Afrin en Erdogan (034)

Erdogan heeft Trump gisteren (23 januari) opgeroepen ruim baan te geven aan het Turkse leger om een 'veiligheidszone van 20 km' in Noord-Oost Syrië (waarbinnen alle steden met Koerdische bevolking zouden terechtkomen) en de 'terroristen' (hij noemt IS en de PKK in één adem) te vernietigen.
De kans dat hij dit fiat van Trump krijgt is klein. En verder is er een kink in de kabel: Want 'de Koerdische machthebbers die hier eerder Assad verjoegen en daarna democratie en vrouwenrechten promootten, halen nu juist de banden aan met het regime in Damascus', bericht Volkskrant-correspondent Ana van Es teleurgesteld uit Khamishli in Rojava ('het Westen' in het Koerdisch). Alles wat ze aan kwaadaardige onzin in dienst van Deep State heeft geschreven over 7 jaar oorlog in Syrië moet nu opnieuw worden 'verklaard': de Koerden kiezen voor Assad. Hoe verkoop je dat aan je MSM-lezers die sinds enkele jaren de Koerden als hun troeteldieren gingen beschouwen en Assad als de duivel in eigen persoon? 'Wat gebeurt er met de Koerden', hoorde je ultrarechtse-senatoren in de VS plotseling bezorgd vragen en voor onze Ank de Defensieminister was de door Trump aangekondigde terugtrekking van de VS-troepen 'een ramp'. Deze plotselinge 'liefde voor het Koerdische volk' bij deze lieden zou een goed verstaander toch achter de oren moeten doen krabben en de Koerden helemaal. Ten eerste hebben de Koerden nooit 'Assad verjaagd' zoals Van Es napraat: het Syrische leger is er weggetrokken en heeft het gebied aan de Koerden overgedragen. Ten tweede is Damascus nooit helemaal vertrokken, zoals Van Es te Khamishli wel moet toegeven: 'Hoewel de stad sinds 2012 een Koerdisch machtsbastion is, heeft het regeringsleger nog steeds het vliegveld in handen, een woonwijk, een deel van het winkelcentrum en twee cruciale verbindingswegen. Wie de verkeerspolitie van Assad en van Rojava gebroedelijk naast elkaar auto's ziet controleren, begrijpt dat de lijnen inderdaad nooit zijn doorgeknipt'. Een Koerdische commandant vertelt haar waarom ze de wapens opnamen: 'We waren bezorgd om de opkomst van de jihadistische groepen. Het ging ons nooit om verzet tegen Assad'.
Alle idioterie die over ons over Syrië is uitgestort wordt in een artikel doorgeprikt. 'Afrin en Erdogan' heet deze serie omdat zolang er Turkse troepen in Afrin zijn de oorlog in Syrië niet voorbij is. Turkije raakte haar controle met het 'Vrije Syrische leger' en andere 'gematigde rebellen' over de enclave Idlib kwijt aan Anwar al Sham. Door wie die nu gesteund worden is onduidelijk. Maar dat ze over goede papieren beschikken duidelijk. Israël, Verenigd Koninkrijk, Frankrijk en ongetwijfeld de CIA, die een 'terugtrekking' uit Syrië natuurlijk aangrijpt om de activiteiten op te voeren. Het doel blijft hetzelfde: de val van Damascus en het opdelen van Syrië in mini-staten die makkelijk te controleren zijn. (WK)