De doos van Pandora (007)

zondag 31 augustus-2008
Je zal toch een nette familie in Namen wezen met niks op je kerfstok en je krijgt daar plotseling bezoek van een paar vreemde snoeshanen. Journalisten! Helemaal uit Mexico! Flopperdeflop, da's schrikken. En dan vragen ze of je iets weet van Dehydration Technologies. Quoi? Dehydration Technologies. Mais non, daar wist de familie niks van. Bonjour messieurs. Deur dicht. Rapidement even een hartversterker en mamman bellen. Dat is toch affreux non?
De snoeshanen waren wel degelijk Mexicaanse journalisten. En ze waren niet toevallig aan de deur bij die Belgische familie. Dat adres stond namelijk in de officiele gegevens van Dehydration Technologies. Alleen, het klopte niet. Zoals er meer niet klopte bij de groente en fruitonderneming van Jean-Martin Popiel. Een Poolse graaf, die zijn gehavende kasteel in Kurozweki aan het eind van de oorlog verliet bij de nadering van de Ruskies, maar het in 1994 goddank weer in bezit kreeg en het daarna keurig liet opknappen met poen uit allerlei internationale cultuurpotten.
Dehydration Technologies bleek drie filialen buiten Belgie te hebben: Polen, Honduras en de Verenigde Staten. Dat laatste filiaal was gevestigd in Alexandria, Virginia (1) en stond onder leiding van ene Paul Popiel, die als adres opgaf: Ul. Zamkowa 3, Kurozweki, 28 200 Staszow, Polska. Dat kan twee dingen beteken: of Paul is de broer van Jean-Martin, of Jean Martin is gewoon Paul. En pas op, die Paul Popiel is geen kleine kruimelaar. Integendeel, da's een grote jongen in de financiele wereld en een tijdlang bijvoorbeeld hotemetoot bij de Wereld Bank, waar onze vriend Melkert indertijd zo lekker ethisch bezig was.
Over ethisch gesproken, van de Belgische boekhouding van Popiel's Dehydration Technologies klopte geen moer. Tussen 1994 en 1997 ontving het bedrijf leningen van in totaal 15 meloen dollar uit onbekende bron. En het boekte verliezen van 2,2 meloen dollar op een verkoop van 330.000 dollar. Het hogere rekenwerk dus. Volgens de Belgische fiscale speurneuzen rook het in 't groente- en fruitbedrijfje sterk naar was poeder. En dat werd bevestigd door drie financiele experts die door de Mexicaanse journalisten werden geraadpleegd. Experts overigens die niet graag met hun naam in de krant wilden. Ze waren als de dood. Geen ongewoon verschijnsel in Mexico. Over het netwerk van Polleke Popiel volgende keer meer. Stay tuned.

1. Hoe toevallig. Daar heeft de CIA ook een plekje gevonden.