Fuck (151)

Door Jan Portein.

Dat was toch even een dingetje. Dat het Haagse clubje demissionarissen onder leiding van de fietsende bultrug en het blondje van Plein 4 op eigen houtje besloot om samen met onze Reichsgenoten 10 jaar lang de Oekri's militair en economisch te blijven steunen bij de verdediging van hun grondgebied tegen de Hunnen uit Moskou en bij de wederopbouw van hun land als al dat gelazer voorbij is. En terecht, want wie even terugbladert in deze eminente reeks en over een kwalitatief redelijk specsavertje beschikt ontkomt niet aan de conclusie dat wij uit het westen in 2014 en de jaren die daarop volgden een ferme puntzak oorlogskiemen hebben leeggegooid in Kiev en omgeving. Om vervolgens de Oekri's onze oorlog te laten voeren tegen Vladimir Hitler in het Kremlin. En dan kan je niet als het na twee jaar langzamerhand de verkeerde kant dreigt op te gaan de kleine groene swaffelaar met de brokken laten zitten. Dat tweejarig jubileum ging waarschijnlijk niet toevalligerwijs praktisch samen met het onverwachte heengaan van de Russische dissidentenleider Aleksej Navalny. En je kon erop wachten, die domme Hunnen hadden geen ander middel om een notoire dwarsligger te kelen dan Novichock. Het vermaarde deurknopgif dat rond de zes jaar geleden vader en dochter Skripal bijna (huh?) een voortijdige ontmoeting met Tonkiy Hein bezorgde. Althans volgens de hijgend toegesnelde experts. Van Clungeldael en 1 Vandaag tot mamma- en paparazzi, influencers, ex-generaals en een ouwe besnorde voetbalkenner aan toe. Een en ander was voor de nomenclatura in Brussel en Washington aanleiding om een vers en vrolijk pakketje sancties in Moskou te bezorgen, waarop een paar dagen eerder al was aangedrongen door William Browder. Een Amerikaanse investeerder met een niet al te fris verleden (1). Maar wtf. Bij het streven om Rusland ten tweede male op de knieën te krijgen en een nieuwe Jeltsin door de strot te duwen is iedereen welkom. En is alles geoorloofd. Zelfs een oorlog in Oekraine. Stay tuned.

(1) Zie dit artikel.