Extreme prejudice (002)

donderdag 4 augustus-2011
Nog even en het is tien jaar geleden dat een stel Mo's op hun gemakkie het luchtruim boven New York en Washington konden binnenvliegen om het nodige sloopwerk te verrichten. Een bevredigend antwoord op de vraag hoe dat mogelijk was, is tot nu toe achterwege gebleven. Foutje, bedankt? Als dat zo was, dan hadden toch in ieder geval een koppel hoge militaire en burgersmurfen met veel lawaai de zak gekregen of genomen. NOBODY. En net als bij de nachtelijke capriolen van een paar ongemarkeerde vrachtwagens in de parkeergarage van het WTC zullen we er geen speculaasjes op los laten (1). Maar zelfs iemand met een iekuutje uit de supermarkt moet tot de conclusie komen dat er iets geweldig ligt te stinken.
Terug naar voormalig CIA-agent Susan Lindauer. Begin augustus 2001 was ze van plan om naar New York te gaan, maar dat werd haar verboden door haar superieur, dr. Richard Fuisz. Reden? Er werd op korte termijn een aanval verwacht op het WTC met gekaapte burgervliegtuigen. Tzegtu? Er werd op korte termijn een aanval verwacht op het WTC met gekaapte burgervliegtuigen. Dat was voor Susan geen info waarvoor ze steunzolen nodig had. Zij werkte namelijk al sinds mei van dat jaar binnen een team, dat Iraakse diplomaten onder druk zette. Als die niet als een gesmeerde Cavendish over de brug kwamen met hun kennis over die voorgenomen aanval, dan kon Saddammeke stevig op zijn sodemieter krijgen. De betrokken diplomaten zeiden van niks te weten, maar als de Amerikanski's daar hun twijfels over hadden, dan waren ze welkom in Baghdad om op eigen houtje een rondje te stofzuigeren. Want Saddammeke wilde geen gelazer met de USSA. Maar de Amerikaanse regering zag dat niet zitten. Die had blijkbaar andere plannen. Stay tuned.

(1) Zie het vorige deeltje.