om zonder grondige studie te doorgronden. Bovenaan staat natuurlijk het verraad van de Republiek door de leiding van Socialisten en Communisten na de theatercoup die de monarchie redde (zie 'Hallo Catalonie'). Precies was het dit dat de ETA (de militaire tak van de Baskische Communistische Partij die zo'n heldhaftige rol had gespeeld in de val van het regime) triggerde de strijd voort te zetten. Daarover hebben ze nu hun spijt betuigd, iets unieks dat in de MSM natuurlijk werd verhaspeld. Van de moordenaars van Madrid zullen nooit excuses worden gehoord.
Catalonië heeft een weg-zonder-geweld gekozen die de bewondering van de wereld zou verdienen. Op de achtergrond natuurlijk altijd weer die Burgeroorlog; ze weten hoe het anders kan en de fascisten leven nog zoals iedere dag wordt bewezen.
Maar toch gloort hoop op een oplossing in de huidige crisies dus onverwachts in Madrid, want een nieuwe regering (zonder de corrupte PP) kan niet beginnen met Catalaanse instabiliteit: art. 155 moet van tafel.
Ondertussen heeft het bureau van de Spaanse Geheime Dienst dat cyberinfiltratie moet bestrijden gemeld wie achter de steun op het web aan de Onafhankelijkheidsbeweging zat (de Catalanen konden zoiets natuurlijk onmogelijk zelf). U mag driemaal raden. En nog een tweede land, dat ook een heel slechte pers heeft dezer dagen.
Onder de inzenders van het juiste antwoord worden twee exemplaren van een geautoriseerde biografie van Manuel Rajoy verloot. (WK)

De wonderbaarlijke ineenstorting van de regering Rajoy en vervanging door een regering van de PSOE-voorman Sanchez, heeft de in Catalonië aangetreden regering van Onafhankelijkheidspartijen in een roes van euforie en dadendrang gebracht na maanden van gedwongen (wan)bestuur via art. 155 (nog steeds niet opgeheven) door Madrid. Milieumaatregelen; sociale programma's; ze willen hun kiezers overtuigen dat ze het verschil maken.
De premier van de Catalaanse deelstaatregering (ze hebben formeel de onafhankelijkheid uitgeroepen maar brengen hem niet in praktijk) Quim Torra heeft er nooit enig misverstand over laten bestaan dat Carles Puigdemont, zijn afgezette voorganger die in ballingschap in Brussel verblijft, de echte president van de Generalitat is en hij heeft dagelijks contact met hem. Ook de ministers in zijn regering die de departementen bezetten van de ministers die in de cel in Madrid of in ballingschap verblijven, zien zich als hun 'zaakwaarnemers'.
Er wordt door de Catalaanse PS Madrid gevraagd de gevangenen naar gevangenissen in eigen land, Catalonië over te brengen, om de gespannen situatie te verlichten. Iets dat de Spaanse justitie ETA-gevangenen nog altijd weigert. Typisch 'sociaal-democratisch' gedraai: ze moeten direct vrijgelaten worden en er moet worden onderhandeld. En alle internationale opsporingsverzoeken voor leiders van de Onafhankelijkheidsbeweging moeten uit de lucht. 
De Spaanse monarchie, die zich zo gecommiteerd heeft aan de opstelling van Rajoy tegen Catalonië, is door de huidige ontwikkelingen behoorlijk verzwakt. Koning Felipe hield zich muisstil tot hij de regering Sanchez mocht inzweren: net zoveel vrouwen als mannen, om de dames te paaien en voor de glamour een echte astronaut! Deze cosmetische optuiging van zijn regeringsploeg is om zich 'links' voor te doen en 'Podemos' (unie van linkse partijen) wind uit de zeilen te nemen. Om een idee te geven van de opstelling van Sanchez in buitenlandse vraagstukken: het eerste staatshoofd dat hij ontving was de Oekraïnse president Porosjenko. Om Sanchez gelijk in het Atlantische keurslijf te rijgen. Over de Catalaanse kwestie, waarin hij Rajoi altijd steunde, laat hij zich even niet uit.
Wat Catalonië wil is de Republiek die Mora in 1934 uitriep, met het doel van Spanje een federatieve staat te maken, model Zwitserland. Dat werd hen door een slimme truuc van de Socialisten in Madrid door de neus geboord, omdat ze (onwaar) claimden eerder een een 'Eenheidsrepubliek' te hebben uitgeroepen dan de Catalanen hun federatieve. Over deze kwestie gaat het eigenlijk nog steeds en struikelblok is, u voelt hem al, de monarchie waarmee Franco Iberië heeft opgescheept voor hij crepeerde. Het was zijn laatste grap om over zijn dood te regeren. Tot de dag van vandaag.

Spanje en Italië zijn nauw met elkaar verbonden. Niet alleen vanwege economische problemen, maar milennia lange geschiedenis. De familie van Pauzen Borgia's was niet Italiaans maar afkomstig uit het Valenciaanse Borja. En ook in de Romeinse tijd leverden ze Keizers, consuls en generaals. Beide landen werden door de Habsburgers bestuurd en de verschillende volkeren van Iberië en Italië vochten eeuwenlang tegen hun overheersing. Net als het 'Verenigd Koninkrijk' (Engerland) naast een wereldrijk ook Ierland, Wales en Schotland bezette, koloniseerde Madrid het hele Iberisch schiereiland, tot Portugal zich (met Engelse steun) aan de Spaanse wurggreep wist te ontworstelen. Catalonië werd in 1714 met oorlog van haar rechten beroofd, hetzelfde gold voor vele Italiaanse provincies en steden die door de Paus of Habsburgs Oostenrijk werden bezet. Dit vormde de basis voor de pan-Italiaanse beweging van Garribaldi die in 1861 de Italiaanse Republiek uitriep na de Paus te hebben verslagen. Hij hield het Vaticaan over en dat is al erg genoeg. Oostenrijk schikte zich in een vrede waarbij het de nieuwe staat erkende maar ondermeer Trieste (zeehaven) behield. 
In Spanje was het verzet (behoudens de bindende strijd tegen de Fransen ten tijde van Napoleon) tegen de monarchie altijd grotendeels regionaal geweest, met als speerpunten net als nu Catalonië en Baskenland, waar de modernste economie floreerde en verloren posities werden teruggeëist. Er volgden veel opstanden, maar de Spaanse Republiek werd pas in 1934 uitgeroepen. Om te worden gesmoord in bloed (2 miljoen doden) door de fascist Franco, die met hulp van Hitler en Mussolini en gedoogd door het Westen tegen de Republiek 'de proloog van WO2' won. En de monarchie herstelde voor na zijn dood. 
Net als in de 19e eeuw tegen Napoleon, wisten in 1936 alle volken van Iberië zich te verenigen tegen Franco's invasie uit (Spaans) Noord-Afrika. Maar toen het tij keerde doordat Hitler van Londen en Parijs zijn luchtmacht mocht inzetten (denk aan Guernica) en Mussolini troepen kon sturen, trokken de Catalanen en Basken zich terug in hun regio's, vastbesloten die te verdedigen.
Daar ligt de beantwoording van de vraag waarom nu daar: Catalonië en Baskenland waren de laatste bastions waar de Republiek standhield. Ze zullen de eerste gebieden zijn waar de Republiek terugkeert. (WK)

De nieuwe regering in Madrid van de PSOE onder Sanchez, is afhankelijk van een waaier van regionale nationalistische partijen, waaronder die voor Catalaanse onafhankelijkheid strijden. Deze schijnmeerderheid is niet stabiel en afhankelijk van, om een voorbeeld te noemen, of de nieuwe regering bereid is de belofte van 400 miljoen aan infrastructurele investeringen die de vorige regering-Rajoy aan de Baskische PNV voor regeringssteun deed gestand te doen.
Om de Catalaanse nationalisten te paaien zijn 6 van de 9 nog in Madrid gevangen Catalaanse politieke gevangenen (waaronder de afgezette vice-premier Oriol Junqueres) naar gevangenissen onder de jurisdictie van de Catalaanse regering overgebracht. Daar zijn ze direct door de Catalaanse parlementsvoorzitter Roger Torrent bezocht. In een gezamenlijke verklaring met de nieuwe Catalaanse premier Quim Torra eiste hij onmiddelijke vrijlating van de republikeinen. Het is een voorzetje voor de onderhandelingen (door Rajoy altijd geweigerd) maandag aanstaande tussen Sanchez en Torra in Madrid. Hoewel de woordvoerder van Sanchez gezegd heeft dat een nieuw Referendum over Onafhankelijkheid 'onbespreekbaar' is, heeft de nieuwe speciale gezant van Madrid voor Catalonië gezegd dat de onderhandelingen maandag 'zonder voorwaarden vooraf' zullen zijn; oftwel dat een Referendum ook ter tafel kan komen. Ciutadans en de PP schreeuwen moord en brand over deze 'uitverkoop door de socialisten'.
Uiteraard is het niet de bedoeling van de tot op het bot reformistische PSOE om de 'eenheid van Spanje' op het spel te zetten. Ze heeft in het verhinderen van het "illegale" Referendum de regering-Rajoy altijd gesteund. Dat er nu met de Catalaanse regering wordt onderhandeld is slechts uit uiterste nood geboren: zonder de steun van de Catalanen valt de regering-Suarez. Er moet hen een kluif worden toegeworpen.
Onder de Catalaanse partijen die ijveren voor onafhankelijkheid heerst een euforische stemming. De nieuwe situatie zal niet meer terug te draaien zijn. De Catalaanse regering en haar 'culturele organisaties' hebben de posities die ze waren verloren na de afzetting in 2017, de installatie van 'direct rule' uit Madrid en de arrestatie van de Catalaanse leiders terugveroverd. De 'Mossos d'Esquadra', de Catalaanse politie is weer onder de Generalitat van Barcelona geplaatst en ook het gevangeniswezen waar hun leiders nu gevangen zitten. De resterende 3 gevangenen worden volgende week eveneens naar Catalonië overgeplaatst. Iets wat altijd en tot op heden aan de Baskische ETA-gevangenen is geweigerd. Hun families moeten al decennia tot in Andalucia reizen om hun verwanten te bezoeken.
De aandacht richt zich nu op Italië, waar de (rente op de) staatsschuld en de onwil van de nieuwe regering om nog langer te voldoen aan de wensen van de EU om het land als doorgangskamp voor de vluchtelingenstroom te laten fungeren, voor een explosieve situatie zorgt waarbij de Griekse crisis kinderspel was. Immers Italië is de derde economie van de EU, en de achtste ter wereld. Haar crash zal Brussel kraken. En Frankfurt doen schudden. Het krankzinnige idee om maar euro's te drukken om (ondermeer) Italiaanse staatsleningen op te kopen, terwijl dit tegelijkertijd de handelspositie van Italië verzwakte (Italiaanse producten bleven te duur), zal Italië dwingen om een offensieve politiek te voeren, wil het nog iets van haar economie redden. Het plan is om Italië van al haar schatten te beroven. Zodat alleen Unilever en Nestlé nog Italiaanse producten maken. Dat alles in Italië, van wijn, machines tot kaas, wordt ontdaan van haar eigen standaarden. Maar de Italiaanse industrie is te internationaal georiënteerd om zich, zoals Griekenland, zonder verzet naar de wensen van het IMF, Brussel en Berlijn te voegen. De internationale aspiraties van het Italiaanse bedrijfsleven (denk aan de wapenindustrie) dwingen haar tot een onafhankelijke koers. Daar is deze nieuwe regering slechts een uiting van.
Spanje zonder Catalonië is het volgende zorgenkind van de EU: de economie zal kelderen. Op termijn is dat onvermijdelijk, net als dat Baskenland zich ooit onafhankelijk zal verklaren. Andorra kreeg in 1974 (nog tijdens Franco) onafhankelijkheid, na door Frankrijk en Spanje te zijn bestuurd. In het geval van Catalonië en Baskenland zullen (op termijn) ook de Franse Baskische en Catalaanse gebieden bij de nieuwe Republieken worden gevoegd, evenals de Baskische delen van Navarra en de Rioja. Dat is de bom onder de staatkundige verhoudingen in Europa. Het uiteenvallen van de grote staatsverbanden die eeuwenlang de Europese politiek hebben gedomineerd: Spanje; GB; Frankrijk en (Bayern roert zich) wie weet Duitsland.
Het Europese experiment dat Washington ons opdrong, 'de Verenigde Staten van Europa' (maarnietheus) was een giftig mengsel in combinatie met de 'eurodollar' die de dynamiek uit de Europese economie haalde en de tegenstelling Noord-Zuid juist versterkte.
Het is niet mogelijk dat ze allemaal overleven: de EU; de euro en de grote staatsverbanden die Europa eeuwen hebben gedomineerd. Ze zijn te verrot. (WK)

Nadat de val van de PP-regering Rajoy en het vervangen door een PSOE-coalitie waaraan de Catalaanse onafhankelijkheidspartijen steun geven de angel uit het conflict tussen Spanje en Catalonie (dat op 1-10-'17 een "illegaal" Referendum had georganiseerd over Onafhankelijkheid) had gehaald is nu sprake van een verdere poging vanuit Madrid (en Brussel) de boel te pacificeren: binnen een maand moet de Catalaanse politie (Mossos d'Esquadra; 'de jongens van het Eskader') in Intel, het 'anti-terrorisme'-vehikel van Interpol worden ge"integreerd. Daarvan waren ze uitgesloten geweest (!); zie vervolgens de aanslagen aan de vooravond van het Referendum. Hun chef, afgezet en gevangengezet in een Madrileense cel met de minister van Binnenlandse Zaken, was immers een 'landverrader' en zelf 'terrorist'!
Toch werd rond de mysterieuze aanslagen in Barcelona aan de vooravond van het Referendum in de herfst van 2017 wel degelijk belangrijke informatie gedeeld met de Catalaanse politie...... door de FBI! ; die daarop ook zeer adequaat reageerde.

https://www.youtube.com/watch?v=0-gjK5XWq8Y

Nu wordt de boel gladgestreken. Het nationale symbool van Spanje (Spanje bestaat niet) is de stier. Hun gebakken kloten zijn een delicatesse in de restaurants van de corrida's. Het symbool van Catalonie is de ezel. De Catalaanse ezel is groter dan alle andere ezels in de Mediterrane'e (in juli wordt in Vallestavia (Baillestavy) in Frans-Catalonie het 'feest van de Catalaanse ezel gevierd) omdat ze gebruikt werden om de imposante Pyrreneeen over te steken met zoveel handelswaar/contrabande als mogelijk. Hun humeur is even berucht als de korzeligheid der Catalanen die in de praktijk erg mee blijkt te vallen.
Dat het streven naar Onafhankelijkheid in Catalonie zal worden begraven door wat goodwill uit Madrid in 'Europese politiezaken' is een wensdroom. De ervaringen met de Soci's in Madrid en de plaatselijke variant PSC, die altijd de arrestaties en het politieoptreden hebben gesteund verhinderen dat deze keer opnieuw in de val wordt getrapt.
De gevangen ministers en activisten moeten naar gevangenissen in Cataloni"e worden overgebracht; iets wat de Basken ook wordt onzegd. De uitzonderingstoestand (art. 155) moet worden opgeheven. Deze eenvoudige en redelijke eisen worden niet ingewilligd. De regering van de PSOE in Madrid is wankel. De coalitie voor Onafhankelijkheid die Catalonie bestuurt niet. (WK)     

Pogingen van oververhitte demonstranten om het Catalaanse Parlement binnen te dringen tijdens de viering van een jaar '1-10', het Referendum over Onafhankelijkheid in 2017 dat Madrid aangreep om via art. 155 van de Spaanse Grondwet de Catalaanse regering van Carles Puigdemont af te zetten en 'bestuur vanuit het centrum' in te stellen, hebben voor het eerst tot geweld geleid van de kant van oververhitte demonstranten die Ciutadans-leider Ines Arrimadas hebben belaagd. Premier van de Catalaanse regering Qiem Torra heeft onmiddelijk afstand genomen en opgeroepen tot kalmte. Maar tegelijkertijd heeft hij de Madrileense regering Sanchez die dankzij parlementaire steun van de Catalaanse onafhankelijkheidspartijen regeert een ultimatum gesteld: binnen een maand moeten de voorwaarden voor een Internationaal erkend en gecontroleerd Referendum over Zelfbeschikking worden bekendgemaakt, anders trekken de Catalanen de stekker uit de Sociaal-Democratische coalitie.
De premier-in-ballingschap Carles Puigdemont die in Waterloo (B) resideert was gisteren te gast in een avond georganiseerd in de Grote Zaal van de Stadsschouwburg te Amsterdam.

Voor een groot deel gevuld met Amsterdamse Catalanen die hun voorkeur voor onafhankelijkheid niet onder stoelen of banken staken.

Tot even later alle vlaggen en onafhankelijkheidssymbolen gedisciplineerd werden opgeborgen na klachten van de organisatie. Catalanen zijn net Koerden.
De avond zelf was een schaamteloze vertoning van Hollandse arrogantie, verwoord door interviewer Yuri Albrecht. Niet gehinderd door enige kennis van de geschiedenis of de situatie ter plaatse ging hij maar door 'Burgeroorlog' als toekomstperspectief te introduceren via Joegoslavië en Orwelliaanse herinneringen uit de Spaanse Burgeroorlog. Albrecht is net zo'n nitwit als Orwell, maar Orwell vocht tenminste tegen Franco. Albrecht is slechts een lakei van MSM. (WK)

Een gelekte uitspraak van de voorzitter van de senaatsfractie van de PP, Ignacio Cosido, voormalig hoofd van de Spaanse politie: 'wij bepalen de uitkomst' (over het proces voor het Hooggerechtshof tegen de leiders van de Catalaanse Onafhankelijkheidsbeweging), heeft niet alleen in Catalonië tot grote beroering geleid. In het proces tegen vice-premier Oriol Junqueres en 'de 2 Jordi's', leiders van de buitenparlementaire beweging' zijn straffen tot 25 jaar geëist wegens het organiseren van het 'illegale' Referendum van 1-10-2017. Nu lijkt de uitkomst al vast te staan.
Deze uitspraak van een leidende Madrileense politicus laat zien dat de scheiding der machten (volgens Montesqieu's 'trias politica') in de door Franco nagelaten monarchie niet bestaat. Opmerkelijk fel reageerde de leider van de Ciutadans-partij, Ines Arrimadas. De grootste partij in Catalonië, maar in oppositie tegen de Catalaanse regering van Onafhankelijkheidspartijen. Zij beseft dat de doorgestoken kaart van de procesgang tegen de leiders van de Onafhankelijkheidsbeweging de woede over dit showproces tot ongekende hoogte zal brengen en haar positie verzwakken.
Het lijkt onmogelijk dat Brussel en de Europese regeringsleiders nu nog kunnen doorgaan met de andere kant opkijken en Madrid de vrije hand te geven in het onderdrukken van de volksbeweging. Maar Brussel is helaas schaamteloos. En de sociaal-democratische Spaanse premier Suarez (die regeert dankzij steun van de Catalaanse- en Baskische onafhankelijkheidspartijen) wordt ook aardig in zijn hemd gezet, omdat hij deze comedie (begonnen onder zijn PP-voorganger Rajoy) gewoon heeft doorgezet.
Het laat zien hoe door en door verrot deze Franquistische bureaucratie is. Het hele politieële en juridische systeem met haar geheime diensten dat de caudillo te Madrid heeft achtergelaten incluis. De monarchie moet gesloopt en vervangen door een federatieve Republiek. Dat is wat de Catalanen en Basken eisen. Het is een legitieme eis die door velen buiten deze verzetshaarden wordt gedeeld.
Een hooghartige gelekte uitspraak die grote consequenties zal hebben. (WK)

Op de 3e dag van het proces tegen de 12 leiders van de Catalaanse Onafhankelijkheidsbeweging die in Madrid terechtstaan wegens 'rebellie' en tegen wie door het OM gevangenisstraffen van 5 tot 25 jaar worden geëist heeft de belangrijkste gevange, ex-vice-premier Oriol Junqueras (premier Carles Puigdemont nam de wijk naar Waterloo en werd niet uitgeleverd aan Madrid) het politieke proces van de neo-Franquistische regering aangeklaagd. In dit proces zit Madrid namelijk zelf in de beklaagdenbank: want wat een land dat mensen nu al jarenlang opsluit voor het organiseren van een Referendum. Op dezelfde dag heeft de sociaal-democratische premier Sanchez, die slechts in staat was zijn regering te formeren dankzij steun van de Catalaanse onafhankelijkheidspartijen in het Parlement van Madrid en door zijn steun aan het politieke proces deze steun verspeelde, aangekondigd dat er binnen twee maanden nieuwe algemene verkiezingen worden georganiseerd. Die zullen dus gaan over de Catalaanse Onafhankelijkheid. Daarmee hopen met name de rechtse partijen (Partido Popular, Ciutadanos en het extreem-rechtse Vox; de coalitie die nu reeds de regio Andalusie" bestuurt) te scoren. De kans dat deze partijen samen een meerderheid halen is niet denkbeeldig. ' 'T mot ergere wil't betere', zei de opoe van mijn vader. Zeker is dat zo'n uitslag de situatie in met name Catalonië (maar ook Baskenland en de rest van Iberië) verder onder druk zal zetten. De herinnering aan het fascistische Franco-regime (geëindigd in 1976) zijn nog vers. Nog steeds worden anonieme massagraven van door de Franquisten geëxecuteerden geopend. Vorig jaar sprak ik met een 96-jarige vrouw die juist haar DNA had afgestaan waarmee haar door Franco vermoorde vader kon worden geïdentificeerd. Dit zijn zaken die voor ons Nederlandertjes onbegrijpelijk zijn, maar aan de andere kant van de Pyrreneën is deze geschiedenis vandaag.
Dat de regering te Madrid bereid is de 'terugkeer naar de tijden van weleer' doelbewust op te zoeken tekent de onverantwoordelijkheid van de macht die na 1976 nooit echt van karakter veranderd is, met Franco's Guardia Civil, Geheime Diensten, Justitie en leger. En dat dit allemaal door het (even ondemocratische) Brussel wordt gebilligd laat zien dat ze daar even onverantwoordelijk zijn en het risico nemen dat de boel verder uit de hand loopt. Het enthousiasme voor de EU (dat zelfs onder Catalanen vrij groot was) zal verder afnemen en de UHD van 'het Europa-project' dichterbij brengen. Het Europa van de Navo en de Multinationals is ook het Europa van repressie.
Het idee dat de Catalanen zich bij een veroordeling van hun leiders zullen neerleggen is krankzinnig.
Alleen de Republiek (federaal in plaats van centralistisch) kan de vrede herstellen. (WK)

Terwijl het proces in Madrid tegen de leiders van de Catalaanse onafhankelijkheidsbeweging zijn derde week ingaat zijn de Catalanen in 400 bussen naar de Spaanse hoofdstad afgereisd om te protesteren tegen de politieke processen. Het voormalige hoofd van de Catalaanse politie die in een apart proces terechtstaat wegens het weigeren van het arresteren van de leiding van de organisatoren van het referendum op 1 oktober 2016 heeft in zijn rechtszaak verklaard dat ze juist wel van plan waren om Madrid te gehoorzamen, maar dat dit onmogelijk was omdat ze door het volk beschermd werden. Dat wordt in deze demonstratie duidelijk.
Hoe langer deze comedie duurt des te kwader worden de Catalanen. De draconische straffen (tot 25 jaar) die geëist worden tegen hun leiders doen hen terugdenken aan de zwarte jaren van de dictatuur van Franco, toen hun taal verboden was en hun leiders werden geëxecuteerd. 'De Republiek brengt vrijheid!' is een van de leuzen die werden meegedragen. Dat moet niet alleen de Catalanen aanspreken. Want de door Franco opgetuigde Monarchie is een knellend keurslijf waarin het gehele schiereiland wordt vastgesnoerd. Daar strijden de Catalanen tegen. En niet alleen de Basken maar alle vrijheidslievenden staan achter hen. (WK)

Aan de vooravond van het vonnis volgende maand van van een Spaanse rechtbank over de twaalf leiders van de Catalaanse onafhankelijkheidsbeweging die van 'rebellie' worden beschuldigd vanwege het organiseren van een referendum over onafhankelijkheid in 2016, heeft de Spaanse justitie negen mensen opgepakt die een bomaanslag zouden hebben voorbereid. Vermeend materiaal om explosieven te fabriceren is in beslag genomen.
De onafhankelijkheidsbeweging heeft zich altijd altijd geweldloos opgesteld. Als dit waar zou zijn, zou dat een breuk zijn met de methodes van de Catalanen tot nu toe. Ik geloof er daarom niets van en beschouw het als een provocatie van Madrid en haar veiligheidsdiensten. Om de onafhankelijkheidsbeweging te criminaliseren. De Spaanse media meldden dat de 'terroristen' met bommen hadden geoefend op een verlaten huis. Later werden deze berichten weer ingetrokken. 'De politie arresteert eerst en zoekt vervolgens naar bewijzen' was de reactie van de naar Brussel uitgeweken vorige regiopresident Puigdemont.
De meeste arrestaties vonden plaats in Sabadell, een voorstad van Barcelona. Daar en op andere plaatsen in Catalonië werd direct gedemonstreerd. In Barcelona moest de Catalaanse politie een bureau van de Guardia Civil (de gehate militaire politie van Madrid) beschermen tegen honderden woedende betogers. De arrestanten maken deel uit van de 'Comités ter verdediging van de Republiek', naar voorbeeld van de Cubaanse 'Comités ter verdediging van de Revolutie', per wijk, dorp en stad georganiseerd.
De Madrileense regering speelt met vuur. Al langere tijd. Dat ze nu de boel proberen te forceren, terwijl Spanje afstevent op opnieuw vervroegde verkiezingen, is een veeg teken.
De toestand in Baskenland is na decennia van geweld gepacificeerd. Dat zal Madrid voor ogen staan: 'het moet ergeren wil 't beteren'. (WK)

Het vonnis is geveld in het politieke proces tegen de negen leiders van de Catalaanse onafhankelijkheidsbeweging: 8 tot 13 jaar. De helft van het maximum (25 jaar) zoals geëist door Madrid's Openbaar Aanklager. Oriol Junqueras, vice-premier in de 'regionale' regering van de naar Brussel uitgeweken president Carles Puigdemont, kreeg de hoogste straf: 13 jaar. De overige 8 verdwijnen, als het aan de macht ligt, 9 tot 12 jaar achter de tralies voor 'opruiing en burgerlijke ongehoorzaamheid': het houden van demonstraties, het organiseren van het Referendum op 1.10.2017 en het vervolgens (halfslachtig) uitroepen van de Onafhankelijkheid in het Catalaanse (deelstaat)parlement. In 'rebellie' werd niet bewilligd door het Hooggerechtshof dat de uitspraak deed: er was geen sprake van het oproepen tot geweld. Dus alleen de mogelijkheid bieden tot 'stemmen' is al voldoende voor deze extreme straffen. 

Onmiddellijk zijn de Catalanen de straat opgegaan en hebben het vliegveld van Bacelona bezet. Madrid denkt met deze zware straffen de Catalaanse opstand te bezweren. Met de Baskische opstand (vanaf het begin met wapens) is dat ook gelukt, zo malen ze. Dit varkentje moet ook kunnen worden gewassen. Geloof het maar niet.

Dit kan alleen maar tot meer verwikkelingen en geweld (de opstand was tot nu geheel geweldloos) leiden. Het idee dat zo'n uitspraak tot bestendiging van de situatie zou leiden is een gevaarlijke misvatting van de Franquistische staat. Na de dood van Franco (1974) is er niets essentieels veranderd bewijst deze uitspraak het gelijk van de Catalanen. Cosmetische aanpassingen hebben de 'permanenten', een repressieve staat met paramilitaire politie, geheime diensten, verrot juridisch systeem en de monarchie, intact gelaten. Alleen de Republiek kan daar verandering in brengen, zoals geeist door de Catalanen. Ze zullen winnen.  'Abajo el terror Franquista!' (WK)

Op vrijdag trokken 600.000 demonstranten, een groot deel te voet over de autosnelwegen, uit alle delen van Catalonië naar Barcelona voor een demonstratie die, net als voorgaande avonden sinds de vonnissen tegen de leiders van de opstand tegen Madrid, 's avonds werden voortgezet in confrontaties met de oproerpolitie. Honderden gewonden en arrestaties. 

PSOE-leider Sanchez speelt een rol Ebert en Noske die de Spartakistenopstand neersloegen waardig: deze 'socialistische' premier verklaart dat nu 'het recht zijn loop heeft gehad de situatie kan normaliseren'. Alsof de Catalanen de straffen tegen hun leiders zouden kunnen accepteren en 'weer gewoon aan het werk gaan' als Rotterdammers. 'Waar ze zo goed in zijn'.

Dit zijn vrome wensen van een Franquistische elite die na de dood van de Caudillo in 1974 met zijn monarchie dachten de verhoudingen zo te kunnen houden als ze waren. Bezoek de landerijen van de adellijke families in Catalonië. Of liever: sta aan de omheining met borden 'verboden toegang'. Hun wanstaltige welstand behouden heeft hen, samen met Catalaanse banken en bedrijven die hun hoofdkwartier naar Valencia of Madrid verplaatsten, tegen hun eigen volk gekeerd. Spanje is een feodaal land, waarin de markiezen, graven en hertogen onverminderd hun privileges genieten en de showpagina's aanvoeren. DAAR richt de Catalaanse onafhankelijkheidsbeweging, die voor alles Republikeins is, zich tegen. Net als de Burgeroorlog, waarvan de massagraven nog steeds worden geopend, is de strijd in Catalonië een sociale strijd. Klassenstrijd. Het is een bondgenootschap van (echte) socialisten, anarchisten en de Catalaanse bourgeoisie, die de laatste premiers leverde: de afgezette Carles Puigdemont, die zich ter beschikking van de Belgische justitie heeft gesteld, en zijn opvolger Quim Torra, die de Catalaanse politie (de Mossos d'Esquadra': 'de jongens van het Eskader') op de demonstranten moet afsturen om niet ook afgezet te worden.  

Dit kan niet goed aflopen voor de macht. Het geweldloze protest van de Catalanen tot nu is van karakter veranderd. Het geweld is geheel op het conto van Madrid te schrijven. Op hun Franquistische terreur. In Baskenland is als een van de uitzonderingen in 'Spanje' (er zijn geen Spanjaarden, slechts Andaluciers, Galiciers, Valencia en etc.) gedemonstreerd uit solidariteit. Daar is de gewapende opstand beëindigd na decennia burgeroorlog. Madrid speelt met vuur. En Brussel met hen. (WK)

Om het verzet van de Catalanen te breken, wordt een Franse ex-premier van Catalaanse afkomst ingezet door de EU (Brussel, Parijs, Bonn en de rest van deze club, waaronder Den Haag). Manuel Valls, premier onder Hollande, 'socialist' maarnietheus, wordt in de gemeentepolitiek van Barcelona ingezet tegen de Onafhankelijkheidspartijen. Mogelijk proberen ze hem de huidige burgemeester Ana Colau te laten opvolgen. 

Barcelona is een moeilijke plek in de strijd voor de onafhankelijkheid. Door het 'internationale karakter' van de lieveling van de touroperators en de prijsvechters in de lucht, door de instroom vanuit Spanje, Latijns-Amerika en de rest van de wereld en door het wereldkapitalisme dat er een uithangbord voor 'een poenige leefstijl' van heeft gemaakt. Amsterdam en Den Haag hebben 'mooie winkels', maar onze rijken (wie wil er gezien worden in de PC Hooftstraat) geven er hun geld niet uit: ga kijken in Barcelona. Net Parijs, Londen of New York. Dat is de dubbelzinnige betekenis van de stad met een grote revolutionaire geschiedenis. Die de hoofdstad van Catalonië moet worden. 

Manuel Valls, van 2010-2018 getrouwd met Franse beroemdheid Anne Gravoin ('de Franse variant op André Rieu'), 'mooie jongen' uit de boulevardpers, moet het verschil maken in de hoop Barcelona los te weken van de rest van het land. Om de ondernemers in Barcelona af te houden van steun aan de onafhankelijkheidsbeweging. Omdat dat 'chaos' (slecht voor prettig zakendoen) zou betekenen. We hebben een paar dagen 'chaos' kunnen aanschouwen in de straten van Barcelona. Op het conto te schrijven van politiegeweld. 'Jullie hebben verloren, het is voor niets geweest', kweelt Valls.

Hij is lang weg geweest. Hij kent 'zijn' volk niet. Het symbool van Catalonië is de ezel. Dit gaat niet stoppen. (WK)

Zoals te verwachten viel is de ERC, de partij van Oriol Junqueres, vice-premier in de door Madrid afgezette Catalaanse regering-Puigdemont en met 13 jaar tot de hoogste straf veroordeeld door het Hoogerechtshof, in Catalonië de grootste partij geworden na de 4e verkiezingen op rij voor de Cortes, het Spaanse parlement. De verraderlijke 'Socialistische Arbeiderspartij' PSOE (noch socialistisch noch voor arbeiders maar voor de monarchie en het kapitaal) is net als een half jaar geleden de grootste gebleven; de ultra-rechtse Vox heeft haar zetelaantal verdubbeld. Ook al viel de opkomst tegen. Zelfs in Iberië raken ze verkiezingsmoe.
Sanchez van de PSOE kon het electoraat manipuleren met een dreigende overwinning van rechts. Die bleef uit, al herstelde de rechtse PP zich van de nederlaag in april.
Kans op een stabiele regering is er niet, omdat Podemos (coalitie met de communisten) voor het houden van een referendum over de Catalaanse onafhankelijkheid is en de PSOE dat ccategorisch verwerpt. Dus lijkt de enige mogelijkheid opnieuw een minderheidsregering. Of een 'grote coalitie' naar Duits model tussen PSOE en PP. Die de bevolking zal afstraffen.
Net zolang verkiezingen houden tot er iets uitdraait dat werkbaar is voor de status quo. En dat noemen ze dan democratie. (WK)

Ook in Catalonië heb je fascisten, net als overal in "Spanje". Spanje ligt nergens, bestaat niet. Zelfs Madrid is Madrid. De taal die wij 'Spaans' noemen heet 'Castilliaans'; niet 'Spaans'. Er zijn ook geen Spanjaarden te vinden, net zo min als er Belgen bestaan; slechts Vlamingen, Walen en Brusselaars ('Sire er zijn geen Belgen moest de locale hofhouding een ontstelde Prins von Saksen-Coburg, de aangeworven eerste 'koning der Belgen', in 1832 mededelen). Er zijn Andaluciërs, Valencianen, Basken, Catalanen, Balearen etc., maar Spanje bestaat niet en 'Spanjaarden' dus ook niet, behalve in fantasie. Het gaat om een koloniale identiteit, zoals 'het Verenigd Koninkrijk'. Er bestaan ook geen 'Verenigde Koninkrijkers', maar slechts Engelsen, Schotten, Welshmen en Ieren. 'Britten' ('Bretons'), afgeleid van 'Bretagne', is de naam van een verdwenen volk; net als de 'Belgae' of bij ons 'de Batavieren'. Ooit een Batavier ontmoet?
Ze hadden de Britten ook 'Picten' of 'Caledoniërs' kunnen noemen. En 'Spanjaarden' 'Iberiërs', een veel betere benaming. Ook een verdwenen volk, slechts nog voortlevend in 'het Iberisch schiereiland'.
Maar de Catalaanse fascisten zijn geen 'Catalanisten', zoals de ijveraars voor Catalaanse onafhankelijkheid worden genoemd. De Partido Popular, met de fascistische Falange een Franquistische partij, bestaat (zeer klein; 6%) weliswaar in Catalonië, maar heeft niets met het land.
Er bestaan dus geen fascistische ijveraars voor Catalaanse onafhankelijkheid. Net zoals er beslist fascisten in Baskenland bestaan, maar geen fascistische ijveraars voor Baskische onafhankelijkheid. Het is goed dat vast te houden.
Dat betekent niet dat er geen rechtse Catalanisten zouden bestaan. De partij van de afgezette en naar België ontkomen Catalaanse president Carles Puigdemont, opvolger van de oude 'Convergencia i Uniò' van Pujol, is de partij van de Catalaanse nationalistische bourgeoisie; een rechtse partij.
Het is misschien moeilijk om te volgen; dat maakt de situatie ook zo ingewikkeld 'voor leken'.
Na de val van de Republiek (die het Catalaanse nationalisme met een kluitje in het riet had gestuurd, maar dat is een verhaal op zich: zie aflevering 5 van deze serie) gooide de partij van de Catalaanse bourgeoisie het op een akkoordje met Franco. Ze wilden geld verdienen. En Franco had (net als de Baskische) de Catalaanse economie nodig. Catalonië en Baskenland zijn de geïndustrialiseerde economieën waarop Madrid draait; de rest van het land is voornamelijk agrarisch. Het was een 'noodgedwongen samenwerking', die de Catalaanse bourgeoisie bepaald geen windeieren heeft gelegd.
Maar het streven naar een eigen taal en cultuur (die onder Franco verboden was) bleef bestaan. En na de dood van de dictator kwamen beiden als een duveltje uit een doosje onweerstaanbaar terug. De neo-Franquistische regeringen onder eerst Suarez en later de "socialistische" (een creatie van West-Duitsland om socialisme te voorkomen) Felipe Gonzalez gaven de Catalanen als een bot om op te kluiven 'autonomie': een eigen regioparlement, onderwijs in eigen taal, een Catalaanse politie etc.

De politieke balling Carles Puigdemont heeft op 28 februari een wedstrijd van rugby club USAP Perpignan (Frans Catalonië) bijgewoond (zie hier de beelden). 100.000 Catalanen zijn naar Perpinyà gereisd om de afgezette president te steunen. De restaurants hebben hun menu's aangepast. Want de Frans-Catalaanse keuken (Rousillonaise) verschilt zeer van die van de andere kant van de Pyreneeën.  Manuel Valls, de Franse ex-premier die in het kader van 'de Europese solidariteit' door Brussel naar Catalonië is gestuurd om de onafhankelijkheidsfurie te stelpen, heeft 'heftig geprotesteerd' dat dit is toegestaan. Dat Parijs dit heeft laten passeren is inderdaad opmerkelijk. Het verbieden zou de Franse Catalanen hebben geïrriteerd, dat was het dilemma. Frans-Catalonië (de grens) speelt een belangrijke rol in de strijd van de Gilets Jaunes (blokkeren van de grensovergang bij Le Perthus en het gratis openstellen van de autoroutes). Ze willen de opstand in Frankrijk wellicht niet tot een grensoverschrijdend probleem maken.
Of het is een zet om de regering Sanchez te frustreren, die afhankelijk is van de afgevaardigden van de Catalaanse onafhankelijkheidspartijen (n.b. de ERC van de tot 13 jaar gevangenisstraf veroordeelde Oriol Junqueres). (WK)

Afgelopen weekend werden in Catalonië (althans in het Spaanse deel) verkiezingen gehouden voor 'regionale vertegenwoordiging': 130 leden van het regioparlement die een president zullen aanwijzen. Catalonië is in de ogen van Madrid een regio; in de ogen van de Catalanen een natie. Dát is het strijdpunt.
Zie eerdere afleveringen voor de geschiedenis van dit conflict.
De Catalaanse leiders van de onafhankelijkheidsbeweging zijn tot lange gevangenisstraffen veroordeeld (vice-president Junqueras tot 13 jaar). Anderen (zoals de voormalige president van de Generalitat Carles Puigdemont, lid van het Europees parlement) zijn in ballingschap gegaan.
Deze verkiezingen vinden meer dan 4 jaar plaats na het referendum dat de onafhankelijkheidspartijen in 2016 hielden om over afscheiding van de Spaanse monarchie te beslissen.
De uitslag is een absolute meerderheid geworden voor de partijen die voor Catalaanse onafhankelijkheid strijden. De Republikeinen van Junqueras werden de grootste van hen, gevolgd door de liberalen van Puigdemont. 

En dan de veroordeling van rapper Pablo Hasel wegens 'het verheerlijken van terrorisme' en 'verzet tegen de monarchie'. Hij noemt de royals 'zonen van Franco' en Juan Carlos 'maffiabaas'.  Zijn aanhouding in Lleida gaat de wereld over. Bekende kunstenaars als Carlos Aldomovar, Alba Flores en Javier Bardem hebben geprotesteerd.

Ook in Madrid wordt tegen de arrestatie van Pablo Hasel gedemonstreerd. Dit is geen zuiver Catalaanse zaak, zoals de regering probeert. Dat is vrijheid nooit geweest op het Iberisch schiereiland. Het is republiek of monarchie. Vrijheid of onderdrukking. Vrijheid bestaat niet in een monarchie. Nederland is het bewijs.
De demonstraties gaan door. (WK)