Bedankt Louis Neefs!

En zo, op die maandagavond, kwam er een einde aan een strijdbaar leven. Het decor, dat dit dramatische moment omlijstte, was de tempel van waaruit de arrogantie van de macht gepreekt wordt. Maar hij behoorde niet tot de arroganten, niet tot de machtswellustelingen, niet tot degenen die zich -eenmaal in het pluche gezeten- tot een andere klasse voelden behoren of lid van een onaantastbare elite werden die met 'Het Volk' niets meer uitstaande had. Nee, Louis Neefs was gewoon Louis, een hartelijke man, met zijn emoties, zijn medeleven, zijn passie en compassie, zijn strijdbaarheid en daadkracht.
Een politiek onbenul, waarvan ik de naam niet zal noemen omdat het Remco Herfst was, laat weten dat 'hij (Louis Neefs) zijn oor vaak wat al teveel te luisteren legde bij allerlei belangengroepen. Als volksvertegenwoordiger moet je ook weleens afstand kunnen nemen,' meldt deze onbenul, die niets zit te vertegenwoordigen in de tempel van de arrogantie.
Zaterdagochtend had Louis Neefs spreekuur in de behangzaak op het Hinthamereinde. En hij luisterde en hij begreep. En in de tempel van de arrogantie had hij de moed en de durf en het lef om het gehoorde verstaanbaar te maken voor machthebber en onbenul. Op zijn unieke wijze gaf hij de mensen die in Den Bosch wonen een stem, zonder direkt hún stem terug te verwachten. Voor wat hoort wat was niet zijn stijl. Daarvoor zijn er de onbenullen, degenen met de verborgen agenda's, de elite, die niet mét, maar óver Het Volk heersen.
Louis Neefs was gewoon Louis... Bedankt en Vaarwel... en laat vele Louisen zijn voorbeeld volgen, in en buiten de gemeenteraad!!

Bas van der Plas

Dit artikel is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 360, 28 september 2001