Catalonië en Madrid (011)

Hoewel het niet accepteren van de gronden van het uitleveringsverzoek door Sleeswijk-Holstein (BRD) van de afgezette Catalaanse premier Puigdemont al een flinke opsteker was voor de Onafhankelijkheidsbeweging, lijkt de snelle oplossing van het probleem toch uit Madrid zelf te komen: de Socialistische Partij, thans onder Pedro Sanchez, heeft na de veroordelingen van hoge PP-politici in een groot corruptieschandaal aangekondigd een motie van wantrouwen in te dienen tegen de Regering Rajoy die ze al die tijd hadden gesteund. De caroussel is in werking gezet en de steun van lokale partijen uit de Canarias, Valencia, Catalonië en Baskenland (PNV) waarop Rajoy's minderheidsregering met de knoet van de Guardia Civil is gewettigd dreigt ook weg te vallen met het zicht op nieuwe verkiezingen; want met de PP geassocieerd te worden is nu even niet verstandig. Ciutadans (soort D'66), rijzende ster, wil ook verkiezingen. 'Maar die veroordelingen zeggen niets over de huidige PP', probeert Rajoy, die zelf slechts werd gehoord als getuige. Het is zo onrechtvaardig in de politiek.
Ondertussen handhaaft Madrid haar 'direct rule' in Catalonië met art. 155 en blokkeert de benoeming van (sommige gevangen) ministers in de deelstaatregering van de door het Parlement aangewezen premier Quim Torres. Op hun plaatsen had de meerderheid voor Onafhankelijkheid de Gele Strik gelegd uit solidariteit met de politieke gevangenen. Een Catalaans Ciutadans-parlementslid verwijderde er een op de stoel van de uit protest afwezige premier. De voorzitter schorste daarop de vergadering en daarna werden de strik met steun van de meerderheid weer teruggelegd. Dit incident om aan te geven hoe van buiten (art. 155) en van binnen (in het Parlement) de strijd tegen de Onafhankelijkheidsmeerderheid wordt gevoerd.
Zoals altijd zijn de paralellen met historische gebeurtenissen voor- en na de Burgeroorlog te over en te ingewikkeld om zonder grondige studie te doorgronden. Bovenaan staat natuurlijk het verraad van de Republiek door de leiding van Socialisten en Communisten na de theatercoup die de monarchie redde (zie 'Hallo Catalonie'). Precies was het dit dat de ETA (de militaire tak van de Baskische Communistische Partij die zo'n heldhaftige rol had gespeeld in de val van het regime) triggerde de strijd voort te zetten. Daarover hebben ze nu hun spijt betuigd, iets unieks dat in de MSM natuurlijk werd verhaspeld. Van de moordenaars van Madrid zullen nooit excuses worden gehoord.
Catalonië heeft een weg-zonder-geweld gekozen die de bewondering van de wereld zou verdienen. Op de achtergrond natuurlijk altijd weer die Burgeroorlog; ze weten hoe het anders kan en de fascisten leven nog zoals iedere dag wordt bewezen.
Maar toch gloort hoop op een oplossing in de huidige crisies dus onverwachts in Madrid, want een nieuwe regering (zonder de corrupte PP) kan niet beginnen met Catalaanse instabiliteit: art. 155 moet van tafel.
Ondertussen heeft het bureau van de Spaanse Geheime Dienst dat cyberinfiltratie moet bestrijden gemeld wie achter de steun op het web aan de Onafhankelijkheidsbeweging zat (de Catalanen konden zoiets natuurlijk onmogelijk zelf). U mag driemaal raden. En nog een tweede land, dat ook een heel slechte pers heeft dezer dagen.
Onder de inzenders van het juiste antwoord worden twee exemplaren van een geautoriseerde biografie van Manuel Rajoy verloot. (WK)