Afrin en Erdogan (019)
'Afrin is gevallen', zo had Erdogan het liefst, als totale vernedering van de Koerden, aangekondigd op een bijeenkomst van zijn AKP partij gisteravond in Dyarbakir, de hoofdstad van Koerdistan. De Koerdische staat die helemaal niet wil bestaan, maar toch beoorlogd wordt door de hele Westerse Wereld. De oorlog tussen de PKK en Ankara duurt al 40 jaar, in feite sinds de militaire staatsgreep van 1980.
Om er verder geen doekjes om te winden, het zal hier als afkeuringswaardig ouderwets worden gezien, maar de PKK, 'Parti Karkaren Kurdistan', de partij van de Koerdische Arbeiders, is de Communistische Partij van Koerdistan. En de YPD, Rojava en het experiment van zelfbestuur voor de ingewikkelde lappedeken van Syrie is (raden-)communistisch. Dat ziet zelfs de CIA, die 'lijdzaam' moest toezien dat het Pentagon om de door de CIA tegen Assad opgezette IS uit te schakelen met de YPD/SDF een bondgenootschap aanging. Daarom (en niet vanwege de aanslagen die in naam van de PKK zouden zijn gepleegd) is de PKK als 'terroristische organisatie' weggezet in alle landen die na 1945 door de VS militair zijn bezet.
De YPD heeft toegegeven dat ze zich uit het centrum van Afrin hebben teruggetrokken. De Turken hebben (als De Gaulle in 1945 in Parijs) het 'gematigde Vrije Syrische Leger', lievelingen van onze pers, Afrin laten binnentrekken. Ze hebben een paar pleinen bezet, hun vlag gehesen en wachten op mineurs voor ze verder gaan. De Afrin-operatie doet denken aan het Israelische leger dat moordpartijen op de Palestijnen in Sabra en Shatila aan 'Christelijke' milities overliet. In het MO is de geschiedenis altijd nabij.
Hoewel De Afrin-expeditie graag op het conto van Rusland wordt geschreven, is hij uitgevoerd, goedgekeurd en bewapend door de Navo oftewel de VS. Rusland heeft in juli proberen te bemiddelen tussen Assad en YPD om de grens met Turkije over te laten nemen door het Syrische leger. Dat is mislukt. Misschien werd er aan Koerdische kant waarde gehecht aan de relatie met de VS. De geschiedenis van ex-bondgenoten van de VS (denk aan de Shah, Noriega, Marcos etc., de lijst is eindeloos en hun einde ontluisterend) blijft een leerzame. De VS heeft geen vrienden; slechts vazallen zolang het hen uitkomt. Het idee dat Turkije of Israel 'toestemming' van Rusland zouden moeten hebben voor militaire excursies (met name luchtaanvallen) op Syrisch grondgebied is een dom en hardnekkig misverstand dat alleen de warmongers goed uitkomt. 'De coalitie van 70 staten tegen IS' die vanaf de Turkse luchtmachtbasis Incirlik illegaal al jaren Syrie bombardeert en waar Nederland deel van uitmaakt, hebben die soms ook de toestemming van Moskou nodig?
De strijd om Afrin tegen de invasie van Turkije in Syrie zal doorgaan tot de laatse Turk en hun vazallen verdwenen is. En dat is niet alleen een zaak van de Koerden. Maar van al haar 'voormalige kolonien'. Wij willen ook Indie terug, maar dat gaat niet gebeuren.
'De 'Changement des Alliances' die we voor onze ogen zien gebeuren zou door een nieuwe fake-chemische aanval die aan Assad wordt toegeschreven worden gevolgd door een VS-antwoord met kruisraketten vanuit hun vloten in de Middellandse, Kaspische en Rode Zee. Israel zal Iran gelijk willen meepakken. Niemand gelooft er meer in sinds de val van het IJzeren Gordijn, maar het recept voor WO3 is nog net zo levend als dat van novisjok.
Sinds 1999 via Oezbekistan in handen van de CIA. (WK)
