Fuck (077)
Verschil moet er zijn. Gisteren ging Kamervoorzitster Anouchka van Miltenburg door de shredder. Als dank voor haar rol in de komedie rond Fredje Teeven's deal met Cees Helman aka Puk (1). We willen trouwens niet vervelend doen, maar als dit gemekker eindelijk van de baan is en we al of niet weten welke informatie bijna 5 meloen piek waard was zou de Kamer zich misschien eens kunnen buigen over de deal tussen Fred en Mink Kok aka “De Lange” (2)? Levert vast ook spannende beelden op. Misschien weer een zootje liberale sjoemelaars door de shredder. Als een soort compensatie voor alle narigheid die de Haagse liberaliseringsgolf heeft veroorzaakt bij de zwakkeren in onze samenleving, voor wie de glazen tiet nog het enige vertier is in hun schamele bestaan.
Nou dat verschil waarover we het hadden. Vandeweek kreeg de Oekraïense premier Yats een bos bloemen van een parlementariër, die vervolgens een houdgreep in het kruis van Yats inzette en hem als een etalagepop van het spreekgestoelte sleepte. Niet gezien? Kijk en geniet. Wie dat flikt met Rutte gaat de nor in en hoeft niet te rekenen op een deal. Het tekent overigens de sfeer in Kiev, waar alles wordt gedaan om Yats uit zijn stoel te wurmen. Mogelijk ten faveure van de ons zo dierbare Georgische stropdassenvreter Mikkel Saakashvili. De lieveling van president Porochoco en de Amerikaanse onderpotus Joe Biden, die recentelijk nog stoom afblies bij een tirade over de voort durende corruptie in Oekraïne. Nou was Joe niet de meest aangewezen persoon om daarover te tieren, gezien zijn connectie met Igor Kolomoisky, die het woord corruptie dagelijks van een extra dimensie voorziet (3). Maar gelijk heeft ie wel.
Brengt ons op die affaire met het plukje antieke schilderijen van onbekende Nederlandse meesters uit het Westfries Museum, die onlangs in het bezit bleken te zijn van Nicolajevitch Nitsjewo (NN) dankzij de inspanningen van lieden van de Oekraïense geheime dienst (SBU) of een crimineel derivaat daarvan. Dat laatste komt niet zomaar uit de lucht vallen. Neem bijvoorbeeld nou eens Valentin Nalyvaichenko, het inmiddels alweer voormalig opperhoofd van de SBU. Die werkte tussen 1994 en 1997 als diplomaat op de Oekraïense ambassade in Helsinki. Daar construeerde hij een pijplijn naar Kiev waar een gestage stroom van gestolen antieke kunstuitbarstingen doorheen werd gepompt. Werd vastgelegd voor de eeuwigheid door de Finse afdeling handhaving. De info werd gedeeld met de Amerikanski's. Die deden er niks mee. In tegendeel. Ze trokken na de door hen georganiseerde Maidancoup aan wat touwtjes om Valentin opnieuw het leiderschap van de SBU te bezorgen (4). Onder het motto: zet de meest chantabele mensen op de hoogste posities. De reden mag duidelijk zijn. Overigens is Hoorn niet de enige plek die is getroffen door de Oekraïense bliksem. Ook in het land zelf is een geweldige hoeveelheid kunstvoorwerpen langs avontuurlijke weg van eigenaar gewisseld en in het buitenland verpatst. Geld is geld nietwaar? En alleen al daarom hoort het thuis in het Vierde Rijk. Laten we samen bidden op deze dag des Heren. Stay tuned.
(1) Voor meer gescharrel van Fred zie de serie “Transparant” op onze Followup-site.
(2) Zie “De lange schaduwen van de IRT” op de site van de Morgenster. Al was het alleen maar om uw kwabben niet te teisteren.
(3) Joe heeft die connectie via zijn zoon Hunter en die jongleur kan u ondermeer terugvinden in de artikelen 25, 27 en 34. Inclusief de Nederlandse link. What else.
(4) Valentin had dat ambt al bekleed tussen 2006 en 2010.
