Het Maatschappelijk Onverstand (022)

Diep verankert in het menselijke brein, als een lange zware zwarte ijzeren ketting aan een duistere schatkist, diep verzonken in een troebel meer omringt door sombere mistige bergen, zit de hang naar het vasthouden van ideeën en personen. Ideeën en personen die allang bewezen, en helaas voorspelbaar ’s-nachts door het donkere ijs zijn gezakt. Waarom? Waarschijnlijk uit vrees en angst, wat in die duistere schatkist zit; dat degeen die je vertrouwde of tegen op keek, een bedrieger of erger, een doofpot manager van sexueel misbruik schandalen blijkt te zijn geweest.
En ongetwijfeld soms uit onvermogen je eigen leven en denken vorm te geven zonder leiding van boven af, lees kerk en staat, wetenschap of politiek. Toen ik in het Brabants Dagblad las dat “Poolse paus mét bloeddruppel terug in Sint-Jan in Den Bosch” stond mijn gezonde verstand even doodstil. Anno 2020 hoopt een vroom groepje onvolwassen onnadenkende “vrome katholieken”, dat de gezonde weldenkende mens behoefte heeft aan een bronzen beeld van een doofpot manager van seksuele misbruik schandalen, met een heus relikwie van JP2.
Dat de mensen graag Harry Potter of Tolkien lezen of kijken, behoort tot de gezonde wijze van jezelf ontspannen. Daar objectief in geloven lijkt me een pijnlijk gebrek aan onderscheidingsvermogen. De katholieke kerk, als relikwie uit het koloniale tijdperk, beseft niet dat zij tegen beter weten hoopt op een nieuw religieus kolonialisme, dat mensen uit vrees of eigen belang, opnieuw gaan geloven in een waan.
In het oude Egypte was religie een alles dominerende kracht en macht, maar boven alles het dominante economische principe. Maar zoals de oude religie van de Farao’s  is weggezonken in het troebele meer van de geschiedenis, vrees ik dat dit ook het lot van de katholieke kerk zal zijn. Een langzame schipbreuk in het zicht van de oever waar gezond verstand en gevoel regeren, waar ethiek de norm is! Een liberaal praktisch besef kan de kerk niet worden ontzegd, van alle eertijds kerken met geld van parochianen gebouwd, komt de opbrengst na de verkoop in de schatkist van het bisdom terecht. Tsja, verschil moet er zijn, ‘zij die het verdienen en zij die het niet verdienen’.
Waar Jezus als backpacker avant la lettre, met minimale wensen rondzwierf van onzekere slaapplaats naar onzekere slaapplaats, kiezen de vrome welgestelde gelovigen en prelaten het zekere voor het onzekere: geld, welstand en status als tekenen van Gods genade. Je kunt het ze ook niet kwalijk nemen, dat ze niet gaan zwerven met een bronzen beeld van 120 kilo, inclusief relikwie in hun backpack. Dat eisen staat gelijk aan sadisme. Dat is het verschil met het gezonde verstand en gevoel, dat zoekt het evenwicht, zelfs als het zich dood-ergert. Waar de kerk nog steeds hoopt dat de onderdrukking van seksuele misbruik schandalen als een jammerlijke vergissing in een archief verdwijnt, en niets van doen heeft met haar leer, structuur en macht!

... het was dag het was nacht, een zoveelste ergerlijke dag...