Jazz behind the zippers (002)
maandag 29 november-2004
Er waart in de Britse pers ook een andere versie rond over de affaire tussen de minister van Binnenlandse Zaken Blunkett en Kimberley Quinn-Fortier. Die behelst dat de uitgeefster van de Spectator de hitsige gijlaard na drie jaar gewoon bij de lege melkflessen had gezet maar dat hij zich dat niet had laten welgevallen. Bovendien zou hij het recht hebben opgeëist om zijn (!) kinderen van tijd tot tijd te zien nadat een DNA-test positief voor hem zou zijn uitgevallen.
Kimberley werd daar even niet goed van en verzocht haar ex-geliefde om een time out. Maar Blunkett stond ijzerenheinig op zijnrechten en zou haar kribbig hebben laten weten: Ik heb de wet aan mijn zijde. En ik kan het weten, want ik heb die wet gemaakt.
Tijd voor mrs. Quinn om op zoek te gaan naar een zwakke plek onder Blunketts gordel. Per saldo geen onbekend terrein voor haar. Zij kwam naar buiten met een heikele story die nog ernstige gevolgen kan hebben voor de politieke carrière van Remkes Britse tegenvoeter.
Hij zou er namelijk persoonlijk voor hebben gezorgd dat Kimberleys Filippijnse kinderoppas een verblijfsvergunning kreeg ruim binnen de termijn van vier jaar die daarvoor staat. Blunkett moet fuck hebben gedacht, maar omdat dat niet meer van toepassing was bleef hem niks anders over dan wat triestig het verhaal te ontkennen. Niettemin is door de oppositie al om een officieel onderzoek gevraagd, dus de muziek dreunt nog wel even door.
Kijk, wij zouden ook graag zon deuntje willen laten horen. Met name over die drie verdachte dames die met Johan Remkes gekofferd zouden hebben en waarover bij de AIVD een paar overrijpe dossiertjes zouden liggen. Nou, vandaag eerst maar eens een flinke winterwortel halen en vanavond extra hard zingen bij de verwarmingsbuizen. Je weet maar nooit.
