Skip to main content

Assange en Brexit (008)

28 mei 2019

Julian Assange heeft nu 3 van de 50 weken die hem door een Engelse rechter werden opgelegd in het gevang doorgebracht wegens het breken van zijn borgtocht en in de VS wacht hem, na een verzwaring van de aanklacht met 17 dossiers door het Amerikaanse Openbare Ministerie, maar liefst 175 jaar cel.
Hoewel May nu demissionair is, betekent dit dat ze 'lopende zaken' (en dat is de zaak-Assange in 'het half ondergelopen gebergte dat voor onze kust in de Noordzee drijft', - WF Hermans, Sadistisch Universum) mag afhandelen. Het spel van de Britse, Amerikaanse en mogelijk ook Zweedse justitie, voor wat dat waard is, kan niet op bezwaren stuiten, zo is de verwachting in de justitiële wereld. In de laatste week van haar premierschap komt Donald Trump op bezoek (om de Koninklijke Familie te ontmoeten, daar wint hij in 2020 de verkiezingen mee) en dat blijft natuurlijk pikant, want Trump heeft zich in de aanloop tot zijn presidentschap uiterst lovend over Julian Assange uitgelaten.
Dit betekent dat druk vanuit de publieke opinie, acties als in vorige afleveringen afgedrukt ter ondertekening en ondersteuning (denk aan de geweldige Pamela Anderson) van Assange het verschil moeten gaan maken. Druk op het Verenigd Koninkrijk Assange niet uit te leveren. Dat ze anders zich beter naar voor de kust van de VS kunnen laten slepen. Dat we ze dan hier niet meer willen. En op Zweden, dat 'leuke vrije land' waar betaalde sex verboden is, behalve natuurlijk binnen het huwelijk.
En dan volgt na de uitlevering de martelgang door het Amerikaanse justitiële apparaat. Tot het Hooggerechtshof. Na 7 jaar opsluiting in de Equadoriaanse ambassade, bijna een jaar in de Britse cel en mogelijk nog een verblijf tegen zijn wil in Zweden begint 'het echte werk' in 'the land of the free'.
De vrijheid van meningsuiting staat terecht. Hier heeft die niet veel om het lijf met de Volkskrant en de Telegraaf. Maar in de VS bestaat een eeuwenlange traditie van vrije journalistiek. Van Thomas Payne tot Daniël Ellsberg. De Amerikanen weten wat er op het spel staat. (WK)

jacques
Begrijpelijk dat de Verenigde Staten zo'n houding aannemen om hun oorlogsmisdaden te maskeren. Zij hebben daarom ook het internationaal Strafhof niet erkend. Dichter bij huis doen ze het weer anders. Micha Kat, die steeds radicaler werd omdat de hoerige pers slechts naar de Staat en haar trawanten luistert - de krant is een hoer van het kapitalisme -, is naar een ander land gevlucht om zijn gevangenisstraf te ontlopen, die hij opliep door zo'n journalist van dat gedrag te beschuldigen. In dit land is het dus nog een graadje erger. KM kan er over meepraten.
Klik hier om uw reactie toe te voegen
28 mei 2019
Assange en Brexit