Gladio a la Turka (034)

woensdag 17 februari-2010
We gaan het nog even hebben over het antisemitisme in Ergenekon. Aanleiding is Ergun Poyraz, eveneens een verdachte in het proces tegen dit netwerk. De openbare aanklager verdenkt Poyraz vanwege de vondst in 2007 van een partij granaten te Istanbul. Bij een inval in zijn huis vond de politie verder archiefstukken van het leger en een uitgebreid persoonsarchief. Daardoor veronderstellen zijn aanklagers nu dat hij de archivaris van Ergenekon is. Maar Poyraz heeft ook het antisemitische boek De kinderen van Moses geschreven. Daarin verklaart de schrijver dat premier Recep Tayyip Erdogan en diens vrouw in het geheim met de Mossad samenwerkende crypto-joden zijn. Erdogan is volgens Poyraz voornemens om in opdracht van De Ouderen van Zion en de VS het secularisme in Turkije te vernietigen. Het is duidelijk dat Poyraz via een lawine aan antisemitisme en anti-Amerikaanse sentimenten de AK-partij onderuit wil halen. Hij meende kennelijk langs die weg het best tot het seculiere Turkse publiek door te kunnen dringen. Daarmee zat hij er in ieder geval niet naast, want het boek vliegt de winkels uit. Dat moet ondertussen wel op zijn gaan vallen bij anti-antisemitisme organisaties, zoals de Anti-Defamation League (ADL) in de VS, zou je denken. Dat laatste vooral ook omdat Poyraz een toespraak van Erdogan bij ADL (dat wil zeggen, toen de premier zijn probleem met Israël nog niet kenbaar had gemaakt) als bewijs voor diens "geheime connecties met het wereldjodendom". Maar niets van dat alles, bij ADL lijken ze Poyraz niet te kennen. En zeg nu niet dat ADL niet geïnteresseerd is in Turkije, want national director Abraham Foxman was er als de kippen bij om te waarschuwen voor het toegenomen geweld tegen Turkse joden naar aanleiding van de protesten tegen het Israëlische optreden in Gaza afgelopen jaar. En dat terwijl een woordvoerder van de joodse gemeenschap aan de Turkse media verklaarde nergens last van te hebben. De joden in Turkije zijn natuurlijk niet blind, maar ze zien goed in dat antisemitisme altijd volgt op het Israëlische beleid en niet veroorzaakt wordt door hun aanwezigheid in Turkije. Hoe de joden in Turkije over Poyraz denken weten wij niet, mede omdat de joodse gemeenschap in Turkije zich erg low-profile opstelt. Israël lijkt in ieder geval geen problemen te hebben met de Ergenekon schrijver. Daar laat Danny Ayalon de Turkse ambassadeur Celikkol ontbieden vanwege een nogal primitieve TV-serie op de Turkse buis waarin Israëlische soldaten op kinderen schieten. Of Avigdor Lieberman komt scherp uit de hoek als hij tot wanhoop gedreven wordt door Erdogan's opmerkingen in de media over het lot van de Palestijnen. De kinderen van Moses behoort echter niet tot het Israëlische klachtenpakket. Je zou door de recente Israëlische nadruk op antisemitisme (Goldstone, Oxfam, Artsen zonder grenzen, noem maar op, allemaal antisemieten) verder verwachten dat Israël in de rij staat om zich te distantiëren van het stel samenzwerende jodenhaters waar Ergenekon kennelijk uit bestaat. Maar niets van dat alles. Terwijl Poyraz ondanks zijn gevangenschap nog steeds via zijn boeken haat weet te zaaien tegen joden, probeert het complex van Turks/Israëlische lobbygroepen in de VS via politici in Washington de rechtsgang tegen hem te beëindigen.