Kinder'bescherming'

Mag ik jullie attenderen op zeer grove, onmenselijke praktijken hier in Nederland die weleens aan het licht mogen komen. Het gaat in dit geval over de Raad van Kinderbescherming.

door Raquia Kouhli

Voordat ik mijn verhaal hier vertel wil ik duidelijk maken dat mijn geval niet uniek is maar in heel het land, bij heel veel mensen voorkomt en niets te maken heeft met kinderen die het slecht hebben bij hun ouders. In de huidige samenleving komen er al snel vooroordelen op zodra men ook maar iets met de kinder"bescherming" te maken krijgt. De Raad van Kinder"bescherming" heeft vooral zijn pijlen gericht op diegenen die of anders over de maatschappij denken, of onzeker zijn of door omstandigheden (meestal vanwege toepassing van "de wet") in ingewikkelde situaties terecht komen. Hier in Nederland worden kinderen abrupt bij hun ouders weggehaald zonder gedegen onderzoek en met vaak zelfs aantoonbare leugens. Dit kan bijvoorbeeld ontstaan door een conflict met instanties, die de weg naar het Advies- en Meldpunt Kindermishandeling hebben gevonden en indien je situatie niet optimaal is ben jij en zijn je kinderen gewoon verdoemd.
Wat ze niet bij je vinden, verzinnen ze gewoon en het ergste is nog wel dat de rechter 75 procent van hun verhaal gelooft (vanwege hun zogenoemde deskundigheid) en 25 procent is voor de machtsarme burger. Daarbij komt bovendien dat beweringen van de kinder"bescherming" niet bewezen hoeven te worden, het feit dat een medewerker van de kinderbescherming iets letterlijk uit de lucht grijpt en noteert wordt zonder meer door een rechter aangenomen. De burger heeft vaak niet dezelfde machtsmiddelen om het tegendeel te bewijzen.
Ik schrijf hier nu wel ouders, maar ze richten zich vooral op alleenstaande moeders, zeer jonge ouders of onzekere ouders. Mensen die kwetsbaar staan in deze maatschappij, hun kinderen wel goed verzorgen, maar waar totaal niet naar geluisterd wordt, ook niet bij een rechter.
Voor deze mensen spreek ik ook. Op dit terrein is er in Nederland geen fatsoenlijke rechtspraak, niets van democratie of menselijkheid terug te vinden. Ze staan met een politiemacht aan je deur, pakken je kinderen op en lopen ermee de deur uit. Je begrijpt wat dit allemaal voor traumatische gevolgen heeft voor mensen en kinderen die het gewoon tof en goed hebben bij hun ouders en gelukkig zijn.

In mijn geval werd zoiets besloten op het moment dat ik ging samenwonen met iemand waar zij het mee oneens waren. In het vorig Kleintje Muurkrant stond wel een artikel over controleurs van de Sociale Dienst maar dat is niks indien je dat vergelijkt met de onderzoekers van de Raad van Kinder"bescherming". Zonder mij te horen werden mijn kinderen binnen een week uit huis geplaatst. Toen ik de rapportage in handen kreeg stond ik werkelijk versteld van de aantoonbare leugens, verzinsels en verdraaiingen. Positieve aspecten van mij zijn weggelaten, net zoals de negatieve aspecten van henzelf. Laat ik het zo zeggen: dit eenzijdige rapport - totaal niet objectief - was helemaal in hun voordeel opgesteld. Ondertussen werden mijn kinderen blootgesteld aan allerlei onderzoeken en het contact tussen mij en de kinderen werd heel erg bemoeilijkt. Ook de uitslagen van deze onderzoeken waren volledig in 't voordeel van de kinderbescherming opgesteld. Aan doodnormale dingen bij kinderen werd een zeer negatieve draai gegeven. Mijn zoontje van twee-en-een-half bijvoorbeeld zou op het moment dat hij bij de pleegouders kwam, achter de tv zijn gekropen. Dan staat er in het rapport: "de indruk is dat Demon weinig gestimuleerd is." Dit is maar een klein voorbeeldje van de vele ondeskundige opmerkingen en conclusies in hun rapport maar ondertussen worden kinderen en ouders geweld aangedaan.
Ik spreek ook namens andere alleenstaande moeders. Na vergelijking van elkaars situatie is de lijn duidelijk: leugens - verdraaiingen - overdrijven - belangrijke zaken weglaten - zonder wederhoor onze kinderen uit huis plaatsen. Dat zulke onmenselijke dingen in Nederland gebeuren moet naar buiten komen. Ik wil hierbij ook een oproep doen in Kleintje Muurkrant voor mensen die zichzelf of hun situatie hierin herkennen en voor mensen die ons kunnen helpen. Want je vecht als machteloze burgers tegen een zeer machtig, groot justitieel apparaat, waarbij je totaal geen kansen krijgt en er bij voorbaat wordt uitgegaan dat de kinder"bescherming" gelijk heeft. Tegen de tijd dat het je gelukt is om met bewijzen voor jouw stellingen te komen is het kwaad al geschiedt en lopen de kinderen littekens op. Ik en anderen hebben hier bewijzen van, maar schijnbaar vind je nergens gehoor. Ik hoop dat het via deze weg wel gebeurt.

(Raquia Kouhli is te bereiken via het postadres van Kleintje Muurkrant: Postbus 703, 5201 AS, DenBosch)

Dit artikel is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 403, 10 juni 2005