De bank met een vlekje (002)

donderdag 20 januari-2005
Nee, een hartstikke keurige bank hoor, die Sal. Oppenheim. En zo’n keurige familie ook. Volgens onze onvolprezen Volkskrant tenminste. Even een aanloopje. Je moet ergens beginnen.
In 1893 werd Simon Alfred Freiherr von Oppenheim als medefirmant opgenomen in de leiding van het bedrijf van zijn later door de Nazi’s als half-joods bestempelde familie. In 1913 keerde onze Simon Alfred zich openlijk tegen het groeiende “Joodse gevaar” in de Duitse samenleving. Zo scharrelde hij in die tijd samen met figuren als Emil Kirdorf, de ultra-rechtse aanvoerder van het anti-joodse Alldeutschen Verband, de nodige poen bij elkaar voor de overname van uitgeverijScherl voordat die door “Mosse-Ullstein” zou worden opgeslokt. Over gotspe gesproken.
Op 30/11/1918 ontving graaf Arco-Valley een brief van zijn oom. Jawel, Simon Alfred. Daarin stond ondermeer: “… [Het is] ongehoord dat een land als Beieren zich laat terroriseren door een nar als Kurt Eisner. Op den duur is die toestand natuurlijk onhoudbaar...”. Arco-Valley beschouwde dat kattebelletje van zijn oom als een extra aanmoediging om een kleine drie maanden later Eisner, de joods-socialistische minister-president van Beieren, naar de eeuwige jachtvelden te sturen. De graaf werd voor zijn daad ter dood veroordeeld. Later werd dat vonnis omgezet in levenslang en uiteindelijk werd de door zijn oom Simon Alfred als “Heldensohn” betitelde moordenaar na vijf jaar vrijgelaten.
In de aanloop tot de Eerste Wereldoorlog is ook een andere Von Oppenheim in de derde versnelling geschoten. Dat was Max. Een diplomaat en wetenschapper die vlijtig plannen ontwikkelde om de boel voor de geallieerden te versjteren in het Midden-Oosten. In essentie door het propageren en steunen van een Islamitische jihad om zo de Britten en Fransen te dwingen troepen naar deze uithoeken van hun imperium te sturen en ze te verzwakken aan het Europese front. Het strategische succes was niet overweldigend. Maar de activiteiten van Max boden voldoende perspectieven voor een reprise in de Tweede Wereldoorlog toen Max als Abwehr-agent ten behoeve van Adolf’s megalomane hakenkruistocht voor veel shit en ellende zorgde in het olierijke Irak. Allemaal erg keurig dus. Aber es folgt noch viel mehr Schweinerei. Bleiben Sie deswegen bei uns.