Kort nieuws

Trix in de boot

Deze maand helaas geen bijdrage van Arnold Meijer. Ons bereikten enkele berichten dat hij redelijk vermoeid is geraakt van allerlei verwikkelingen die zich rondom zijn nu al uit dertien partjes gebraden eend zijn gaan afspelen. Enkele Bossche politici schijnen te overwegen via 't Kleintje publiekelijk verslag te willen doen van enkele gebeurtenissen uit vroeger jaren waar Arnold tot nu toe zijn vinger op heeft gelegd, maar niets is nog zeker. Vanuit de Kleintje-redactie geven wij hierbij ons erewoord dat uw eventuele gewenste anonimiteit bij ons honderd procent gegarandeerd is. Kijk maar naar een aantal eerdere juridische procedures waar wij met Kleintje Muurkrant mee te maken hebben gehad en waarbij wij pal voor onze bronnen zijn gaan staan. Toont moed en voor de draad ermee! Luidt de klok! (zie www.wikileaks.org) Alles komt ooit toch uit en u kunt er beter zelf mee komen dat dat anderen ("les autres") met behulp van archiefstukken en ondertekende verklaringen oude doofpotten omver trekken. Nu we het toch over onze Bossche politici hebben even onze complimenten voor de SP-actie van 11 januari jongstleden waarbij zij 'binnenvielen' bij het Zwijndrechtse "Reïntegratiebedrijf" SaGenn aan de Bossche Parallelweg. Hulde! Een dag later konden wij tenminste allemaal in het Brabants Dagblad lezen hoe gruwelijk slecht de arbeidsomstandigheden zijn voor al diegenen die slachtoffer zijn van deze nieuwe vorm van uitbuiting en tewerkstelling. In een slecht geventileerde bouwloods moeten 150 Bossche zogenoemde "niet-willers" produktiewerk verrichten dat normaliter ook in gevangenissen wordt gedaan. Op het moment van de SP-actie waren de Sociale Dienst klanten bezig folders van "Evian Bronwater" in 't tijdschrift "Santé" te duwen. Dat werk heeft natuurlijk helemaal niks met vergroting van je kansen op de arbeidsmarkt te maken maar ronduit met uitbuiting en intimidatie om uit de uitkering te verdwijnen. De Bossche SP'ers hebben inmiddels aan het college van B&W om een onderzoek gevraagd en wij zijn erg benieuwd wat daaruit zal komen want ons bereiken allerlei berichten dat het heel erg slecht gesteld is met de daadwerkelijke resultaten van dergelijke reïntegratie-bureaus die als paddestoelen uit de grond schieten en allemaal mee-eten uit de Sociale Voorzieningen-ruif. Ondertussen gaan er landelijk honderden miljoenen euro's naar deze nieuwe vorm van werkverschaffing zonder dat iemand ook maar kan gokken wat het rendement is. De paar lullige landelijke onderzoekjes die gepubliceerd zijn laten zien dat de resultaten veelal bedroevend zijn en dat de meeste mensen geheel uit zichzelf ook wel aan de gang komen. En dat vaak de gedwongen gang door dergelijke geprivatiseerde onderneminkjes weinig zoden aan de dijk zet. Maar ja, er zijn weer heel wat dikkedeuren en slimme snelle jongens stevig rijk aan het worden over de rug van het slecht georganiseerde arbeidsreserve-leger; een paar duizend euro voor elke weer in de arbeidsmarkt geïntegreerde werkeloze. Overigens krimpt dat leger de laatste maanden behoorlijk, dus al die reïntegratie-managers komen dadelijk ook allemaal op straat te staan (zoals het hoort).
Datzelfde Bossche College van B&W heeft ondertussen besloten 650.000 euro's (dus anderhalf miljoen oude guldens!) extra uit te geven voor een paar koekhappende en trampolinehoppende nepprinsen en -prinsessen op aanstaande koninginnedag 30 april 2007. Overigens waren er al schavurken van plan die dag te gaan fust-hangen, stadspijpen en duivenmelken. En 't blijkt dat onze burgervader Ton Rombouts reeds op 13 december vorig jaar door "het hof" was geïnformeerd over het feit dat de koningin met haar lakeien een uurtje door DenBosch komt paraderen. Meer daarover in een volgend Kleintje...

kraken in DenBosch

Als je woonruimte zoekt en je wilt eventueel wel kraken breng dan eens een bezoekje aan het Bossche Kraakspreekuur, elke donderdag-avond van 19.00 tot 20.30 uur aan de Pensmarkt 18 in DenBosch (www.ksud.nl)

Jonge de Freek

"Ik moet eerlijk bekennen dat ik na Neerlands Hoop -en ik was veel te jong toen- het spoor kwijt raakte als toehoorder in de Nederlandse cabaretierwereld. Not my thing, ga wel mijn eigen weg. Maar dat is mijn ding natuurlijk ook weer. Maar na Ivo Niehe en jij pasgeleden op de televisie over Pieter van Vollenhoven en prinses Margriet wordt wel heel erg mijn vooroordeel bevestigd. Dominees zijn Oranje. Ik denk dat Bram zich omdraait in zijn graf. Maar jij denkt natuurlijk dat professor Pieter en prinses Margriet niets te maken hebben met het instituut SS-Bernhard, Videla-Maxima en zo kan ik wel doorgaan. Maar ja, joh, trek het je niet aan. Je staat op de kansel en Oranje knikt dat het goed is. Jammer... Ton Biesemaat, DenHaag".
En daar kwam toen warempel een antwoord van Freek de Jonge op, namelijk:
"Ach Jezus, we hebben weer iets verkeerds gedaan. Waarom kijkt u niet naar Dancing on Ice of zoiets. Groet, Freek de Jonge". Het antwoord luidde vervolgens aldus: "Beste Freek, waarom zou ik naar Dancing on Ice moeten kijken? Vind ik een zwak antwoord. Is het verboden om het koningshuis kritisch te bestuderen en verontwaardigd te reageren op je optreden bij Ivo Niehe als je via je website de gelegenheid geeft te reageren? Lekker inhoudelijk antwoord dus van je maar niet heus. Of heb ik ongelijk met mijn bewering dat het koningshuis en dus ook prof. van Vollenhoven - prof. zet ik hier uiteraard expres neer - en prinses Margriet behoren tot een instituut dat vergeven was en is met fascistische connecties waar jij samen met Bram nog zo terecht tegen verzet hebt? Het gaat me verder natuurlijk niet aan maar blijf dan maar lekker aanschurken tegen de regenteske netwerken. Geloofwaardig wordt het in mijn ogen er dan niet op. Met vriendelijke groeten, Ton Biesemaat".

te korte bocht

Toen ik in 2001 verkondigde dat de code-Tabaksblat buitenlandse raiders uitnodigde om Nederland te plunderen, werd ik voor gek verklaard. Iedereen was immers een voorstander van Tabaksblat. Nog in 2005 vonden de media kritiek op Tabaksblat irrelevant. Nu het te laat is en een paar Nederlandse bedrijven of onderdelen daarvan met dank aan Tabaksblat zijn overgenomen door private equity (voorheen raiders of bedrijvendokters geheten), schreeuwt men moord en brand. Maar de bijgedraaide tegenstanders van de code-Tabaksblat hebben een flinke portie boter op het hoofd. Ze hebben in het verleden kritiekloos meegewerkt aan de invoering van de code. De media hebben Tabaksblat jarenlang neergezet als een held. De huidige minister Wijn van Economische zaken en met hem het hele kabinet en de hele Tweede kamer keurde verrukt de code-Tabaksblat goed. De vakbondsbestuurders fourneren de raiders van onze werkgelegenheid kritiekloos van de benodigde centjes uit onze pensioenfondsen. Oud-ING-topman Aad Jacobs heeft hard meegewerkt aan de eisen van de assertieve aandeelhouders door roekeloos talloze Amerikaanse bedrijven over te nemen. Tegelijk met de beurskoers zag hij zijn inkomen naar grote hoogte stijgen. Zo hoog, dat juist de hoge inkomens van de ING-bestuurders minister-president Kok de uitspraak over exhibitionistische verrijking van topmanagers ontlokte. En inmiddels weten we ook waarom onze topmannen zich nauwelijks te weer stelden tegen de code-Tabaksblat. Zij zijn namelijk juist belangrijke adviseurs van deze raiders. Jan-Michiel Hessels, oud topman van Vendex KBB en president-commissaris van beursbedrijf Euronext, zit in de advisory board van Blackstone. Kees van Lede, oud-topman van Akzo Nobel en commissaris bij onder meer Reed Elsevier en Philips, was tot begin vorig jaar drie jaar lang adviseur bij Carlyle. Onder de adviseurs van CVC zitten voormalig Heineken-topman Karel Vuursteen en Rob van den Bergh, de topman van VNU die bij de overname door een private equity consortium opstapte. Oud-Akzo Nobel-topman Aernout Loudon heeft onlangs plaatsgenomen in de European Advisory Board van Lehman Brothers. Victor Halberstadt is lid van de International Advisory Group van Goldman Sachs. Onze old boys hebben Nederland verraden.
(door 't Kleintje overgeschreven uit "Kort door de Bocht" van www.elite-research.org)

actief Onkruit

De verwijdering van ruim vijftig meter hekwerk rond de AWACS-basis Geilenkirchen, zoals begin dit jaar naar buiten gebracht door de basis zelf, wordt via onderstaande verklaring, die bij de Onkruit Steungroep binnenkwam, opgeëist.
"Op nieuwjaarsnacht hebben wij, activisten van Onkruit, wederom een stuk hekwerk verwijderd bij de NATO-basis Geilenkirchen. Een jaar nadat er 180 meter hek weggehaald werd, hebben wij dit dunnetjes overgedaan en nog eens 54 meter verwijderd. De NAVO-basis is er nog steeds. Nog steeds wordt er lustig meegewerkt aan oorlogen en bezettingen, zoals die in Afghanistan. De AWACS-vliegtuigen vliegen nog steeds af en aan, met alle overlast vandien. Deze basis is net als elk militair onderdeel en object een doorn in het oog, een symbool van statelijke onderdrukking en nationalisme. Dus moet deze basis weg en moeten de AWACS naar de sloop. Dit weekend, op het moment dat het nieuwe jaar wordt ingeluid, hebben wij het voorbeeld van vorig jaar een vervolg gegeven. Opnieuw is handmatig een stuk hekwerk naar beneden gehaald, waardoor de basis voor iedereen opengesteld is. Dat het ging om een nieuw en steviger hekwerk hield ons niet tegen en zal ons en andere activisten in de toekomst ook niet tegenhouden. Totdat deze basis weg is, zal er terug gekomen worden. Geen mens en geen cent voor het militarisme!" (zie onkruit.sarava.org/drupal)

Pools landdagje

Wat blijkt? Niet alleen die wannabee aartsbisschop van Warschau spioneerde jarenlang voor de BVD van de commies, zo'n 15 procent van die jurken deed dat. En heel wat luitjes binnen en buiten de Roomse kerk waren daarvan op de hoogte, maar deden niks. Pas toen Puk en Muk Kaczynski de order gaven om de deksels van de riolen open te trekken en alle helpers van het commieregime aan het kruis te spijkeren kwamen al deze stinkende ongerechtigheden met een rotgang bovendrijven. Was uiteraard niet de bedoeling, maar de duivel waart inmiddels rond en heeft geen rem op zijn fiets. De leiding van de kerk heeft nu van brood commissies gemaakt en de zondaren opgeroepen schoon schip te maken. Een beetje mummelen in een schimmig hokkie met aan de andere kant een gewillig luisterende collega, een paar weesgegroetjes en hoppa. Nee, de gegevens die uit die seances rollen worden uiteraard niet gepubliceerd maar blijven binnen de muren van Petrus' multinational. Een beetje begrijpelijk is dat wel, want inmiddels staat al vast dat in ieder geval vier van de ratten aan boord de status van bisschop hebben bereikt en dat een andere foute follower of Jesus zelfs particulier secretaris van Paus Johannes Paulus II (aka Jozef Wojtyla) in Rome is geweest. Moet niet alleen voor de speurneuzen in Warschau maar ook voor de Nachwuchs van Felix Dzjerzjinski in Moskou een aangename bron zijn geweest. Al dit gelazer geeft nog eens aan dat herders ook maar mensen zijn en niet allemaal in de krib zijn gelegd om Golgotha op te sjouwen voor de eindafrekening. Maar het blijft nuttig om te weten welke personeelsleden over hun schapen uit de school klapten bij de profane toezichthouders en wat dat voor gevolgen heeft gehad. Al was het alleen maar om het werk van die jurken tot menselijke proporties terug te brengen. Zelfs als dat ten koste gaat van het kerkbezoek. Amen. (overgeschreven van onze eigen Kleintje Actueel-site, zie www.stelling.nl/kleintje)

conservatief

Het wordt misschien tijd om er eerlijk voor uit te komen; ik betrap mezelf steeds meer op denkbeelden die alleen maar volstrekt conservatief genoemd kunnen worden. Zou dat te maken hebben met ouder worden? Of klopt de postmodernistische stelling wellicht dat links en rechts achterhaalde begrippen zijn geworden? In ieder geval is er inmiddels een gigantische lijst zaken die als hip, modern en vooruitstrevend bekend staan, waar ik helemaal niks mee te maken wil hebben, en andersom. Ik was benieuwd of u dat nu ook had.
Er zijn vooral erg veel dingen die ik zo wil houden, of waarvan ik vind dat ze vroeger beter waren. Nou als dat niet conservatief is, dan weet ik het niet meer. Ik ben zelfs tegen zoiets nieuwerwetserigs als de metro, die ze verderop door mijn stad aan het stampen zijn. Mijn grumpie theorie is dat die er alleen maar komt zodat bovengronds de auto's beter kunnen rondrazen. Flikker maar op met die high tech ellende, die het bovendien voortdurend af laat weten. Met knarsende tanden kan ik terugverlangen naar de dagen dat de PTT nog bestond, met een postkantoor in elke buurt waar je terecht kon voor allerlei nutsvoorzieningen (nuts-voor-zie-ning-en ja). Ik wil helemaal niet kiezen tussen drieëndertig 'zorgaanbieders' en acht onbegrijpelijke soorten telefoonabonnementen. Ik vond het best vroeger, en als het niet goed was, kreeg de politiek de schuld want die hoorde dat goed te regelen. Maar 'de politiek' heeft de boel in de uitverkoop gedaan en is er schaterend vandoor gegaan. In polonaise met de zakenmannen die er rijk van zijn gewonnen, met voorop Annemarie Jorritsma. Waarom er nog iemand op ze gaat stemmen, is mij een raadsel.
Ik heb ook een enorme hekel aan de ideologen van de nieuwe 'happy' generatie en hun in veel poeha verpakte absurde leegheid. In de Volkskrant en de Balie legde een tweetal van 'coolpolitics' (tevens zelfstandig ondernemers) uit wat volgens hen hun generatie wilde en eiste. Na honderden woorden zonder enige graat of smaak, kwam de aap uit de mouw: leiders als Margaret Thatcher! Volgens mij is het alleen maar een façade om lekker te kunnen verdienen en zinloze hippe party's te kunnen organiseren ('dansen tegen CO2'). Helemaal ziedend word ik als zo'n snotneus dan ook nog uit d'r neus gaat lopen kletsen over de generaties daarvoor die er allemaal niets van begrepen zouden hebben. Ik snap ineens wat mijn ouders tegen die brommernozems hadden, en krijg nu pas enorm zin om Pasolini te gaan lezen, die toentertijd verklaarde dat ook te begrijpen.
Blijft natuurlijk de vraag wat we aanmoeten met nieuwe conservatieven als ondergetekende. Aan partijen heb je dus niets, die hebben hiervoor gezorgd. Ons rest maar een taak: het organiseren van de nieuwe boeren contrarevolutie. De Balie wordt onze Bastille, en die geparfumeerde drol, hoe heet'ie ook alweer, o ja Ilja Leonard Pfeiffer gaat als eerste op de hooivork. (Kees Stad bij www.konfrontatie.nl)

burgerServiceNummer

Invoering van een BSN nummer, als uniek persoonsnummer waar alle informatie van iedere burger in wordt opgeslagen, zou rampzalige gevolgen hebben voor de rechtszekerheid, de veiligheid en de gezondheid van de bevolking. De Eerste Kamer moet nog beslissen of men toch akkoord gaat met wetgeving waarvan volgens deskundigen bij voorbaat vaststaat dat het rampzalige onomkeerbare gevolgen zal hebben.
Organisaties als zorgverzekeringen, onderwijsinstellingen, pensioenfonds PGGM, uitkeringsorganisatie UWV, financiële instellingen en banken trachten invoering van het BSN af te dwingen, door net te doen of invoering van het BSN vaststaat of zelfs al ingevoerd zou zijn. Het Meldpunt Misbruik Identificatieplicht beschouwt dat als wanbestuur van betreffende instellingen, als grove schoffering van de Eerste Kamer en als poging tot onoorbare beïnvloeding van democratische besluitvorming. De wetgever die moet handelen vanuit de taak de burger te dienen en te beschermen wordt onder druk wordt gezet door machtige organisaties om in te stemmen met het wetsvoorstel ter voorkoming dat instellingen last krijgen van praktische gevolgen als het moeten terugdraaien van onwettige praktijken, vervangen van foute formulieren en pasjes, correctie van foute informatieverstrekking in briefwisselingen, tijdschriften en op websites. Niet-overheidsinstellingen Nota Bene, terwijl het BSN uitsluitend zou dienen voor contact tussen de overheid en de burger. Dat de voorlichting van de overheid via Postbus 51, eind december 2006, nog vermeldde dat het BSN per 1-1-2007 zou worden ingevoerd, en daarmee bovenstaande praktijken fiatteerde, maakt duidelijk hoe sterk de lobby in Den Haag van binnenuit is om de invoering af te dwingen. Het Meldpunt Misbruik Identificatieplicht heeft zijn boosheid en verontrusting per brief kenbaar gemaakt aan de leden van de Eerste Kamer. Voor meer informatie zie www.ID-nee.nl (Meldpunt Misbruik Identificatieplicht, Lauwerecht 55, 3515 GN, Utrecht)

bonnetjesvertrouwen

Je zou raar staan te kijken als je bij de kassa in de winkel ineens nergens meer een bon kreeg en je boodschappen voortaan zonder controlemechanisme van je rekening worden afgeschreven. Niet dat er nu zoveel mensen zijn die de bon ter plekke narekenen; je gebruikt hem eigenlijk vooral om te zien hoe het nu komt dat het totaalbedrag hoger uitviel dan je had ingeschat. Toch is die bon onontbeerlijk. Het simpele feit dat je een bewijs krijgt dat je kunt controleren en dat je desgewenst later kunt vergelijken met je giro- of bankafschriften, handhaaft ons vertrouwen in het kassasysteem als geheel en in het betalen met pasjes in het bijzonder.
Dus u protesteert en vraagt de caissière alsnog om een bonnetje. Dat gaat niet, de nieuwe kassa's blijken geen printers te hebben. "We hebben u het bedrag toch op onze eigen kassa-venstertjes laten zien en toen heeft u 'ja' ingetoetst," zegt de filiaalchef die u uiteindelijk te woord staat, "dus u bent akkoord gegaan". "Dat klopt", zegt u vriendelijk, "maar ik wil gewoon graag een bewijsje". De filiaalchef krijgt rode konen van verontwaardiging. "Onze kassa's kunnen uitstekend optellen, hoor. Waarom wilt u eigenlijk een bonnetje? Vertrouwt u onze kassa's niet? Vertrouwt u mij soms niet?" Maak er nou niet meteen een persoonlijke kwestie van, verzucht u innerlijk, het gaat niet om jou of je kassa; vertrouwen in
dergelijke cruciale processen kan alleen bestaan als beide partijen elkaar op de vingers mogen kijken. "U controleert met camera's of ik niet van u steel", zegt u kordaat, en ik wil met bonnetjes controleren of uw bedrijf niet van mij steelt", zegt u. Enigszins gepikeerd denkt u pal daarna: "Je hebt het trouwens wel over mijn geld dat van mijn rekening wordt afgeschreven, en waarmee uiteindelijk jouw baan wordt betaald".
Die kassa's dienen trouwens nog een ander doel: de
caissières te kunnen controleren. De kas wordt altijd op verschillende manieren opgemaakt. Wat er aan baar en virtueel geld is binnengekomen moet kloppen met het eindbedrag dat het ding aan het eind van de dag uitspuugt, en als er ergens een verschil is, wordt er een onderzoek ingesteld.
Dat is in een notedop het probleem met die verrekte stemcomputers: alle externe controles zijn weggevallen. Het gaat er helemaal niet om of we de SDU of Nedap vertrouwen, het gaat erom dat wij - de mensen die hun stem hebben uitgebracht - het proces moeten kunnen blijven controleren en er een mechanisme aanwezig moet zijn om bij vermoeden van ongeregeldheden of fouten een hertelling te kunnen uitvoeren. Bij de vorige verkiezingen zijn veel gemeentes op het laatste moment van de stemcomputer afgestapt omdat je kon afluisteren waarop iemand stemde. Eigenlijk leek dat me het minste probleem, tegenwoordig doen mensen niet meer zo geheimzinnig over hun politieke voorkeuren. Dat er geen papieren bewijs van een stemcomputerstem wordt uitgedraaid is ernstiger. Daardoor immers kan de individuele burger niet meer nagaan of eruit is gekomen wat hij erin heeft gestopt, en erger: na afloop is een hertelling godsonmogelijk geworden.
Waarom kunnen die dingen niet een simpel papiertje uitprinten met "U heeft op kandidaat X van partij Y gestemd" dat je
zelf even kunt nakijken en in een ouderwetse stembus gooit? De techniek kan dat. Maar kennelijk willen de SDU en Nedap dat niet, reden waarom ik ze inderdaad niet vertrouw. (Karin Spaink in Het Parool van 16 januari 2007)

lees Waardeloos

Een tijdje geleden belde er iemand van Uitgeverij Papieren Tijger met de vraag of ik misschien een flaptekst voor hen wilde schrijven. Het ging om een boek waarvan ze dachten dat ik het leuk zou vinden. "Wat is het voor iets?" vroeg ik. Konden ze zelf niet goed uitleggen; daarvoor hadden ze nou juist die flaptekst nodig. Het was in elk geval iets heel bijzonders en ik moest het echt lezen. Er kwam overspel, gezuip, huiselijk geweld en criminaliteit in voor, dus ik zou me niet vervelen. Aardige mensen, mooie uitgeverij. Voor ik het zelf goed en wel besefte had ik ja gezegd.
Niets menselijks is mij vreemd, zelfs een zekere mate van gemakzucht niet. Dus toen de zetproef in de bus viel, dacht ik: ik blader een beetje, lees hier en daar een halve alinea, ik steek een joint op en dan draai ik wel even een tekstje in elkaar. Eitje.
Ik begon te lezen. E_n bladzijde, twee bladzijden, drie. Een vierde en een vijfde. Ik dacht: nou kan ik best een stuk overslaan. Deed ik niet. Ik las de zesde bladzijde en de zevende, en drie uur later was ik opeens aangekomen bij de slotwoorden op pagina 207: "Het leven is een strontkar die over je heen dendert."
Joop Waardeloo, 77 jaar oud en nog nooit eerder een letter geschreven, was over mij heen gedenderd. Gewoon door zijn levensverhaal te vertellen. Soms alsof hij naast me in de kamer zat, soms op de toon van iemand die in een drukke kroeg staat met een slok op. Toen ik die nacht naar bed ging, besefte ik opeens dat ik die joint volkomen vergeten was. Geen geringe prestatie van die Waardeloo.
Toch is er geen krant die zijn boek Waardeloos bespreekt. Ik zie het in geen enkele boekhandel liggen en er zijn er maar weinig van verkocht. Waar ligt dat aan? In elk geval niet aan Joop Waardeloo.
Aan de flaptekst ook niet, trouwens. Die is helemààl fantastisch. (door ons overgenomen van www.markverver.nl en voor het boek zie www.papierentijger.org)

Dit bericht is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 420, 26 januari 2007