Bont mag, uiteraard

Wat is politieke correctheid toch een kleinburgerlijk instrument. Zeker in handen van linkse mensen. En dan doel ik op alle linkse kerken, die van de gestaalde kaders, de voorheen linksen, de salonlinksen, de echte linksen, de rechtsdraaiende veganisten en alle andere dogmatici. Kortom ik doel op alle conservatieven.
Scherpslijpend als al die linksen zijn, zijn ze uiteraard tegen emo-tv. Dat is immers leeg, laag, commercieel en buit mensen uit. Ze zijn tegen emo-politiek en walgen van de plaatjes die de pro-life beweging gebruikt.
Ze zijn, en nou breekt mijn politiek correct geoogste klomp, voor emo-politiek als het om bont gaat. Nou bont? De linksen verzetten zich tegen zichtbaar bont en amper tegen verstopt of verwerkt bont zoals: leren riemen, leer bij bandages en leren schoenen. In werkelijkheid zijn die linksen tegen Beatrix, maar ze pakken haar aan op haar bontjassen. In werkelijkheid zijn die linksen tegen haute couture en andere vormen van nuffige patserige kapitalistische uitspattingen en pakken dat aan via het bont op de catwalk.
Het leven is simpel. Uitbuiting van dieren dient in iedere vorm verboden te zijn, en dat gaat heel wat verder dan wat de linksen tot nu toe bij elkaar gepolderd menen te hebben, maar dit terzijde.
Mensen zijn omnivoren, roofdieren bovendien, tikje gemankeerde weliswaar, maar allez. Het verantwoord en diervriendelijk houden van beesten voor consumptie in welke vorm dan ook behoort geen probleem te zijn. Eko en scharrelvlees kunnen al lang; eko en scharrel bont dus ook. Omdat er geen argumenten zijn om het verschil tussen beiden te duiden wordt op het bont front emo-politiek bedreven. Verwerpelijk.
En overigens, waarom kopen nagenoeg alle linkse vleeseters grotendeels bio-industrievlees. Je zou bijna denken dat de linkse kerken qua hypocrisie de klassieke kerken willen overtroeven.
Een omnivoor die denkt biologisch gezien een vegetariër te zijn moet allereerst naar het RIAGG en verder niet zeuren over B12, voor de heffoos, of ondervoeding bij zwangere vrouwen en zuigelingen.

Zand

Dit bericht is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 420, 26 januari 2007