De Brusselse Connectie (001)
Goed, het is gisteravond wat ondergesneeuwd door de berichtgeving over de smerige trucs in de wedstrijd Oranje - De Roy van Zuydewijn. Maar het NOS-journaal scoorde wel degelijk een prachtig doelpunt in de zaak rond de hoge Nederlandse NAVO-medewerker die al begin februari van dit jaar werd gearresteerd. Een ongelooflijke affaire met nog vele duistere kanten. September vorig jaar zaten 39 heren afkomstig uit 21 landen gezellig bij elkaar in het Roemeense Snagov. Geen busoperators, IOC-leden of regeringsleiders, maar luitjes uit de topechelons van de geheime diensten uit die landen. Onderwerp van gesprek vormden de vele veiligheidsvraagstukken binnen het voormalig oostblok voor de rest van deze eeuw. Geen kattennat dus. Een van de aanwezigen was een Oost-Europa-specialist. De nu 49-jarige Nederlandse luitenant-kolonel Willem Matser, die aan de rest van het gezelschap was voorgesteld als de belangrijkste adviseur van NAVO-secretaris generaal Robertson op dit terrein. Matser was niet voor het eerst in Roemenië. Zo was hij onder de warme cover van de NAVO daar bijvoorbeeld ook al in april van het vorig jaar. In de stad Sinaia. Bij die gelegenheid zou hij zijn benaderd door Ovidiu Tender. Een Roemeense ondernemer wiens familie vóór de val van Ceaucescu nauwe betrekkingen onderhield met de Securitate, de beruchte binnenlandse veiligheidsdienst van de dictator, en nà de val in recordtijd en op wat onduidelijke wijze schathemeltjerijk was geworden. Tender wilde de noodlijdende staatsoliemaatschappij Petrom SA overnemen, maar ondervond concurrentie van het Oostenrijkse OMV en het Russische LUKoil. Om die het hoofd te bieden had hij kennelijk wat meer losse dollars nodig dan hij op dat moment in zijn zak had zitten. En hij vroeg Matser, die blijkbaar geen onbekende voor hem was, of die hem wilde cq. kon helpen. Dat wilde en kon hij. Terug in Brussel bracht Matser in de maanden die volgden een operatie op gang waarbij in totaal 300 miljoen dollar moesten verhuizen van een tot nu toe anonieme rekening bij een filiaal van de Banco Santander in Colombia naar de bedrijfsrekening van het Roemeense Tender SA via een reeks van Nederlandse en andere Europese bedrijfjes. Omdat Matser naar eigen zeggen met het nodige knip- en plakwerk de bijbehorende officiële documenten vervalste mogen we met een gerust hart aannemen dat het om geld ging dat niet op reguliere wijze was verkregen. De zaak liep mis toen de douane op Schiphol een pakje uit Colombia onderschepte met een kasstortingsbewijs ter waarde van twee ton groene ruggen en een cd-rom met betalingsopdrachten voor in totaal nog eens 200 miljoen dollar. Er volgden arrestaties en huiszoekingen. Onder andere bij Matser thuis in Wemmel, een voorstadje van Brussel. Om te zeggen dat Justitie niet scheutig was met details over haar speurtocht naar de Brusselse Connectie is een eufemisme. Maar de extra-zwijgzaamheid was wel begrijpelijk. Allereerst omdat Matser gebruik had gemaakt van zijn NAVO-faciliteiten. En dat ligt uiterst gevoelig. Daarnaast is gebleken dat Matser met de overeengekomen 300 miljoen dollar zich een aandeel van 45 procent van Tender’s bedrijf zou hebben verworven. Alleen maar op papier of in werkelijkheid is de vraag. Was er slechts sprake van een relatief eenvoudige witwasoperatie van dollars die Tender en/of zijn associé’s nog in een Colombiaans kluisje hadden liggen na wat ondeugende transacties. Of ligt het toch anders? Volgens Roemeense bronnen zou Matser namelijk ook in het veld zijn geweest voor het Amerikaanse Halliburton. Een bedrijf waarvan de huidige Amerikaanse vice-president Dick Cheney de grootste aandeelhouder is en waarbinnen hij tussen 1995 en 2000 als CEO optrad. Een bedrijf ook waarvan de dochter Brown & Root in het verleden herhaaldelijk in verband is gebracht met ... drugshandel. Als Matser inderdaad voor Halliburton optrad, waren de Colombiaanse dollars dan misschien van Cheney’s melkkoe? Nou, dat kan nog leuk worden aan de Roemeense boorden van de Donau. En in Brussel. Stay tuned.