Super

maandag 6 februari-2012
De ene ballenwedstrijd is de ander niet. In Port Said ging de beuk erin en verlieten 74 sportliefhebbers het stadion via de hemeluitgang, omdat de bewaking om de een of andere geheimzinnige reden op tilt sloeg. In Indianapolis verliep de clash rond de Super Bowl net zo vlekkeloos als een jachtluipaard na een Vanishbeurt. Maar daar was ook niets aan het toeval overgelaten. De TSA (bekend van het strippen van vliegtuigpassagiers van nul tot tachtig) had worstverkopers, parkeerwachten, buschauffeurs, schoteldames, kaartjesscheurders en meer van die jongens uit de facilitaire sector speciaal opgeleid in het herkennen van luitjes met baardneigingen. In totaal zo'n 8000 man. Waar moesten die op letten? Op sukkels met een videocamera, sukkels die popi deden tegen smurfen, sukkels met een capuchon, sukkels met een caravan, sukkels die iets op een papiertje schreven, sukkels die hun debiel als camera gebruikten, sukkels die hun schoonmoeder meenamen, kortom superverdachte sukkels.
En pas op, die 8000 man waren niet meer dan hulpjes. Uiteraard was er ook een leger aan profs geformeerd om de fans in de kieren te houden en ze ondersteboven te keren als ze er in de ogen van de handhavers verdacht uitzagen of zich sneaky gedroegen. Iemand met een boernoes, een ZZ-topbaard of een broek met het kruis tussen de knieën zal waarschijnlijk niet verder zijn gekomen dan een buitenwijk van Indianapolis. Het kost een paar centen maar dan heb je ook wat. Wat dat wat is? De vrijheid om naar een ballenwedstrijd te gaan. En dat is een groot goed.