Staatsgeheim (014)
zondag 11 november-2012
Een echt kind van haar vader. Die Tara Angela Biggs Davison (1). Ten tijde van de Eerste Golfoorlog tussen Iran en Irak beginjaren negentig, werd zij als lid van een Brits speurneuzenteam achter het Iraakse front gedropt om contact te maken met lokale NSB-ers en collega-smurfen. Daarbij kwam ze in aanraking met chemisch en biologisch wapentuig en dat bleek later ernstige gevolgen te hebben voor haar schildklier. Dat weerhield haar er niet van om de voor haar missie al gestarte speurtocht naar schriftelijke bewijzen voor geheime Britse wapenleveranties aan Irak en Iran driftig voort te zetten. Die bewijzen vonden niet alleen een plekje in de kluizen van MI6, maar ook in die van haar zelf. Thuis. In een vlek in het noorden van Wales (1). Verschillende leden van het kabinet-Thatcher bleken actief bij de export betrokken te zijn geweest. En de première zelf was volledig op de hoogte. Maar het proces dat de heren aan hun keurig gesteven pantalon kregen leed schipbreuk en na de laatste hamerklap van de betrokken pruik konden ze een paar exquise flessen bubbels opentrekken (2).
Angela verzamelde overigens niet alleen documenten op het terrein van wapensmokkel, maar ook dat van koterhopsen. En dan niet door de melkboer of de zwemleraar, maar door hoge mieters in de Conservatieve Partij, de befwereld, de smurfenorganisatie, het zakenleven en de jeugdzorg. En net als bij de affaire rond bovengenoemde geheime wapenexporten oefende zij via de pers (3) en Labour-opperhoofd Tony Blair druk uit om rotte appelen als bijvoorbeeld Sir Peter Morrison uit het conservatieve mandje te pletteren (4). En yes, er werden een paar onderzoeken op gang getrokken, die in wezen dezelfde resultaten opleverden als die nu via het internet naar buiten worden gereden. Maar op een paar ondermaatse exemplaren na bleven de rotte appelen in de mand en de pers werd tot zwijgen gebracht.
Uiteraard werd de ondertussen zelfstandig opererende Angela er niet populairder op in de high society. Heel leuk als de klokken luiden, maar het is net als bij draaiorgels: als het te lang duurt wordt het knap vervelend. Dus ook in dit geval en begin 2010 werd de klokkenluidster uit Noord Wales dan ook aan haar eigen touw opgehangen. Figuurlijk. Onder leiding van DC Stephen Winnard, die notabene zelf door Angela als koterhopser was gebrandmerkt, viel een horde smurfen haar huis binnen en nam haar hele documentatie plus haar paspoort in beslag. Ook die uit deze eeuw, waaronder paperassen die betrekking hadden op een gevalletje fraude binnen de NATO uit 2003 en de verkoop van nucleair materiaal uit 2009 (5). Die laatste affaire stond op knappen. De inval kwam net op tijd.
Door een technisch foefje kon Angela geen beroep doen op een bef en kon zich dus niet verweren tegen de beschuldiging van het OM dat ze gefraudeerd had via het door haar gesponnen web van schijnfirmas. En dat ze zich bediende van een vals paspoort. Voor haar eigen veiligheid was het beter te verdwijnen. Aanvankelijk werd er rondgetoeterd dat ze samen met Wikilikker Julian Assange de Ecuadoraanse ambassade in Londen was binnengevlucht. Nu wordt gefluisterd dat ze naar Argentinië is weggesluisd en dat ze met een boek bezig is. Dat wordt een bestseller. Onze zegen heeft ze. Stay tuned.
(1) Zie aflevering 10 dd. 5 november 2012.
(2) Met name de onderneming Matrix Churchill ging voor de bijl. Zie voor deze materie het boek Spiders Web van Alan Friedman (Uitgeverij Faber and Faber, Londen: 1993, ISBN 0571170021).
(3) Vooral via de magazines Private Eye, Scallywag (rip) en Spiked.
(4) Zie aflevering 105 van de emotievolle serie Van Estoril naar Zandvoort dd. 3 november 2012.
(5) De firma SERCO, een gedrocht dat zich in alle belangrijke sectoren van de Britse samenleving heeft binnengewurmd, zou zich daaraan hebben schuldig gemaakt. Die operatie ging gepaard met het uitdelen van steekjes aan allerlei toezicht houdende figuren.
