Eijtje tik (008)

Terug naar Brussel. Naar de Avenue Stalingrad 26. Toen de twee kunstboeren Maarten Jager en Tjerk Wiegersma het pand kochten was het niet meteen salonfähig (1). Er moest nogal wat bijgepunt en gemoderniseerd worden. En liefst zo goedkoop mogelijk. Je bent een Nederlander of je bent het niet. Maarten wendde zich daartoe tot een kleine Utrechtse ondernemer die al vaker tegen een schappelijk prijsje installatieklusjes voor hem had opgeknapt. Laten we hem W. noemen. Of ie de verwarming van het gebouw in shape kon brengen. Nou dat kon ie wel. En ergens in 1990 ging hij met een paar man aan de slag. Ze waren nog maar nauwelijks bezig of er meldde zich een ouwe bekende. Een electricien uit het Utrechtse ouwe jongenscircuit. Niet lang daarna gevolgd door een stukadoor uit de domstad. Nou bestond Hilversum III in die tijd wel degelijk, maar dat zal het Utrechtse gezelschap er niet van weerhouden hebben om af en toe uit te barsten in :

“Als ik boven op de Dom kom, kijk ik even naar benee.
Dan zie ik het ouwe graggie, het Vreeburg en Wijk C.
Ja dan springt mijn hartjie open, ik ben trots wat daggie wat.
Er is geen mooier plekkie as Utereg me stad. As Utereg me stad. “

Tussen het gezang door kwam Maarten aanvankelijk wat toezicht houden. Tot op een dag een Ier de honneurs overnam. Maarten was volgens diens plaatsvervanger afgereisd naar Praag om toezicht te houden op de renovatie van een bar daar. Welke bar? De Pinocchiobar. Volgens de Ier. Huh??? De Pinocchiobar? Maar... maar... was dat niet de bar waar good old Joris Demmink af en toe op zoek ging naar jongeheren? Ja, dat was hem (2). En had Joris geen aangename connectie met het invloedrijke Utrechtse kunst- en horecafenomeen Kees “Tutu” Eijrond? Ja zeker (3). Kleine wereld. Zullen we het daarop houden? Overigens liet de man uit het land van de Shamrock zich tegenover de stukadoor ook nog ontvallen, dat de uitsparingen die in de wanden van de grote zaal aangebracht moesten worden bedoeld waren voor grote spiegels. Zoiets als in een balletschool. Als die zaal eenmaal tip top in orde was moesten daar zéér jonge heren in natuurlijke staat hun danskunsten vertonen. Onder het toeziend oog van oudere heren (4). Aldus de Ierse toezichthouder. Over de impliciete rest zullen we maar zwijgen. Zo. Zucht. Even bijkomen. Stay tuned (JP).

(1) Zie de vorige aflevering.
(2) Zie de serie “Van Estoril naar Zandvoort”.
(3) Zie eerdere afleveringen van deze serie.
(4) Vgl. het rituële dansje dat blote jongens en meisjes ooit uitvoerden in de Amsterdamse Catharina van Renessestraat voor twee topdogs van een bierconcern.