Gregory Sedoc

Ik ben helemaal verslaafd geraakt aan de jongen. Terwijl ik toch echt wel even aan hem moest wennen. Kijk em daar nou staan, in zijn hemelsblauwe maatpak. Glimlach. Opgepoetste kanen. Maar vooral die glimlach. Jehovagetuige, was mijn eerste gedachte. En was ik de enige die in de afweermodus schoot?
Hij voelt zich geen moment op zijn gemak, in die studio, naast Miep Bakgraag die van haar papiertje voorleest wie er ook al weer het wereldrecord op de 400 meter horden in handen heeft. Gregory heeft het hoofd tussen de kolossale schouders getrokken en moet zichtbaar moeite doen om niet per ongeluk iets in dat bordpapieren décor om te stoten.
Hij staat altijd in de startblokken, Gregory, zoals vader Sedoc hem dat geleerd heeft. Alleen vanwege Gregory Sedoc zou ik willen dat de WK atletiek de hele zomer geduurd had. Hadden we minder naar de Tour en naar het EK vrouwenvoetbal hoeven kijken. Zou het nog lang geen herfst zijn. Want met Gregory op het scherm schijnt altijd ergens de zon, heb ik het idee. Wellicht zou dan ook dat trutje naast hem vervangen zijn door iemand die wel in haar vel zat en Greg af en toe aanraakte.
Gewoon, even in zijn massieve zijpartij porren. Of onder zijn kaak kietelen. Wat zouden we als kijker daarvan genoten hebben. Nu bleef het bij een week en kwamen we niet toe aan de echte vragen over atletiek in het bijzonder en sport in het algemeen. Zoals hoe het komt dat men meer en meer naar de finish struikelt of die helemaal niet haalt.Waar komen al die blessures, voedselvergiftigingen en opgaves vandaan? Zitten we naar iets te kijken dat –op Gregory Sedoc met zijn wachttorenblik na- niets meer met gezondheid te maken heeft?
Is er een nieuwe drug in het spel, eentje die nog niet geattesteerd is of nog niet door een klokkenluider iin de openbaarheid gebracht?
En hoe zit het met de boycot? Hoezo alleen de onderdanen van Putin met een klungelige afkorting en een dito vlag en volkslied rond laten lopen?
De Russen zitten godbetert alleen nog maar met pilletjes en naalden de zaak te verzieken! Waar blijft de uitsluiting van die grote jongens die de bol op de rand van de kernoorlog hebben gebracht? De sterren en de strepen, China en Japan? In de zeventiger jaren wist men wel raad in een soortgelijke situatie.
Dus Gregory: ik hoop van harte dat je over een aantal jaren de Mart Smeetsen en Nico Dijkshoorns van dit land naar de vergetelheid hebt gecharmeerd en dat je dan bijvoorbeeld ook Feijenoord tegen VVV voor ons uitlegt. Maar plak dan lekker lullig scheef op je zeemansborst zodat het extra goed opvalt een anti-bom plakkaat Of eentje met USA NO....  (JoopFinland)