Kort Nieuws Kleintje 335
Direct
responses op dit bericht
We gaan niet al te veel lettertekens besteden aan de afgelopen Tweede Kamer verkiezingen. Het is allemaal te droef voor woorden. Er stond een overtuigend stuk in de NRC met als conclusie dat al die zogenoemde politieke peilingen niet zozeer laten zien hoe "het volk" er over denkt maar dat peilingen behoorlijk meebepalen hoe mensen denken. Dat is een van de verklaringen voor het feit dat de PVV zo is gegroeid (mensen willen graag bij een "winnaar" horen) en dat het CDA zo in elkaar is gezakt (mensen lopen weg bij een "verliezer"). Dat menselijk mechanisme verklaart ook redelijk goed de onwaarschijnlijk snelle opmars van de SP en de PvdA die een maand of wat geleden nog op zwaar verlies stonden en de afgelopen tijd "omhoog werden gepeild".
Alles en iedereen heeft hieraan meegewerkt, in alle media verschenen de meest idiote peilingen en overzichtjes. Om gek van te worden. En dan ook nog eens die stemwijzers die ons de afgelopen jaren debiliseren. Ook die stemwijzers hebben als resultaat dat heel veel mensen als makke schapen de peiling opvolgen. Vrijwel niemand realiseert zich dat die peilingen en stemwijzers zich uitsluitend bezighouden met de bestaande politieke stromingen en partijen. Nieuwe partijtjes komen al helemaal niet aan de bak. En soms maar goed ook want wat hebben we aan al die versnipperingen. Heel veel vergeefse moeite en weggesmeten euro's. Snappen mensen eigenlijk wel dat alle stemmen die op die kleine clubjes zijn uitgebracht in ons huidige kiesstelsel precies daar terechkomen waar mensen perse niet op wilden stemmen, namelijk voornamelijk bij de grootste partijen. Kort door de bocht betekent dat dat indien je gestemd hebt op een clubje zoals de Piratenpartij (zomaar een voorbeeld) dat je stem dan terechtgekomen is bij de VVD. Proficiat!
Het wordt echt tijd dat de blanco stemmen mee gaan tellen ("stem blanco omdat je je stem te belangrijk vindt om weg te geven aan wie dan ook binnen de huidige politiek").
Blanco stemmen zouden moeten meetellen voor een permament lege zetel, een dagelijks statement van 't er niet mee eens zijn en fundamenteel verschillend van de zogenoemde niet-stemmers.
"Kijk, zo kan het ook! Natuurramp, oorlog, ziekte of crisis; heel vrolijk word je meestal niet wanneer je de krant openslaat. Vandaag willen we laten zien hoe het nieuws er ook uit zou kunnen zien. Dat een sociale, duurzame en rechtvaardige samenleving mogelijk is. En dat de weg om tot zo’n samenleving te komen soms verbazingwekkend eenvoudig kan zijn. Het is mogelijk, een wereld waarin iedereen, ongeacht geslacht, seksuele voorkeur, ethniciteit, afkomst of geloof, zichzelf kan ontplooien, gebruik kan maken van gelijke rechten en waarin welvaart gelijk verdeeld is. Een wereld waarin op een verantwoorde manier omgegaan wordt met het milieu en het klimaat. En een wereld waarin niet bedrijven en politici de baas zijn, maar wij met z’n allen."
Aldus 't redactioneel in de spoof-Volkskrant van maandag 7 juni jongstleden die op heel veel plekken in Nederland in een oplage van meer dan 100.000 werd verspreid. Een schitterende wijze van je punt maken! Hulde aan alle makersters. De website is nog steeds in de lucht, zie www.volks-krant.nl en als je een mail stuurt aanDit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. heb je kans op een papieren
exemplaar.
Geraniums
In een samenleving als de onze is het helaas nog steeds zo dat de waarde van mensen wordt afgemeten aan hun 'productiviteit', dat wil zeggen: aan de meerwaarde, de winst die ze opleveren voor de enthousiaste ondernemers. Het is vrijwel onmogelijk om je hieraan te onttrekken, vandaar dat veel mensen niet alleen hun sociale leven maar ook hun gevoel van eigenwaarde ontlenen aan hun positie op de arbeidsmarkt. Het ergste wat een mens kan overkomen is een situatie waarin je niet productief bent. Het is duizend keer beter om dingen te produceren waar feitelijk geen mens op zit te wachten, maar waarmee je wel je eigen broek kunt ophouden, het is zelfs beter om deze planeet te verwoesten met ontploffende olieplatforms of om wapens te leveren aan kindsoldaten, dan om domweg je hand op te houden. Profiteren, parasiteren. Bij tante Truus blijven zitten. Achter de geraniums... Ik heb niet zulke groene vingers maar toch heb ik verscheidene seizoenen geraniums verzorgd. Je geeft ze water, soms een beetje extra voeding, je haalt de verdorde blaadjes en uitgebloeide bloemen weg. Ik kan het iedereen aanraden. Een zeer rustgevende, contemplatieve bezigheid. Daarom ben ik bij de Bijstandsbond een campagne gestart: Steun de geraniums (nu het nog kan!). In de spreekuurruimte staat een potje waarin mensen kunnen doneren voor de aanschaf van geraniums, potgrond en ander toebehoren. Want met of zonder vlekje: ik zit prima achter de geraniums. Geef gul! Sander (www.bijstandsbond.org)
Onder de leus `Wij gaan de crisis niet betalen: rekening retour!' kwamen we op 22 mei uit verschillende delen van het land samen met diverse vertegenwoordigers en activisten vanuit de vakbeweging en links. Uitgangspunt was de vraag hoe we een vuist kunnen maken tegen de miljarden aan bezuinigingen die in het licht van de crisis en verkiezingscampagnes door de meerderheid van de politiek in stelling worden gebracht. Want of het nu gaat om de AOW en pensioenen, de WW, het onderwijs en de zorg of andere sociale verworvenheden: op basis van de peilingen is voldoende duidelijk dat het nieuw te vormen kabinet de rekening van de crisis bij gewone mensen wil neerleggen. Door meerdere sprekers werd op de bijeenkomst dan ook de noodzaak onderstreept voor de opbouw van zo breed mogelijk maatschappelijk verzet, als antwoord op Prinsjesdag en het bezuinigingsoffensief dat rond die periode concreet gelanceerd zal worden. Daarbij werd benadrukt dat we a) tijdig bij elkaar moeten komen voor het plannen van een initiatief in het najaar, en b) onze best moeten gaan doen om dit initiatief te verbreden.
In dit kader willen we jullie van harte uitnodigen voor een grote voorbereidingsvergadering op donderdag 8 juli om 19.00 uur in Amsterdam, in het pand van DIDF aan de Ite Boeremastraat 1 (eerste etage). Uitgangspunt van de vergadering is het organiseren en opbouwen van verzet in het teken van `Wij gaan de crisis niet betalen!', waarbij we onder andere denken aan een demonstratie in oktober. We hopen jullie op deze avond van harte te mogen verwelkomen.
Meld je voorafgaand graag aan met je naam en organisatie, door een mail aanDit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
En kijk op; rekeningretour.blogspot.com
De schoonmakers hebben een historische overwinning geboekt. Na negen weken staken kozen de werkgevers eieren voor hun geld en tekenden een nieuwe CAO met onder andere een loonsverhoging van 3,5% over twee jaar. Het historische van deze overwinning zit hem niet in de omvang van de loonsverhoging. Die is weliswaar hoger dan die van de meeste recent afgesloten CAO’s, maar 3,5% van heel weinig blijft natuurlijk heel weinig. Het historische zit hem er in hoe dit resultaat werd bereikt, hoe de strijd werd gestreden. Meer dan welke staking ook in de afgelopen decennia was dit een staking van de mensen zelf. Gesteund door de bond waren het de schoonmakers die op de voorgrond traden, die steeds met spectaculaire acties de aandacht op zich wisten te vestigen en die de steun van het publiek wisten te verwerven.
Deze manier van actievoeren in de schoonmaaksector kwam niet uit de lucht vallen. Het is het resultaat van een relatief nieuwe manier van vakbondswerk zoals dat in deze sector al een paar jaar in praktijk wordt gebracht. Zogenoemde ‘organisers’ van de bond hebben in de loop van de afgelopen jaren een netwerk van actieve en strijdbare schoonmakers helpen opbouwen en hebben de mensen voorgehouden dat in een dergelijke sector alleen door gezamenlijke actie iets te bereiken valt.
Die aanpak heeft geleid tot een strijdbare kern van schoonmakers en een ongekend lange en actieve staking. Voor het oog van het Nederlandse publiek zijn de - tot dan toe vrijwel onzichtbare schoonmakers - naar voren gekomen als zelfbewuste strijdbare mensen die respect eisen voor hun werk. Dat heeft geleid tot veel sympathie. Ondanks de overlast van vieze treinen, stations en werkplekken bleef de publieke opinie op de hand van de schoonmakers.
Het initiatief voor een steuncomité met de schoonmakers vond weerklank en binnen korte tijd waren er tientallen mensen actief met het uitdelen van flyers, het ophalen van handtekeningen, het organiseren van solidariteitsbijeenkomsten en dergelijke.
In de nieuwe CAO zijn ook faciliteiten voor vakbondswerk in de schoonmaakbedrijven vastgelegd. Dat betekent dat het netwerk van schoonmaakactivisten dat door de staking een enorme impuls heeft gekregen, de komende tijd verder uitgebouwd kan worden. Ook is er een extra premie voor stakers overeengekomen. Daardoor ontvangen de honderden stakende schoonmakers die dit resultaat er voor de hele sector uit hebben gesleept een zekere compensatie.
Op 1 mei organiseren de schoonmakers om twee uur op het Beursplein in Amsterdam een bijeenkomst om hun overwinning te vieren en om iedereen die hen gesteund heeft te bedanken. Daarmee wordt de zaak eigenlijk een beetje op zijn kop gezet. Want in plaats van dat de schoonmakers de rest van Nederland bedanken, zou vooral links Nederland de schoonmakers moeten bedanken omdat die hebben laten zien dat alleen strijd loont. Dat is een les die we de komende tijd hard nodig hebben.
Die Grieken, die weten wat hen te doen staat als hun land wordt leeggeroofd door grote ondernemingen. Die laten zich geen oor aannaaien wanneer Goldman Sachs en andere internationale banken samenzweren met de machtselite in eigen land en de economische cijfers vervalsen om zo miljarden te verdienen met wedden op de ineenstorting van de Griekse economie. Ze hebben een onmiddellijk en direct antwoord op de mededeling, dat er rigoureus in hun pensioenen en andere verworvenheden wordt gesneden: algemene staking! De straat op! Eruit met de ploerten! Nee, die Grieken kennen geen angst voor de ondubbelzinnige taal van de klassenstrijd: het is rijk tegen arm, de kapitalist tegen het proletariaat. En die taal komt niet uit de mond van uit het niets tevoorschijn komende leiders, die in de internationale pers en bij de heersers gemakkelijk als populisten weggezet kunnen worden en daarom verder niet serieus hoeven worden genomen. Het is de Griekse man en vrouw in de straat die man en paard noemt. En de rest van de wereld zwijgt. Althans daarover. Althans nog wel.
`Wat denken die Grieken eigenlijk wel met hun dertiende en veertiende maand', is daarentegen een veel gehoorde reactie. En die pensioenen kunnen ook wel minder. Eerder worden de lieflijk gefluisterde leugens van Sacha de Boer in het Acht Uur Journaal geloofd dan de simpele, directe waarheden van de straat. De Griekse staatsschuld van 13,6 % van het Bruto Nationaal Product is niet ontstaan in de afgelopen paar jaar. Dat is de erfenis van de leugenachtige voormalige rechtse regering van Karamanlis, die glashard beweerde dat het tekort slechts 3.7% bedroeg. Die resterende 10% is verdwenen in de zakken van de Griekse elite en hun vriendjes. En de rest van Europa, onze leiders in Berlijn, Parijs en Den Haag, knepen welwillend een oogje toe. Politieke vrienden pak je liever niet te hard aan, zeker niet als je misschien wel voordeel aan ze hebt of je inlaat met dezelfde praktijken. De vraag is: welke katten zitten er nog in Spaanse, Portugese of Italiaanse zakken? Een tijd van grote onzekerheid en sociale onrust wacht ons.
Dan waren er verkiezingen in Nederland. De partij die het minste man en paard noemt, de VVD, winnaar. `De schapen, ach de schapen ontevreden met hun scheerder, besloten nu maar naar de slager te gaan', aldus Berthold Brecht. Onze waarden en normen vinden hun fundament bij de Grieken, beweren onze voormannen. Dat was toen en dat zou ook nu weer zo moeten zijn. Mensen, neemt een voorbeeld aan de Grieken!
Stel je bent een vervelende kloothommel die voor zijn vak of uit liefhebberij allerlei zaken naar buiten tilt die met name de Haagse nomenklatura niet zo aangenaam vindt, dan krijg je een tap op je telefoon en op je e-mail. En alles wordt geregistreerd en binnenkort ook blijvend opgeslagen. Ook gesprekjes met je negentigjarige opoe, de kattenbakcentrale, je dokter, de sparerib-lijn, de bieb, het dondert niet wie. Blote bene met exclusieve apparatuur van Geert zijn puppetmasters. Waarom? Nou, staatsgeheimen moeten staatsgeheimen blijven. Hopst de Amsterdamse driehoek zich een versuffing met koters? Staatsgeheim. Hopst de secretaris-generaal van Justitie met Turkse kebabjes? Staatsgeheim. Schreef prins Bernhard op 24 april 1942 een sollicitatiebrief aan de Führer? Staatsgeheim. Onze oorlogsmisdaden in Indonesië, Servië, Irak en Afghanistan? Allemaal staatsgeheim. En mocht een Haagse apparatchik uit morele nood overgaan tot het lekken van dit soort staatsgeheimen in de richting van bovenstaande kloothommel, dan is ie de piel. En het leven van kloothommel ziet er ineens ook wat minder rooskleurig uit. En dan hebben we het hier niet over stalinistische of hitleriaanse regimes, maar over democratische.
Wat dat laatste betreft willen wij graag wijzen op het lot van de Australiër Julian Assange, een van de oprichters van Wiki-leaks (wikileaks.org). Een site waar je terecht kan met hete documentatie. Julian wordt door Amerikaanse snuffelsmurfen achter de vodden gezeten. Die waren al in alle staten van paraatheid na het publiceren van dat filmpje (zie www.collateralmurder.com), waarop je een stief kwartiertje zit te kijken naar een helicopteraanval op een stel ongewapende Irakezen, onder wie twee werknemers van persbureau Reuters. En het is alleen al boeiend om te horen met welk gemak fotoapparatuur uitgroeit tot een AK-47.
Maar daarmee zijn we er nog niet. Wiki-leaks beschikt over zo'n zelfde soort filmpje, maar dan uit Afghanistan. Met tientallen onschuldige slachtoffers. En staat op het punt dat ook op het net te slingeren. Voor John met de cap begint het erop te lijken dat er sprake is van een soort policy bij de ijzervreters van oom Sam om er vrolijk op los te schieten als er meer dan twee luitjes met elkaar staan te ouwehoeren op straat. En dat is niet bepaald het beeld van vredebrengers en verdedigers van het goede in de wereld.
Om een extra reden te hebben voor de arrestatie van Julian als enemy of the state hebben geheimschrijvers het bericht de wereld ingeslingerd dat hij ook de beschikking zou hebben over een paar ton diplomatieke missives van en naar het ministerie van Buitenlandse Zaken. Wordt heftig ontkend door Julian, maar veel zal dat niet helpen. Redenen voor Wiki-leaks om te verhuizen naar IJsland, waar ze bijna klaar zijn met een wetgeving die ultieme bescherming biedt aan kloothommels die staatsvuiligheid en andere zogenaamde geheimen prijs willen geven aan de publieke opinie. Over een smeulende vulkaan gesproken.
In het vorige papieren Kleintje schreven we een stukje onder de titel "Van de dingen die gebeuren”. Daar kregen we van de auteur (Aad van der Horst) een aanvulling op:
“Het verhaal over mijn ervaringen met notarissen en overheid wordt door veel mensen moeilijk geloofd. Gelijk hebben ze. Ikzelf kan het ook moeilijk geloven. Toch zijn de feiten eenvoudigweg niet anders. Het belangrijkste feit is dat de uitspraak van de rechter nog steeds niet is uitgevoerd. Als de nalatenschap van mijn vader wordt afgewikkeld volgens het proces-verbaal van de rechter zal het verdwenen geld waarschijnlijk vanzelf boven water komen. Ik heb meerdere redenen om aan te nemen dat het weggesluisde geld is belegd in een vastgoedproject in Mozambique in welk project ook prins Willem-Alexander aandelen heeft. Omdat ik nog steeds niet één van de valse aktes van Caminada Notarissen heb getekend kan men niet beschikken over de nalatenschap en wat daar buiten is gehouden en kan het vastgoedproject in Mozambique dus niet worden verkocht. Volgens de media had prins Willem-Alexander aandelen in vier projecten. Uit drie van deze projecten trok de prins zich onmiddellijk terug nadat ik een brief schreef naar Paleis Noordeinde. Eèn huis kon echter niet worden verkocht. De reden hiervoor kon premier Balkenende niet geven. Natuurlijk gaat het hier niet alleen maar over het verdwenen geld van mijn vader. In de vastgoedwereld gaat het over vele miljoenen euro’s zoals we onder meer kunnen lezen in het boek van Vasco van der Boon en Gerben van der Marel “De Vastgoedfraude. Miljoenenzwendel aan de top van het Nederlandse bedrijfsleven”. Met veel bombarie kondigde de overheid enkele jaren geleden aan dat men de criminaliteit ging bestrijden in drie fasen: eerst de liquidaties, dan de afpersingen en tenslotte de witte-boorden criminaliteit. Inmiddels is duidelijk dat veel crimineel geld wordt belegd in vastgoed. In het boek “De vastgoedfraude” wordt dit ook wel genoemd "beleggen in steentjes” en dit alles wordt geregeld door notarissen. Maar de familie Van Oranje zwemt in de “steentjes” en de overheid zit momenteel bepaald niet te wachten op negatieve berichten over de Koninklijke Familie. Dit vooral natuurlijk met het oog op de lang verwachte troonsopvolging en het feestje Tweehonderd Jaar Koninkrijk dat ex-premier Lubbers voorbereidt. Kijkend naar de kleur van de steentjes op de kaft van genoemd boek rijst bij mij onwillekeurig de vraag of hier de kreet Oranje Boven vandaan komt. Op de pagina’s 17 en 18 van het rapport van de parlementaire werkgroep "verwevenheid onderwereld/bovenwereld" wordt geschreven over hooggeplaatste mensen die ontluisterend ver gaan in foute praktijken en ook wordt gemeld dat de problemen bij notarissen groter zijn dan de media suggereren. De werkgroep heeft het allemaal gemeld maar doet dit middenin het rapport en babbelt er vervolgens vlot overheen. De werkgroep weigert om mij in contact te brengen met de mensen van wie zij deze informatie hebben. Dit laatste wordt schriftelijk bevestigd door de heer Ton Heerts (PvdA) van die werkgroep. Langzamerhand wordt mij steeds duidelijker dat de verwevenheid onderwereld/bovenwereld heel veel verder gaat dan we ooit hadden durven vermoeden”.
Wat Koko Donker van voormalig staatssecretaris van Defensie Jack de Vries als persoon en bewindsman vindt laat hij even terzijde. Nou ja, eventjes dan. In elk geval had – en heeft – deze meneer het ultieme Jan Klaassengezicht van 2010 (en van 2011, zo vermoeden wij) en dat maakte hem erg sympathiek. Nu blijkt ineens dat de heer de Vries dit Jan Klaassengezicht met enige regelmaat heeft begraven tussen de dijen van zijn adjudante, die weer een verjongde uitgave van zijn eigen vrouw was, die hij dan weer ongeveer een jaar lang met deze adjudante heeft bedrogen. Dat kan gebeuren, al vindt Koko Donker het in ieder geval weinig stijlvol en de heer de Vries creëerde hiermee voor zichzelf dan ook een levensgroot probleem. Hij is namelijk de vroegere spindokter achter premier Balkenende en als je die aan het Nederlandse volk kunt verkopen, ja, dan kun je wel wat. Het schijnt dat de hele campagne rond normen en waarden – zo belangrijk voor de christendemocraten – uit de koker van de heer de Vries afkomstig was, en inmiddels weten we wat er allemaal nog meer uit de koker van de heer de Vries afkomstig was. Het wordt er allemaal niet beter op wanneer we horen dat de heer de Vries in zijn tijd als spindokter ook nog eens Jack het Lek werd genoemd vanwege zijn gewoonte publicitaire bommetjes te strooien ter meerdere eer en glorie van de christendemocraten. Misschien bedoelde men er ook toen al iets anders mee, wie weet? Enfin, het probleem is dus dat je niet van je defensiepersoneel – en van de Nederlandse bevolking als geheel – kunt verwachten dat zij zich correct gedragen als je zelf een achterbakse rat blijkt te zijn. Dan komt een pleidooi voor meer normen en waarden als een boemerang op je neus terug. En aangezien de Nederlandse pers deels ook wordt bemensd door een minder soort hyena’s met schrijftalent, was het slechts een kwestie van tijd voor de heer de Vries zijn boeltje mocht pakken. En wat deed meneer? Nadat zijn vrouw hem het huis had uitgezet ging hij doodleuk in een kazerne wonen, vanwege de beveiliging. Natuurlijk kreeg dit muisje een staartje en onlangs zag ook de heer de Vries zelf het licht en trad hij af als staatssecretaris. Maar nu komt het: hij trad niet af omdat hij als staatssecretaris bewust zeer verwijtbare fouten had gemaakt en als mens niet geheel integer had gehandeld. De heer de Vries trad af omdat de publiciteit naar eigen zeggen een onoirbare druk legde op diegenen die hem lief waren. Als dat dezelfde personen zijn die het afgelopen jaar door de heer de Vries zijn bedrogen, dan moet je als Nederlandse burger toch ernstig gaan twijfelen aan het morele gehalte van sommige boven ons gestelden, zelfs als het hier een christendemocratische spindokter betreft. Wees een vent en beken schuld. Om een lang verhaal kort te maken: zodra de heer de Vries staatssecretaris-af was werd hij ook direct uit de kazerne geknikkerd vanwege zijn nieuwe status als nukubu, de soldatenterm voor gewone stervelingen (nutteloze kutburger). Het eind van het liedje is echter dat de heer de Vries gewoon wachtgeld krijgt doorbetaald, al heeft hij ontslag genomen vanwege tamelijk verwijtbaar gedrag. Het lijkt er toch op dat Nederlandse politici – de goeden niet te na gesproken – steeds vaker openlijk tonen wat iedereen al lang weet: dat de woorden politiek en integriteit slecht samengaan. Als iemand zoiets laat gebeuren dan is hij net zo betrouwbaar als de euro. En dat is best erg.
(overgenomen uit 't Scheldt: onafhankelijk, niet-gesubsidieerd, satirisch weekblad www.tscheldt.be)
OnJo-redacteur Wil van der Schans heeft het beroep bij de rechtbank te ’s Gravenhage tegen de AIVD en MIVD gewonnen. De AIVD en MIVD weigerden sinds december 2008 om stukken over Irak vrij te geven. Volgens de AIVD en MIVD zou de Commissie Davids onevenredig worden benadeeld. De rechtbank te ’s Gravenhage heeft het beroep gegrond verklaard omdat er volgens de rechtbank geen enkele reden was om te vermoeden dat er nadeel zou optreden. Ze stelt zich volledig achter het eerder door de Commissie van Toezicht op de Inlichtingen- en Veiligheidsdiensten verwoorde standpunt. Bovendien, aldus de rechtbak en CTIVD, mag een eventueel nadeel niet leiden tot een moratorium op het verstrekken van gegevens.
Wil van der Schans: “Het is een belangrijke principiële beslissing: duidelijk is dat het werk van een onderzoekscommissie vrije nieuwsgaring door de pers niet mag blokkeren”.
Vanaf december 2008 probeert OnJo-redacteur Wil van der Schans inzage te krijgen bij de AIVD en MIVD over documenten aangaande de inval in Irak. Dat werd geweigerd. In maart werd de Commissie Davids ingesteld en deze zou benadeeld worden. Van der Schans is eerst in bezwaar gegaan en na afwijzing in beroep bij de rechtbank.Vlak voor het beroep diende, op 4 februari jl, werd duidelijk dat de Commissie van Toezicht op Inlichtingen en Veiligheidsdiensten (CTIVD) tijdens haar monitoringswerkzaamheden gestuit was op de afwijzing van het verzoek van de OnJo-redacteur. Ruim een half jaar geleden, in juni 2009, schreef de CTIVD dat “ze niet inziet hoe het verstrekken van – voor de openbaarheid geschikte – gegevens zal leiden tot benadeling van de Commissie Davids”. De brief werd na publicatie van het eindrapport van de Commissie Davids naar de Tweede Kamer gestuurd.
De rechtbank schrijft nu in de uitspraak dat ze het standpunt van de CTIVD volledig onderschrijft. Zelfs al zou er al sprake zijn van benadeling van de Commissie Davids dan zou dit niet zo zwaar kunnen wegen dat hiermee een moratorium op het verstrekken van gegegevens is gerechtvaardigd. Aan het publieke belang van openbaarheid moet naar het oordeel van de Commissie een groter gewicht worden toegekend.
“Deze uitspraak is van groot belang voor de pers. Het betekent dat het werk van een onderzoekscommissie vrije nieuwsgaring door de pers niet mag blokkeren”, aldus Wil van der Schans.
Op de Onjo-site (http://www.onjo.nl) en op Bigwobber (www.bigwobber.nl) alle relevante documenten. Zie ook elders in dit Kleintje het artikel over Wobben.
Alle leden van een bij de FNV aangesloten vakbond kregen de afgelopen week een brief in de bus van Agnes Jongerius. Daarin worden ze opgeroepen om hun stem te laten horen in het referendum over het pensioenakkoord dat de vakcentrales op 4 juni met de werkgevers hebben afgesloten.
In de brief van Jongerius wordt een zeer positief beeld gegeven van dit akkoord: ‘De AOW wordt welvaartsvast’, ‘de AOW wordt flexibel’, ‘de werknemers kunnen zelf kiezen of ze langer doorwerken of eerder met pensioen gaan’, waarbij wel wordt toegevoegd: ‘maar dan ontvangt u een iets lagere pensioenuitkering’. ‘De pensioenpremies worden stabiel’ en ‘de financiële mee- en tegenvallers worden eerlijk verdeeld over jong en oud.’
“De FNV is tevreden over dit akkoord”, zo besluit Jongerius haar brief. “Dit is een heel belangrijk signaal aan het volgende kabinet. We brengen de pensioenen in een rustiger vaarwater en trekken hiermee de lessen uit de financiële crisis. Laat uw stem horen in dit referendum: uw mening telt!”
In werkelijkheid is er voor werknemers in dit akkoord weinig positiefs te vinden. De FNV-leiding staakt met dit akkoord haar verzet tegen de verhoging van de AOW-leeftijd en accepteert een verhoging naar 66 jaar in 2020, naar 67 in 2025 en vervolgens een verdere verhoging in de toekomst, afhankelijk van de verdere stijging van de gemiddelde levensverwachting.
De door Jongerius genoemde flexibilisering van de AOW-leeftijd bestaat er uit dat wie eerder dan de geldende leeftijd op wil houden met werken een verlaging van 6,5% krijgt per eerder gestopt jaar. Wie dus in 2025 op 65 jaar wil stoppen levert 13% in.
De FNV kan in de brief aan de leden en op haar website zo’n positief beeld van het akkoord schetsen door het niet te vergelijken met de situatie nu, maar met de plannen van het vorige kabinet. In plaats van zich door de hond (het kabinet) te laten bijten moeten de werknemers zich maar door de kat (de werkgevers) te grazen laten nemen. In beide gevallen levert het een bezuiniging voor de overheid op van 4 miljard euro. Met andere woorden: als het aan Jongerius c.s ligt, betalen de werknemers 4 miljard mee aan de gevolgen van de crisis en het overeind houden van de banken.
Deze opstelling van de FNV-leiding is helemaal cynisch als we naar de recente geschiedenis van de AOW-discussie kijken. In 2009 organiseerde de FNV ook een ledenreferendum. Toen werd de leden met nadruk gevraagd in te stemmen met een akkoord dat de FNV had afgesloten met werkgevers en regering. Daarin werd afgezien van een looneis van 3,5% in ruil voor... precies, het behoud van de AOW op 65 jaar. Met dat akkoord was de verhoging van de AOW-leeftijd van de baan, verklaarde Jongerius toen stoer. Dat bleek louter bluf te zijn en toen de werkgevers die bluf doorprikten, waren ze in de woorden van Jongerius ‘tuig van de richel’.
Met dit tuig heeft Jongerius nu dus een nieuw akkoord gesloten. Om te voorkomen dat ‘de politiek’ de AOW-leeftijd afschaft, wil de FNV-leiding dit nu maar vast zelf doen. Daarbij presteert de vakcentrale het om op haar site keihard te beweren dat de FNV altijd al voor een flexibele AOW is geweest. Iedereen die een geheugen van langer dan anderhalf jaar heeft, weet dat dat een leugen is. Elders op de FNV-site is ook nog steeds een keur aan argumenten tegen de AOW-leeftijdverhoging te vinden. Gelukkig mogen de FNV-leden zich er in een referendum nog over uitspreken. Hopelijk wordt het een massaal nee. Wie nog twijfelt kan op de FNV-site een schat aan argumenten vinden voor een nee-stem, en de site geeft ook een aantal mogelijke alternatieven www.fnv.nl/defnv/crisis_te_lijf/deskundigen
Digitale burgerrechtenbeweging Bits of Freedom heeft een zelfverdedigingsgids voor internetgebruikers ontwikkeld. De gids, met de naam 'Webwijs - Online Zelfverdediging in 5 Clicks', legt uit hoe iedere internetter zich met vijf simpele maatregelen kan beschermen tegen virussen, hackers en privacyschendingen. In tegenstelling tot eerdere initiatieven, biedt 'Webwijs' de gebruiker een breed pakket maatregelen, die zowel simpel als effectief zijn. De '5 clicks' gaan over 'ijzersterke wachtwoorden', 'een beveiligde computer', 'tijdelijke e-mailadressen', 'privacy op Facebook' en 'anoniem Googlen'. Zij zijn bedoeld voor internetgebruikers die onbekend zijn met de mogelijke risico's van internetgebruik en misbruik van persoonlijke gegevens, of niet weten hoe zij zich hiertegen kunnen wapenen. Bovenop deze vijf eenvoudige adviezen, bevat 'Webwijs' een twintigtal aanvullende maatregelen die internetters bescherming bieden bij surfen, e-mail, sociale media, bellen/chatten en downloaden. Zie “Webwijs
Verkiezingen 2010
We gaan niet al te veel lettertekens besteden aan de afgelopen Tweede Kamer verkiezingen. Het is allemaal te droef voor woorden. Er stond een overtuigend stuk in de NRC met als conclusie dat al die zogenoemde politieke peilingen niet zozeer laten zien hoe "het volk" er over denkt maar dat peilingen behoorlijk meebepalen hoe mensen denken. Dat is een van de verklaringen voor het feit dat de PVV zo is gegroeid (mensen willen graag bij een "winnaar" horen) en dat het CDA zo in elkaar is gezakt (mensen lopen weg bij een "verliezer"). Dat menselijk mechanisme verklaart ook redelijk goed de onwaarschijnlijk snelle opmars van de SP en de PvdA die een maand of wat geleden nog op zwaar verlies stonden en de afgelopen tijd "omhoog werden gepeild".
Alles en iedereen heeft hieraan meegewerkt, in alle media verschenen de meest idiote peilingen en overzichtjes. Om gek van te worden. En dan ook nog eens die stemwijzers die ons de afgelopen jaren debiliseren. Ook die stemwijzers hebben als resultaat dat heel veel mensen als makke schapen de peiling opvolgen. Vrijwel niemand realiseert zich dat die peilingen en stemwijzers zich uitsluitend bezighouden met de bestaande politieke stromingen en partijen. Nieuwe partijtjes komen al helemaal niet aan de bak. En soms maar goed ook want wat hebben we aan al die versnipperingen. Heel veel vergeefse moeite en weggesmeten euro's. Snappen mensen eigenlijk wel dat alle stemmen die op die kleine clubjes zijn uitgebracht in ons huidige kiesstelsel precies daar terechkomen waar mensen perse niet op wilden stemmen, namelijk voornamelijk bij de grootste partijen. Kort door de bocht betekent dat dat indien je gestemd hebt op een clubje zoals de Piratenpartij (zomaar een voorbeeld) dat je stem dan terechtgekomen is bij de VVD. Proficiat!
Het wordt echt tijd dat de blanco stemmen mee gaan tellen ("stem blanco omdat je je stem te belangrijk vindt om weg te geven aan wie dan ook binnen de huidige politiek").
Blanco stemmen zouden moeten meetellen voor een permament lege zetel, een dagelijks statement van 't er niet mee eens zijn en fundamenteel verschillend van de zogenoemde niet-stemmers.
Culture Jamming
"Kijk, zo kan het ook! Natuurramp, oorlog, ziekte of crisis; heel vrolijk word je meestal niet wanneer je de krant openslaat. Vandaag willen we laten zien hoe het nieuws er ook uit zou kunnen zien. Dat een sociale, duurzame en rechtvaardige samenleving mogelijk is. En dat de weg om tot zo’n samenleving te komen soms verbazingwekkend eenvoudig kan zijn. Het is mogelijk, een wereld waarin iedereen, ongeacht geslacht, seksuele voorkeur, ethniciteit, afkomst of geloof, zichzelf kan ontplooien, gebruik kan maken van gelijke rechten en waarin welvaart gelijk verdeeld is. Een wereld waarin op een verantwoorde manier omgegaan wordt met het milieu en het klimaat. En een wereld waarin niet bedrijven en politici de baas zijn, maar wij met z’n allen."
Aldus 't redactioneel in de spoof-Volkskrant van maandag 7 juni jongstleden die op heel veel plekken in Nederland in een oplage van meer dan 100.000 werd verspreid. Een schitterende wijze van je punt maken! Hulde aan alle makersters. De website is nog steeds in de lucht, zie www.volks-krant.nl en als je een mail stuurt aan
Geraniums
In een samenleving als de onze is het helaas nog steeds zo dat de waarde van mensen wordt afgemeten aan hun 'productiviteit', dat wil zeggen: aan de meerwaarde, de winst die ze opleveren voor de enthousiaste ondernemers. Het is vrijwel onmogelijk om je hieraan te onttrekken, vandaar dat veel mensen niet alleen hun sociale leven maar ook hun gevoel van eigenwaarde ontlenen aan hun positie op de arbeidsmarkt. Het ergste wat een mens kan overkomen is een situatie waarin je niet productief bent. Het is duizend keer beter om dingen te produceren waar feitelijk geen mens op zit te wachten, maar waarmee je wel je eigen broek kunt ophouden, het is zelfs beter om deze planeet te verwoesten met ontploffende olieplatforms of om wapens te leveren aan kindsoldaten, dan om domweg je hand op te houden. Profiteren, parasiteren. Bij tante Truus blijven zitten. Achter de geraniums... Ik heb niet zulke groene vingers maar toch heb ik verscheidene seizoenen geraniums verzorgd. Je geeft ze water, soms een beetje extra voeding, je haalt de verdorde blaadjes en uitgebloeide bloemen weg. Ik kan het iedereen aanraden. Een zeer rustgevende, contemplatieve bezigheid. Daarom ben ik bij de Bijstandsbond een campagne gestart: Steun de geraniums (nu het nog kan!). In de spreekuurruimte staat een potje waarin mensen kunnen doneren voor de aanschaf van geraniums, potgrond en ander toebehoren. Want met of zonder vlekje: ik zit prima achter de geraniums. Geef gul! Sander (www.bijstandsbond.org)
Wij gaan de crisis niet betalen!
Onder de leus `Wij gaan de crisis niet betalen: rekening retour!' kwamen we op 22 mei uit verschillende delen van het land samen met diverse vertegenwoordigers en activisten vanuit de vakbeweging en links. Uitgangspunt was de vraag hoe we een vuist kunnen maken tegen de miljarden aan bezuinigingen die in het licht van de crisis en verkiezingscampagnes door de meerderheid van de politiek in stelling worden gebracht. Want of het nu gaat om de AOW en pensioenen, de WW, het onderwijs en de zorg of andere sociale verworvenheden: op basis van de peilingen is voldoende duidelijk dat het nieuw te vormen kabinet de rekening van de crisis bij gewone mensen wil neerleggen. Door meerdere sprekers werd op de bijeenkomst dan ook de noodzaak onderstreept voor de opbouw van zo breed mogelijk maatschappelijk verzet, als antwoord op Prinsjesdag en het bezuinigingsoffensief dat rond die periode concreet gelanceerd zal worden. Daarbij werd benadrukt dat we a) tijdig bij elkaar moeten komen voor het plannen van een initiatief in het najaar, en b) onze best moeten gaan doen om dit initiatief te verbreden.
In dit kader willen we jullie van harte uitnodigen voor een grote voorbereidingsvergadering op donderdag 8 juli om 19.00 uur in Amsterdam, in het pand van DIDF aan de Ite Boeremastraat 1 (eerste etage). Uitgangspunt van de vergadering is het organiseren en opbouwen van verzet in het teken van `Wij gaan de crisis niet betalen!', waarbij we onder andere denken aan een demonstratie in oktober. We hopen jullie op deze avond van harte te mogen verwelkomen.
Meld je voorafgaand graag aan met je naam en organisatie, door een mail aan
En kijk op; rekeningretour.blogspot.com
Schoonmakers schrijven geschiedenis
De schoonmakers hebben een historische overwinning geboekt. Na negen weken staken kozen de werkgevers eieren voor hun geld en tekenden een nieuwe CAO met onder andere een loonsverhoging van 3,5% over twee jaar. Het historische van deze overwinning zit hem niet in de omvang van de loonsverhoging. Die is weliswaar hoger dan die van de meeste recent afgesloten CAO’s, maar 3,5% van heel weinig blijft natuurlijk heel weinig. Het historische zit hem er in hoe dit resultaat werd bereikt, hoe de strijd werd gestreden. Meer dan welke staking ook in de afgelopen decennia was dit een staking van de mensen zelf. Gesteund door de bond waren het de schoonmakers die op de voorgrond traden, die steeds met spectaculaire acties de aandacht op zich wisten te vestigen en die de steun van het publiek wisten te verwerven.
Deze manier van actievoeren in de schoonmaaksector kwam niet uit de lucht vallen. Het is het resultaat van een relatief nieuwe manier van vakbondswerk zoals dat in deze sector al een paar jaar in praktijk wordt gebracht. Zogenoemde ‘organisers’ van de bond hebben in de loop van de afgelopen jaren een netwerk van actieve en strijdbare schoonmakers helpen opbouwen en hebben de mensen voorgehouden dat in een dergelijke sector alleen door gezamenlijke actie iets te bereiken valt.
Die aanpak heeft geleid tot een strijdbare kern van schoonmakers en een ongekend lange en actieve staking. Voor het oog van het Nederlandse publiek zijn de - tot dan toe vrijwel onzichtbare schoonmakers - naar voren gekomen als zelfbewuste strijdbare mensen die respect eisen voor hun werk. Dat heeft geleid tot veel sympathie. Ondanks de overlast van vieze treinen, stations en werkplekken bleef de publieke opinie op de hand van de schoonmakers.
Het initiatief voor een steuncomité met de schoonmakers vond weerklank en binnen korte tijd waren er tientallen mensen actief met het uitdelen van flyers, het ophalen van handtekeningen, het organiseren van solidariteitsbijeenkomsten en dergelijke.
In de nieuwe CAO zijn ook faciliteiten voor vakbondswerk in de schoonmaakbedrijven vastgelegd. Dat betekent dat het netwerk van schoonmaakactivisten dat door de staking een enorme impuls heeft gekregen, de komende tijd verder uitgebouwd kan worden. Ook is er een extra premie voor stakers overeengekomen. Daardoor ontvangen de honderden stakende schoonmakers die dit resultaat er voor de hele sector uit hebben gesleept een zekere compensatie.
Op 1 mei organiseren de schoonmakers om twee uur op het Beursplein in Amsterdam een bijeenkomst om hun overwinning te vieren en om iedereen die hen gesteund heeft te bedanken. Daarmee wordt de zaak eigenlijk een beetje op zijn kop gezet. Want in plaats van dat de schoonmakers de rest van Nederland bedanken, zou vooral links Nederland de schoonmakers moeten bedanken omdat die hebben laten zien dat alleen strijd loont. Dat is een les die we de komende tijd hard nodig hebben.
De Grieken
Die Grieken, die weten wat hen te doen staat als hun land wordt leeggeroofd door grote ondernemingen. Die laten zich geen oor aannaaien wanneer Goldman Sachs en andere internationale banken samenzweren met de machtselite in eigen land en de economische cijfers vervalsen om zo miljarden te verdienen met wedden op de ineenstorting van de Griekse economie. Ze hebben een onmiddellijk en direct antwoord op de mededeling, dat er rigoureus in hun pensioenen en andere verworvenheden wordt gesneden: algemene staking! De straat op! Eruit met de ploerten! Nee, die Grieken kennen geen angst voor de ondubbelzinnige taal van de klassenstrijd: het is rijk tegen arm, de kapitalist tegen het proletariaat. En die taal komt niet uit de mond van uit het niets tevoorschijn komende leiders, die in de internationale pers en bij de heersers gemakkelijk als populisten weggezet kunnen worden en daarom verder niet serieus hoeven worden genomen. Het is de Griekse man en vrouw in de straat die man en paard noemt. En de rest van de wereld zwijgt. Althans daarover. Althans nog wel.
`Wat denken die Grieken eigenlijk wel met hun dertiende en veertiende maand', is daarentegen een veel gehoorde reactie. En die pensioenen kunnen ook wel minder. Eerder worden de lieflijk gefluisterde leugens van Sacha de Boer in het Acht Uur Journaal geloofd dan de simpele, directe waarheden van de straat. De Griekse staatsschuld van 13,6 % van het Bruto Nationaal Product is niet ontstaan in de afgelopen paar jaar. Dat is de erfenis van de leugenachtige voormalige rechtse regering van Karamanlis, die glashard beweerde dat het tekort slechts 3.7% bedroeg. Die resterende 10% is verdwenen in de zakken van de Griekse elite en hun vriendjes. En de rest van Europa, onze leiders in Berlijn, Parijs en Den Haag, knepen welwillend een oogje toe. Politieke vrienden pak je liever niet te hard aan, zeker niet als je misschien wel voordeel aan ze hebt of je inlaat met dezelfde praktijken. De vraag is: welke katten zitten er nog in Spaanse, Portugese of Italiaanse zakken? Een tijd van grote onzekerheid en sociale onrust wacht ons.
Dan waren er verkiezingen in Nederland. De partij die het minste man en paard noemt, de VVD, winnaar. `De schapen, ach de schapen ontevreden met hun scheerder, besloten nu maar naar de slager te gaan', aldus Berthold Brecht. Onze waarden en normen vinden hun fundament bij de Grieken, beweren onze voormannen. Dat was toen en dat zou ook nu weer zo moeten zijn. Mensen, neemt een voorbeeld aan de Grieken!
Lek
Stel je bent een vervelende kloothommel die voor zijn vak of uit liefhebberij allerlei zaken naar buiten tilt die met name de Haagse nomenklatura niet zo aangenaam vindt, dan krijg je een tap op je telefoon en op je e-mail. En alles wordt geregistreerd en binnenkort ook blijvend opgeslagen. Ook gesprekjes met je negentigjarige opoe, de kattenbakcentrale, je dokter, de sparerib-lijn, de bieb, het dondert niet wie. Blote bene met exclusieve apparatuur van Geert zijn puppetmasters. Waarom? Nou, staatsgeheimen moeten staatsgeheimen blijven. Hopst de Amsterdamse driehoek zich een versuffing met koters? Staatsgeheim. Hopst de secretaris-generaal van Justitie met Turkse kebabjes? Staatsgeheim. Schreef prins Bernhard op 24 april 1942 een sollicitatiebrief aan de Führer? Staatsgeheim. Onze oorlogsmisdaden in Indonesië, Servië, Irak en Afghanistan? Allemaal staatsgeheim. En mocht een Haagse apparatchik uit morele nood overgaan tot het lekken van dit soort staatsgeheimen in de richting van bovenstaande kloothommel, dan is ie de piel. En het leven van kloothommel ziet er ineens ook wat minder rooskleurig uit. En dan hebben we het hier niet over stalinistische of hitleriaanse regimes, maar over democratische.
Wat dat laatste betreft willen wij graag wijzen op het lot van de Australiër Julian Assange, een van de oprichters van Wiki-leaks (wikileaks.org). Een site waar je terecht kan met hete documentatie. Julian wordt door Amerikaanse snuffelsmurfen achter de vodden gezeten. Die waren al in alle staten van paraatheid na het publiceren van dat filmpje (zie www.collateralmurder.com), waarop je een stief kwartiertje zit te kijken naar een helicopteraanval op een stel ongewapende Irakezen, onder wie twee werknemers van persbureau Reuters. En het is alleen al boeiend om te horen met welk gemak fotoapparatuur uitgroeit tot een AK-47.
Maar daarmee zijn we er nog niet. Wiki-leaks beschikt over zo'n zelfde soort filmpje, maar dan uit Afghanistan. Met tientallen onschuldige slachtoffers. En staat op het punt dat ook op het net te slingeren. Voor John met de cap begint het erop te lijken dat er sprake is van een soort policy bij de ijzervreters van oom Sam om er vrolijk op los te schieten als er meer dan twee luitjes met elkaar staan te ouwehoeren op straat. En dat is niet bepaald het beeld van vredebrengers en verdedigers van het goede in de wereld.
Om een extra reden te hebben voor de arrestatie van Julian als enemy of the state hebben geheimschrijvers het bericht de wereld ingeslingerd dat hij ook de beschikking zou hebben over een paar ton diplomatieke missives van en naar het ministerie van Buitenlandse Zaken. Wordt heftig ontkend door Julian, maar veel zal dat niet helpen. Redenen voor Wiki-leaks om te verhuizen naar IJsland, waar ze bijna klaar zijn met een wetgeving die ultieme bescherming biedt aan kloothommels die staatsvuiligheid en andere zogenaamde geheimen prijs willen geven aan de publieke opinie. Over een smeulende vulkaan gesproken.
Nog even aandacht
In het vorige papieren Kleintje schreven we een stukje onder de titel "Van de dingen die gebeuren”. Daar kregen we van de auteur (Aad van der Horst) een aanvulling op:
“Het verhaal over mijn ervaringen met notarissen en overheid wordt door veel mensen moeilijk geloofd. Gelijk hebben ze. Ikzelf kan het ook moeilijk geloven. Toch zijn de feiten eenvoudigweg niet anders. Het belangrijkste feit is dat de uitspraak van de rechter nog steeds niet is uitgevoerd. Als de nalatenschap van mijn vader wordt afgewikkeld volgens het proces-verbaal van de rechter zal het verdwenen geld waarschijnlijk vanzelf boven water komen. Ik heb meerdere redenen om aan te nemen dat het weggesluisde geld is belegd in een vastgoedproject in Mozambique in welk project ook prins Willem-Alexander aandelen heeft. Omdat ik nog steeds niet één van de valse aktes van Caminada Notarissen heb getekend kan men niet beschikken over de nalatenschap en wat daar buiten is gehouden en kan het vastgoedproject in Mozambique dus niet worden verkocht. Volgens de media had prins Willem-Alexander aandelen in vier projecten. Uit drie van deze projecten trok de prins zich onmiddellijk terug nadat ik een brief schreef naar Paleis Noordeinde. Eèn huis kon echter niet worden verkocht. De reden hiervoor kon premier Balkenende niet geven. Natuurlijk gaat het hier niet alleen maar over het verdwenen geld van mijn vader. In de vastgoedwereld gaat het over vele miljoenen euro’s zoals we onder meer kunnen lezen in het boek van Vasco van der Boon en Gerben van der Marel “De Vastgoedfraude. Miljoenenzwendel aan de top van het Nederlandse bedrijfsleven”. Met veel bombarie kondigde de overheid enkele jaren geleden aan dat men de criminaliteit ging bestrijden in drie fasen: eerst de liquidaties, dan de afpersingen en tenslotte de witte-boorden criminaliteit. Inmiddels is duidelijk dat veel crimineel geld wordt belegd in vastgoed. In het boek “De vastgoedfraude” wordt dit ook wel genoemd "beleggen in steentjes” en dit alles wordt geregeld door notarissen. Maar de familie Van Oranje zwemt in de “steentjes” en de overheid zit momenteel bepaald niet te wachten op negatieve berichten over de Koninklijke Familie. Dit vooral natuurlijk met het oog op de lang verwachte troonsopvolging en het feestje Tweehonderd Jaar Koninkrijk dat ex-premier Lubbers voorbereidt. Kijkend naar de kleur van de steentjes op de kaft van genoemd boek rijst bij mij onwillekeurig de vraag of hier de kreet Oranje Boven vandaan komt. Op de pagina’s 17 en 18 van het rapport van de parlementaire werkgroep "verwevenheid onderwereld/bovenwereld" wordt geschreven over hooggeplaatste mensen die ontluisterend ver gaan in foute praktijken en ook wordt gemeld dat de problemen bij notarissen groter zijn dan de media suggereren. De werkgroep heeft het allemaal gemeld maar doet dit middenin het rapport en babbelt er vervolgens vlot overheen. De werkgroep weigert om mij in contact te brengen met de mensen van wie zij deze informatie hebben. Dit laatste wordt schriftelijk bevestigd door de heer Ton Heerts (PvdA) van die werkgroep. Langzamerhand wordt mij steeds duidelijker dat de verwevenheid onderwereld/bovenwereld heel veel verder gaat dan we ooit hadden durven vermoeden”.
Jan Klaassen even uitgetrompetterd
Wat Koko Donker van voormalig staatssecretaris van Defensie Jack de Vries als persoon en bewindsman vindt laat hij even terzijde. Nou ja, eventjes dan. In elk geval had – en heeft – deze meneer het ultieme Jan Klaassengezicht van 2010 (en van 2011, zo vermoeden wij) en dat maakte hem erg sympathiek. Nu blijkt ineens dat de heer de Vries dit Jan Klaassengezicht met enige regelmaat heeft begraven tussen de dijen van zijn adjudante, die weer een verjongde uitgave van zijn eigen vrouw was, die hij dan weer ongeveer een jaar lang met deze adjudante heeft bedrogen. Dat kan gebeuren, al vindt Koko Donker het in ieder geval weinig stijlvol en de heer de Vries creëerde hiermee voor zichzelf dan ook een levensgroot probleem. Hij is namelijk de vroegere spindokter achter premier Balkenende en als je die aan het Nederlandse volk kunt verkopen, ja, dan kun je wel wat. Het schijnt dat de hele campagne rond normen en waarden – zo belangrijk voor de christendemocraten – uit de koker van de heer de Vries afkomstig was, en inmiddels weten we wat er allemaal nog meer uit de koker van de heer de Vries afkomstig was. Het wordt er allemaal niet beter op wanneer we horen dat de heer de Vries in zijn tijd als spindokter ook nog eens Jack het Lek werd genoemd vanwege zijn gewoonte publicitaire bommetjes te strooien ter meerdere eer en glorie van de christendemocraten. Misschien bedoelde men er ook toen al iets anders mee, wie weet? Enfin, het probleem is dus dat je niet van je defensiepersoneel – en van de Nederlandse bevolking als geheel – kunt verwachten dat zij zich correct gedragen als je zelf een achterbakse rat blijkt te zijn. Dan komt een pleidooi voor meer normen en waarden als een boemerang op je neus terug. En aangezien de Nederlandse pers deels ook wordt bemensd door een minder soort hyena’s met schrijftalent, was het slechts een kwestie van tijd voor de heer de Vries zijn boeltje mocht pakken. En wat deed meneer? Nadat zijn vrouw hem het huis had uitgezet ging hij doodleuk in een kazerne wonen, vanwege de beveiliging. Natuurlijk kreeg dit muisje een staartje en onlangs zag ook de heer de Vries zelf het licht en trad hij af als staatssecretaris. Maar nu komt het: hij trad niet af omdat hij als staatssecretaris bewust zeer verwijtbare fouten had gemaakt en als mens niet geheel integer had gehandeld. De heer de Vries trad af omdat de publiciteit naar eigen zeggen een onoirbare druk legde op diegenen die hem lief waren. Als dat dezelfde personen zijn die het afgelopen jaar door de heer de Vries zijn bedrogen, dan moet je als Nederlandse burger toch ernstig gaan twijfelen aan het morele gehalte van sommige boven ons gestelden, zelfs als het hier een christendemocratische spindokter betreft. Wees een vent en beken schuld. Om een lang verhaal kort te maken: zodra de heer de Vries staatssecretaris-af was werd hij ook direct uit de kazerne geknikkerd vanwege zijn nieuwe status als nukubu, de soldatenterm voor gewone stervelingen (nutteloze kutburger). Het eind van het liedje is echter dat de heer de Vries gewoon wachtgeld krijgt doorbetaald, al heeft hij ontslag genomen vanwege tamelijk verwijtbaar gedrag. Het lijkt er toch op dat Nederlandse politici – de goeden niet te na gesproken – steeds vaker openlijk tonen wat iedereen al lang weet: dat de woorden politiek en integriteit slecht samengaan. Als iemand zoiets laat gebeuren dan is hij net zo betrouwbaar als de euro. En dat is best erg.
(overgenomen uit 't Scheldt: onafhankelijk, niet-gesubsidieerd, satirisch weekblad www.tscheldt.be)
OnJo-redacteur Wil van der Schans heeft het beroep bij de rechtbank te ’s Gravenhage tegen de AIVD en MIVD gewonnen. De AIVD en MIVD weigerden sinds december 2008 om stukken over Irak vrij te geven. Volgens de AIVD en MIVD zou de Commissie Davids onevenredig worden benadeeld. De rechtbank te ’s Gravenhage heeft het beroep gegrond verklaard omdat er volgens de rechtbank geen enkele reden was om te vermoeden dat er nadeel zou optreden. Ze stelt zich volledig achter het eerder door de Commissie van Toezicht op de Inlichtingen- en Veiligheidsdiensten verwoorde standpunt. Bovendien, aldus de rechtbak en CTIVD, mag een eventueel nadeel niet leiden tot een moratorium op het verstrekken van gegevens.
Wil van der Schans: “Het is een belangrijke principiële beslissing: duidelijk is dat het werk van een onderzoekscommissie vrije nieuwsgaring door de pers niet mag blokkeren”.
Vanaf december 2008 probeert OnJo-redacteur Wil van der Schans inzage te krijgen bij de AIVD en MIVD over documenten aangaande de inval in Irak. Dat werd geweigerd. In maart werd de Commissie Davids ingesteld en deze zou benadeeld worden. Van der Schans is eerst in bezwaar gegaan en na afwijzing in beroep bij de rechtbank.Vlak voor het beroep diende, op 4 februari jl, werd duidelijk dat de Commissie van Toezicht op Inlichtingen en Veiligheidsdiensten (CTIVD) tijdens haar monitoringswerkzaamheden gestuit was op de afwijzing van het verzoek van de OnJo-redacteur. Ruim een half jaar geleden, in juni 2009, schreef de CTIVD dat “ze niet inziet hoe het verstrekken van – voor de openbaarheid geschikte – gegevens zal leiden tot benadeling van de Commissie Davids”. De brief werd na publicatie van het eindrapport van de Commissie Davids naar de Tweede Kamer gestuurd.
De rechtbank schrijft nu in de uitspraak dat ze het standpunt van de CTIVD volledig onderschrijft. Zelfs al zou er al sprake zijn van benadeling van de Commissie Davids dan zou dit niet zo zwaar kunnen wegen dat hiermee een moratorium op het verstrekken van gegegevens is gerechtvaardigd. Aan het publieke belang van openbaarheid moet naar het oordeel van de Commissie een groter gewicht worden toegekend.
“Deze uitspraak is van groot belang voor de pers. Het betekent dat het werk van een onderzoekscommissie vrije nieuwsgaring door de pers niet mag blokkeren”, aldus Wil van der Schans.
Op de Onjo-site (http://www.onjo.nl) en op Bigwobber (www.bigwobber.nl) alle relevante documenten. Zie ook elders in dit Kleintje het artikel over Wobben.
FNV-ers, laat uw stem horen!
Alle leden van een bij de FNV aangesloten vakbond kregen de afgelopen week een brief in de bus van Agnes Jongerius. Daarin worden ze opgeroepen om hun stem te laten horen in het referendum over het pensioenakkoord dat de vakcentrales op 4 juni met de werkgevers hebben afgesloten.
In de brief van Jongerius wordt een zeer positief beeld gegeven van dit akkoord: ‘De AOW wordt welvaartsvast’, ‘de AOW wordt flexibel’, ‘de werknemers kunnen zelf kiezen of ze langer doorwerken of eerder met pensioen gaan’, waarbij wel wordt toegevoegd: ‘maar dan ontvangt u een iets lagere pensioenuitkering’. ‘De pensioenpremies worden stabiel’ en ‘de financiële mee- en tegenvallers worden eerlijk verdeeld over jong en oud.’
“De FNV is tevreden over dit akkoord”, zo besluit Jongerius haar brief. “Dit is een heel belangrijk signaal aan het volgende kabinet. We brengen de pensioenen in een rustiger vaarwater en trekken hiermee de lessen uit de financiële crisis. Laat uw stem horen in dit referendum: uw mening telt!”
In werkelijkheid is er voor werknemers in dit akkoord weinig positiefs te vinden. De FNV-leiding staakt met dit akkoord haar verzet tegen de verhoging van de AOW-leeftijd en accepteert een verhoging naar 66 jaar in 2020, naar 67 in 2025 en vervolgens een verdere verhoging in de toekomst, afhankelijk van de verdere stijging van de gemiddelde levensverwachting.
De door Jongerius genoemde flexibilisering van de AOW-leeftijd bestaat er uit dat wie eerder dan de geldende leeftijd op wil houden met werken een verlaging van 6,5% krijgt per eerder gestopt jaar. Wie dus in 2025 op 65 jaar wil stoppen levert 13% in.
De FNV kan in de brief aan de leden en op haar website zo’n positief beeld van het akkoord schetsen door het niet te vergelijken met de situatie nu, maar met de plannen van het vorige kabinet. In plaats van zich door de hond (het kabinet) te laten bijten moeten de werknemers zich maar door de kat (de werkgevers) te grazen laten nemen. In beide gevallen levert het een bezuiniging voor de overheid op van 4 miljard euro. Met andere woorden: als het aan Jongerius c.s ligt, betalen de werknemers 4 miljard mee aan de gevolgen van de crisis en het overeind houden van de banken.
Deze opstelling van de FNV-leiding is helemaal cynisch als we naar de recente geschiedenis van de AOW-discussie kijken. In 2009 organiseerde de FNV ook een ledenreferendum. Toen werd de leden met nadruk gevraagd in te stemmen met een akkoord dat de FNV had afgesloten met werkgevers en regering. Daarin werd afgezien van een looneis van 3,5% in ruil voor... precies, het behoud van de AOW op 65 jaar. Met dat akkoord was de verhoging van de AOW-leeftijd van de baan, verklaarde Jongerius toen stoer. Dat bleek louter bluf te zijn en toen de werkgevers die bluf doorprikten, waren ze in de woorden van Jongerius ‘tuig van de richel’.
Met dit tuig heeft Jongerius nu dus een nieuw akkoord gesloten. Om te voorkomen dat ‘de politiek’ de AOW-leeftijd afschaft, wil de FNV-leiding dit nu maar vast zelf doen. Daarbij presteert de vakcentrale het om op haar site keihard te beweren dat de FNV altijd al voor een flexibele AOW is geweest. Iedereen die een geheugen van langer dan anderhalf jaar heeft, weet dat dat een leugen is. Elders op de FNV-site is ook nog steeds een keur aan argumenten tegen de AOW-leeftijdverhoging te vinden. Gelukkig mogen de FNV-leden zich er in een referendum nog over uitspreken. Hopelijk wordt het een massaal nee. Wie nog twijfelt kan op de FNV-site een schat aan argumenten vinden voor een nee-stem, en de site geeft ook een aantal mogelijke alternatieven www.fnv.nl/defnv/crisis_te_lijf/deskundigen
Webwijs!
Digitale burgerrechtenbeweging Bits of Freedom heeft een zelfverdedigingsgids voor internetgebruikers ontwikkeld. De gids, met de naam 'Webwijs - Online Zelfverdediging in 5 Clicks', legt uit hoe iedere internetter zich met vijf simpele maatregelen kan beschermen tegen virussen, hackers en privacyschendingen. In tegenstelling tot eerdere initiatieven, biedt 'Webwijs' de gebruiker een breed pakket maatregelen, die zowel simpel als effectief zijn. De '5 clicks' gaan over 'ijzersterke wachtwoorden', 'een beveiligde computer', 'tijdelijke e-mailadressen', 'privacy op Facebook' en 'anoniem Googlen'. Zij zijn bedoeld voor internetgebruikers die onbekend zijn met de mogelijke risico's van internetgebruik en misbruik van persoonlijke gegevens, of niet weten hoe zij zich hiertegen kunnen wapenen. Bovenop deze vijf eenvoudige adviezen, bevat 'Webwijs' een twintigtal aanvullende maatregelen die internetters bescherming bieden bij surfen, e-mail, sociale media, bellen/chatten en downloaden. Zie “Webwijs