De moord op Louis Sévèke (025)

De raadsvrouw heeft het voor haar client uitgetekend. Boven haar inschatting van de tijd die Marcel Teunissen zou moeten zitten bij een veroordeling tot TBS, staat een ruwe schets van het resultaat van het autopsierapport (1). Bij het slachtoffer zijn schotwonden vastgesteld in rug, borst en hals, terwijl verdachte heeft verklaard dat hij Sévèke twee keer in de rug heeft geraakt.

Bénédicte Ficq twijfelt aan de bekentenis die haar client heeft afgelegd. Niet alleen heeft ze vragen bij het technisch onderzoek (2), ze zal tijdens de rechtszitting ook twee andere kwesties aankaarten. Waarom is het jachtgeweer met afgezaagde loop dat Teunissen volgens zijn zeggen deels in de Maas en deels in de Schelde zou hebben gegooid, nooit gevonden? En wie is de man met de sporttas die op de avond van de moord op het perron van station Nijmegen op camerabeelden is vastgelegd? Want hij vertoont geen gelijkenis met Teunissen.

In de Epiloog van Gevangenisherinneringen van een ex-anarchist, deel III (april 2014) lift Teunissen mee op de verdediging van Ficq: ‘De rechters hebben me tot de zwaarst mogelijke straf in Nederland (en zelfs Europa) veroordeeld, terwijl er ook nog eens geen spatje bewijs is. Er ligt alleen een bekentenis. Een bekentenis die bovendien op cruciale punten niet klopt met de feiten.’

Teunissen wilde geen terbeschikkingstelling, hij wil serieus genomen worden. Dat is de rode draad van Gevangenisherinneringen. In het lange relaas vol zelfrechtvaardiging worden wel enkele namen en antecedenten ingevuld.

Collega’s van Teunissen bij boekhandel Assata waren Iwan van Duren (3), en Marianne Docters van Leeuwen, de vriendin die een eind aan haar leven maakte – een gebeurtenis die Teunissen de (mede?) door Sévèke ondertekende rouwkaart opleverde. De Chris die hem in de Nijmeegse kraaksien binnengeleid zou hebben, is ene Chris A(nthonio?). Chris A. en Marianne waren volgens Teunissen bevriend met zowel de informanten Dave Nobel en Marlon (ook wel Mies) Asters als met Suzanne Huurman, die bij de ontmaskering van in ieder geval Nobel een grote rol speelde.

Curieus zijn de briefwisselingen die Teunissen in detentie opzette met Kees Broer en A. F. Th. Van der Heijden. In het Nederlands taalgebied kijkt men nog immer reikhalzend uit naar het verschijnen van ‘De Oprotpremie’, het boek dat A. F. Th. over de zaak-Sévèke toezegde te zullen schrijven (4). Wat niet is kan nog komen natuurlijk…

Kees Broer heeft indertijd verslag van de rechtszitting gedaan. In Trouw verscheen enkele dagen daarvoor van zijn hand En toen moest het grootkapitaal eraan geloven. Voor Ravage schreef hij onder het pseudoniem Keesjemaduraatje het stuk Ongerijmdheden in strafzaak moordenaar Sévèke (5). In een brief van 6 juni 2009 maakt Teunissen een einde aan de correspondentie. Dit gaat gepaard aan het verwijt dat Broer samenwerkt met de onderzoekburo’s OBIV en Jansen&Janssen: ‘Je laatste brief doet vermoeden dat je onder of boven Duyvendak staat. Je schrijft tenslotte dat je hem niet alleen gekend hebt maar ook dat je ooit informatie over mensen aan hem doorgaf a la Jansen&Janssen.’

Broer schijnt tijdens de rechtszitting trouwens ook de wrevel van uitgerekend de sympathisanten van het slachtoffer (en dus OBIV en J&J) te hebben opgewekt. Theunissen schrijft hierover aan hem: ‘Dus ik geef je ook gewoon gelijk als je zegt dat ik heel lang kan zoeken naar bewijzen dat het OBIV of J&J mij bespioneerd hebben. (Waarom neem je het trouwens zo voor ze op? Werd je niet door hun bedreigd op de publieke tribune bij het proces? Of is dat een toneelstukje om de onderlinge verbanden verborgen te houden?)’ (Brief geciteerd in Gevangenisherinneringen, hoofdstuk 6.2.1: Bijlagen Wantrouwen)

Ook Henk van Gelder, journalist van het dagblad De Gelderlander die de zaak tegen Teunissen heeft verslagen, wordt door hem letterlijk geciteerd: ‘Een bericht dat de krant niet heeft gehaald is het feit dat ze (mensen van en rond de Persgroep Sévèke) een andere arrestant in de zaak hebben opgewacht. De man lijkt op de compositietekening en liep daar met een sporttas. Deze man hebben we opgespoord en hij smeekte me het bericht uit de krant te houden.’(6)

Enkele van de vele vragen die dit oproept:
– waar heeft de journalist deze bewering geuit?
– wat is er bekend over een ‘andere arrestant’ in de zaak-Sévèke?
– hoe wist de Persgroep Sévèke van het bestaan van deze arrestant?

Vier juli 2007, bij de opening van het proces tegen Teunissen, leest het aan het slot van het artikel Was Marcel T uit op meer afrekeningen in Nijmeegse kraakbeweging? op het platform devrije.nl: ‘Na de moord woonde Marcel T in Barcelona. In 2006 schreef hij dat er daar opnieuw geruchten over hem de ronde deden.’ De bewering komt uit het requisitoir van de aanklager, en is waarschijnlijk gebaseerd op het dagboek dat Teunissen zou hebben bijgehouden (7). In de volgende aflevering van deze reconstructie een blik in dit dagboek...

(1) Zie: https://www.toandfrom.net/assets/Teunissen%20afb16.jpg
(2) Zij is van mening dat Teunissen de daderinformatie die hij bij de verhoren geeft, opgedaan kan hebben uit de media.
(3) Voor een interview met de huidige voetbaljournalist: https://www.defeijenoorder.nl/2017/02/01/van-kraakpand-naar-kuip/ De namen van Marianne Docters van Leeuwen en Chris A(nthonio?) komen uit het verhoor, hem afgenomen door de Nijmeegse politie en afgedrukt in Gevangenisherinneringen, hoofdstuk 6.2.1: Het Wantrouwen Bijlage
(4) Zie ook aflevering 7 van deze serie.
(5) Zie ook aflevering 19 van deze serie.
(6) Gevangenisherinneringen: hoofdstuk 6.2.1: Het Wantrouwen Bijlagen
(7) Gevangenisherinneringen: Bijlage 14 bij hoofdstuk 2

(JoopFinland)