Informant bij de Internationaal Socialisten
In de herfst van 2005 spraken wij met Danny, iemand die een jaar lang in de Internationale Socialisten was geïnfiltreerd. Het dagblad Trouw omschreef de IS ooit als een marxistische groep die zich ook verzet tegen globalisering en haat tegen moslims.
door Buro Jansen & Janssen
Danny 'liep' soms met supporters van voetbalclub AZ mee, een soort supporters coördinator. Danny is later met AZ gestopt. De contact persoon bij de politie/RID was dhr. T., van bureau integriteit uit een plaats in Noord Holland. In ruil voor zijn 'meelopen' kreeg Danny vrijkaartjes voor wedstrijden van het Nederlands elftal, zoals Nederland tegen Duitsland en Nederland tegen Italië. Dhr. T. was tevreden over Danny. Danny werd door T. in contact gebracht met iemand van de Algemene Inlichtingen en Veiligheidsdienst . Eerst een man die hem een jaar lang runde en toen werd overgeplaatst. Daarna anderen die allen uit Rotterdam kwamen. Er werd Danny gevraagd om binnen Offensief (volgens Danny een club binnen SP) actief te worden. Het leverde hem 100 euro en vrijkaartjes op. Het enige wat Danny moest doen was het bijwonen van vergaderingen. In 2001-2002 werd hem gevraagd om over te stappen naar de Internationale Socialisten . Danny kreeg meer geld geboden. Danny moest doorgegeven wie in het bestuur zaten, wie de vergaderingen bijwoonden en verslag doen van praatjes, bijvoorbeeld van Miriam Aouragh. Danny gaf door dat zij op een bijeenkomst had gezegd dat het verzet tegen Israël ook in de straten van Amsterdam uitgevochten moesten worden. Miriam Aouragh werd in 2002 de toegang tot Israël geweigerd. Danny verkocht kranten voor de IS en bezocht de vergaderingen. Ook moest Danny van een foto aangeven welke personen erop stonden. Hij ging naar de G8 in Evian in juni 2003 en in december 2003 werd hem gevraagd eens een kijkje te komen nemen in het CIA-infocafé aan de 3de Oosterparkstraat in Amsterdam. Danny kreeg te horen dat ze alles van de IS al afwisten. In de laatste maanden nadat Danny een brief had gestuurd aan het IS bestuur over zijn infiltratie moest hij zich ook gaan verdiepen in het vreemdelingenvraagstuk en toenadering zoeken tot het ASKV, een ondersteuningsorganisatie voor vluchtelingen. Danny is er een keer langs geweest. Hij moest zich interesseren in vluchtelingen. Danny moest uit een blaadje op een foto aanwijzen wie erop stonden. Ook rond de witte illegalen moest Danny informatie verzamelen. Welke contacten had de IS bijvoorbeeld met migrantenorganisaties en Danny moest informeren bij de KMAN toen daar een hongerstaking aan de gang was. Tevens moest Danny zich richten op de kraakbeweging en interesse tonen in barwerk bij Vrankrijk, een kraakcafé in Amsterdam. Hij is twee keer in Vrankrijk geweest. Danny wilde er vanaf. Zijn geweten begon te knagen. Tevens had hij het naar zijn zin bij de IS. Wist niet hoe hij het moest aanpakken om op te zeggen en begon te liegen en informatie aan de AIVD 'op te leuken'. Danny moest zich bij het IS zo actief mogelijk opstellen. Als hij ging plakken meldde hij dat en vertelde waar en wanneer er geplakt ging worden. Ze werden nooit gepakt omdat volgens Danny hij erbij was. In 2003 gingen ze bruggen beschilderen met leuzen. Hij meldde dit netjes en kreeg het advies om niet mee te gaan. Als hij terugkwam van een actie dan meldde hij netjes wie aanwezig waren en wat er gezegd was. Ook werd Danny gevraagd binnen welke netwerken de IS actief was en ze toonden ook interesse in de AEL. In Apeldoorn tijdens een demonstratie tegen extreem rechts moest hij om het uur doorbellen wat de plannen van de IS waren. Danny stond bij de stationsrestauratie niet bij een groep van IS. Hij zag een groep extreem rechtse demonstranten. Danny had het gevoel dat hij informatie moest leveren dus wees hij de mensen van de IS op de groep. Achteraf had hij het gevoel dat het vooral met sensatie te maken had. Tijdens de demonstratie tegen extreem rechts zag Danny T. en enkele van de medewerkers van de AIVD met de demonstratie meelopen. Danny vroeg zich af hij ook niet werd bespied door een andere informant. De hele operatie was goed geregeld zoals Danny het verwoord. Over onkosten werd niet moeilijk gedaan en regelmatig kreeg hij 80 tot 100 euro voor onkosten. Dat was ruim voldoende. Bij zijn tijd bij de IS kreeg B. 400 euro in de maand voor informatie. Het was duidelijk dat de agenten op de hoogte waren van zijn financiële situatie en dat hij niet zomaar kon stoppen met het geld. De lasten waren toentertijd hoger dan het inkomen van Danny. In april/mei 2004 werd Danny ontboden in een woonhuis aan de Olympiakade in Amsterdam. De agenten van de AIVD waren pissig dat hij een brief aan het IS-bestuur had geschreven. De agent van de AIVD zei dat zij er achter waren gekomen dat Danny uit de school was geklapt. Danny is niet de eigen naam van de man in het artikel. Hieronder de brief die Danny schreef aan het bestuur van de IS:
"Amsterdam. Kameraden broeders vrienden van IS, dit is de moeilijkste brief die ik ooit in mijn leven geschreven heb. Ik heb namelijk iets gedaan t.o.v. de IS waar ik enorm spijt van heb. Opbiechten hiervan kan enorme gevolgen voor mij hebben en kan en zal jullie beeld van mij in een ander daglicht stellen. Ik heb enorme spijt van wat ik gedaan heb en vraag jullie dan ook vergiffenis uit de grond van mijn hart. De reden waarom ik me bij de IS aansloot was geen zuivere. Toen ik nog bij Offensief zat ben ik namelijk benaderd door de AIVD (voorheen BVD). Begin januari 2003 om precies te zijn. Op dat moment zat ik in zware financiële problemen. Ze boden mij geld. Veel geld om van Offensief over te stappen naar de IS. Zo gezegd, zo gedaan. Ik sloot mij in februari aan bij IS en werd een van de actieve leden. Voor zowel de AIVD als IS deed ik nuttige zaken. Op een gegeven moment kreeg ik last van een schuldgevoel. In de loop der tijd bouwde ik nauwe contacten op met diverse leden binnen IS. Ik won hun vertrouwen en raakte zelf ook vertrouwd met de IS. Hoewel het er heel dicht tegen aan zat heb ik echte vriendschappen bewust afgehouden. Mensen waarmee je het gezellig hebt, waarmee je naar Genève bent geweest, waarmee je op feestjes bent geweest moest je verlinken bij mensen van de AIVD. In de loop van 2003 kreeg ik het voor elkaar dat de IS geen interessant object meer was voor 'observatie'. Eind goed, al goed, dacht ik. Dus niet. Vervolgens wilde de AIVD dat ik de overstap ging maken naar het anarchistische kamp. Buiten het feit dat ik het enorm naar mijn zin had bij de IS voel ik geen enkele affiniteit met het anarchisme. Bovendien voelde ik mij behoorlijk onbehaaglijk om als verklikker rond te lopen. Toch kregen ze mij zover om enkele malen naar het CIA info café te gaan in de 2de of 3de Oosterparkstraat. Ook ben ik 1 keer in Vrankrijk geweest. Ze boden me nog meer geld. Omdat ik mij steeds ongemakkelijker begon te voelen gaf ik aan ermee te willen stoppen. Dus boden ze nog meer geld. Ik raakte overspannen en kwam in de ziektewet. Ook zo rond deze periode raakte ik verbonden met de kerk en ben ik tot het geloof gekomen. Dat gaf me erg veel steun in deze moeilijke tijd. Voor mij is het nu belangrijk om de waarheid te belijden en te verkondigen. Dat kan ik niet als ik schandelijke zaken verzwijg en mensen die daar het slachtoffer van waren geen oprecht excuses aanbied. Ik smeek jullie vanuit mijn tenen om mij te vergeven want ik heb werkelijk diep berouw. De gevolgen van deze verklaring kan ik niet overzien maar dit is voor mij de enige manier om los te komen van het juk van de leugen. Meer informatie over de werkwijze, personen en objecten van de AIVD kan ik jullie ter zijner tijd wel geven op het moment dat jullie mij niet meer voor mijn bek willen slaan. Temeer ik dan ook mijn andere wang moet toekeren. Vanzelfsprekend zeg ik bij deze per direct mijn lidmaatschap op. Het viel mij moeilijk jullie recht in de ogen te kijken omdat ik niet oprecht en eerlijk kon zijn. Nu kan ik dat nog niet maar dan uit gevoel van schaamte. Dit was voor mij mijn moeilijkste brief ooit. Ik vraag jullie om mij alsjeblieft niet te stigmatiseren. Hoewel ik het wel begrijpelijk zal vinden. Ook verzoek ik jullie terughoudend te zijn met eventuele publicatie van dit schrijven. Het ligt nu allemaal in jullie en in Gods hand. Voordat er actie ondernomen wordt adviseer ik jullie om eerst even af te koelen. Als jullie contact met mij op willen nemen doe dat in eerste instantie alsjeblieft schriftelijk. Ik wens alle betrokkenen van de IS Gods rijke zegen toe. Danny"
Buro Jansen & Janssen, Postbus 10591, 1001 EN Amsterdam
Dit artikel is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 413, 12 mei 2006