De bank met een vlekje (004)
dinsdag 25 januari-2005
Bankier Baron Waldemar Von Oppenheim moest als kersverse agent eerst nog een trainingsrondje lopen voor hij op het grotere werk werd losgelaten. Dat rondje liep hij in Nederland en dat ging uitstekend. Hij werd na terugkomst meteen doorgestuurd naar Zweden. Daar harkte hij bij zijn eerste trip in 1941 genoeg materiaal bij elkaar voor vijf lijvige rapporten. Een behandelde de groei van de Amerikaanse wapenindustrie. De andere waren wat specifieker. Over de productie van tanks, vliegtuigen en vrachtschepen, plus de training in konvooivaren. Daarna volgde nog een hele reeks rapporten over de Britse tonnage op de Atlantische Oceaan, Noorse schependie voor de vijand voeren, productie van tanks en gevechtswagens in de VS, de Japans-Amerikaanse betrekkingen, een gedetailleerde studie over de Amerikaanse leveranties van vliegtuigen aan de Britten etcetera, etcetera. Iedereen blij. In Berlijn.
Op 7 december 1941 gooiden de Jappen Pearl Harbor plat en Amerika trad toe tot de geallieerden. Binnen veertien dagen staken Roosevelt en Churchill de koppen bij elkaar in Washington. De 23 dagen durende geheime conferentie kreeg de naam Arcadia (vrij naar Poussin). Toen waren de heren eruit. Ze hadden besloten Europa tot het zwaartepunt van de Anglo-Amerikaanse oorlogsinspanningen te bombarderen. Duitsland was vijand nummer één.
Als die werd verslagen zou de oorlog in hun visie ten einde zijn. In die drie weken stippelden ze ook de marsroute uit en een grove tijdstabel. Een maand later, op 6 februari bezorgde Waldemar von Oppenheim het hele verslag van Arcadia bij zijn Abwehrsuperieuren in Berlijn. Waldemar bleek een topspion.
De leiding van de Abwehr was overigens niet blij met de inhoud van Arcadia. Zij voorzag rampspoed nu een tweede front op het Europese vasteland tot de mogelijkheden ging behoren. Op 8 april 1942 stak de Baron weer over naar Zweden met een nieuwe opdracht. Op een landgoed van een van de Wallenbergs en later op een veiling van drafpaarden (jawel) ontmoette hij een paar luitjes met Anglo-Amerikaanse connecties. En waarover spraken zij daar boven op een hek? Over mogelijkheden voor een separate vrede in het westen. Let wel in april 1942! Dezelfde maand waarin prins Bernhard zou hebben gesolliciteerd naar een stadhoudersbaantje in Nederland, wat door een of andere professor veel later voor onmogelijk werd gehouden. Wie weet wat voor moois uit dit alles had kunnen voortvloeien als de Britse Daily Mail niet had gemeld dat een anonieme Duitse bankier namens Hitler contact had gezocht met Britse en Amerikaanse vrienden om te kijken of er geen vrede in het westen kon worden gebakken. Om Duitsland in de gelegenheid te stellen het Russische karwei netjes af te maken. Adolf was furieus. Voor de zo keurige Baron was zwaar weer op komst. Pak de leuning en stay tuned.
