Catalonië en Madrid (020)

Op vrijdag trokken 600.000 demonstranten, een groot deel te voet over de autosnelwegen, uit alle delen van Catalonië naar Barcelona voor een demonstratie die, net als voorgaande avonden sinds de vonnissen tegen de leiders van de opstand tegen Madrid, 's avonds werden voortgezet in confrontaties met de oproerpolitie. Honderden gewonden en arrestaties. 

PSOE-leider Sanchez speelt een rol Ebert en Noske die de Spartakistenopstand neersloegen waardig: deze 'socialistische' premier verklaart dat nu 'het recht zijn loop heeft gehad de situatie kan normaliseren'. Alsof de Catalanen de straffen tegen hun leiders zouden kunnen accepteren en 'weer gewoon aan het werk gaan' als Rotterdammers. 'Waar ze zo goed in zijn'.

Dit zijn vrome wensen van een Franquistische elite die na de dood van de Caudillo in 1974 met zijn monarchie dachten de verhoudingen zo te kunnen houden als ze waren. Bezoek de landerijen van de adellijke families in Catalonië. Of liever: sta aan de omheining met borden 'verboden toegang'. Hun wanstaltige welstand behouden heeft hen, samen met Catalaanse banken en bedrijven die hun hoofdkwartier naar Valencia of Madrid verplaatsten, tegen hun eigen volk gekeerd. Spanje is een feodaal land, waarin de markiezen, graven en hertogen onverminderd hun privileges genieten en de showpagina's aanvoeren. DAAR richt de Catalaanse onafhankelijkheidsbeweging, die voor alles Republikeins is, zich tegen. Net als de Burgeroorlog, waarvan de massagraven nog steeds worden geopend, is de strijd in Catalonië een sociale strijd. Klassenstrijd. Het is een bondgenootschap van (echte) socialisten, anarchisten en de Catalaanse bourgeoisie, die de laatste premiers leverde: de afgezette Carles Puigdemont, die zich ter beschikking van de Belgische justitie heeft gesteld, en zijn opvolger Quim Torra, die de Catalaanse politie (de Mossos d'Esquadra': 'de jongens van het Eskader') op de demonstranten moet afsturen om niet ook afgezet te worden.  

Dit kan niet goed aflopen voor de macht. Het geweldloze protest van de Catalanen tot nu is van karakter veranderd. Het geweld is geheel op het conto van Madrid te schrijven. Op hun Franquistische terreur. In Baskenland is als een van de uitzonderingen in 'Spanje' (er zijn geen Spanjaarden, slechts Andaluciers, Galiciers, Valencia en etc.) gedemonstreerd uit solidariteit. Daar is de gewapende opstand beëindigd na decennia burgeroorlog. Madrid speelt met vuur. En Brussel met hen. (WK)