De bomen en het bos (002)

maandag 17 oktober-2005
Stel, je hebt bij een fiscaal interbellum of anderszins een paar losse dukaten vergaard en je krijgt net op dat moment een folder in de bus of een gladde gozer aan de deur met een attractief investeringsplannetje? Dan kan je in je euforie bij een koppie leut gierend door de knieën gaan en zomaar een krabbel zetten onder een contractje. Vooral als dat plannetje ook nog goed is voor het milieu.
Dat gebeurde bijvoorbeeld in de casus van Robinia. Een zootje troep in de bus, geurende advertenties in de krant, een gladde gozer in je favoriete fauteuil. Het verhaal: je kon vet winst maken als je belegde in hardhoutplantages.Weliswaar op termijn, maar da’s altijd nog beter dan je dukaten in een ouwe sok te proppen.
Een heleboel mensen trapten erin. Kochten op aanraden van die gozer in hun fauteuil lapjes grond met gemiddeld zo’n 900 robinia’s. Die knopjes zouden in drie tranches worden gekapt. Na zes jaar, na 12 jaar en na 20 jaar. Na de kap van die eerste twee tranches kreeg je geen poen maar groene aandelen en na twintig jaar kreeg je dan de hele bups uitgekeerd minus vijf procent onderhoudskosten. Kostte die grap gemiddeld? Zo’n 38.000 ouwe guldens, want Duitenberg had zijn kind nog niet ter wereld gebracht. Als dat bedragje onverhoopt niet in je sok zat was dat ook geen probleem. Kon je een leuk hypotheekje krijgen. Veelal via de Direktbank.
Nou, we weten inmiddels hoe ruïneus alles is verlopen. De bewuste plantages werden anderhalf jaar geleden verpatst aan de onderneming van ene meneer De Vries. Meneer De Vries gaat dit jaar met zijn hele hebben en houden de bietenberg op. Piet Belasting in Goes strijkt nog een halve meloen euri op en verder ajuu paraplu. Er is niks meer te halen bij meneer De Vries. Je contractje blijkt ook al op een wrakke fundering te staan. Blijven over je groene aandeeltjes.
Die zijn verzorgd door MPC, een Duitse investeringsmaatschappij. Dat wil zeggen een Luxemburgse dochter. Die dochter ging vorig jaar om zeep. Niks aan de hand. De aandeelhouders zouden hun investering terugkrijgen. Wanneer is nog steeds niet duidelijk. Maar er gloort hoop, want MPC wil in Nederland een filiaal uit de grond stampen. Alleen jammer nou, ook in dit geval weet niemand wanneer.
Het lijkt op zwendel. Maar het is de vraag of we zomaar de hele prak met een kluitje Zeeuws Meisje op het bord van meneer De Vries kunnen schuiven. Want de rol van MPC lijkt ons ook scheisse en misschien is zelfs de bank direkt of indirekt bij dit schandaal betrokken. Dit verhaal krijgt een staart. Stay tuned.