Kort nieuws

Bossche Inloopschip

Het conflict dat momenteel loopt tussen de gemeente 's-Hertogenbosch en het Inloopschip wordt hier en daar afgeschilderd als een arbeidsconflict. De zaak zit echter veel fundamenteler in elkander. Het geschil is een loepzuiver voorbeeld van het stadsregentenbeleid om alles en iedereen te onderwerpen aan "de managers". Kritiek hebben en/of alternatieven aandragen zijn daarbij niet gewenst en dat dient dus uitgeroeid te worden. Het is een beetje riskant om hier in het Kleintje over te schrijven aangezien het conflict elk moment kan escaleren. Er wordt momenteel heel veel geld verknoeid aan juridische procedures, communicatieadviseurs, "mediation" en crisismanagement. PvdA-wethoudster Elly de Jonge zal niet lang meer buitenschot kunnen blijven. De welzijnskoepel Divers is een vorig voorbeeld van deze tendens tot gestroomlijnd management waarbij onafhankelijke geesten eruitgegooid worden. De koepel met de onmogelijke naam "Stichting Maatschappelijke en Vrouwenopvang 's-Hertogenbosch" (SMVO) - waar het Bossche Inloopschip sinds een aantal maanden onder valt - is het huidige voorbeeld en een nieuwe koepel over alle clubjes in de stad die zich met 'vreemdelingen' en 'vluchtelingen' bezighouden zal de toekomstige 'reorganisatie' worden. Er wordt momenteel naar een coördinator gezocht en dan worden VIN, VAST, Alegria, Wereldhuis - en hoe heet 't allemaal? - bij elkaar geveegd. De strijd die het Bossche Inloopschip momenteel voert om zich uit de SMVO-koepel los te wrikken is een laatste poging één van de nog redelijk autonome organisaties in de stad overeind te houden. Kleintje Muurkrant wenst hen een rechte rug want ze worden middels ontslagdreigementen en morele druk heftig geïntimideerd.

Stop de uitzettingen!

Het platform 'Keer het Tij', waar bijna 400 organisaties bij zijn aangesloten organiseert een grote landelijke bijeenkomst tegen 't keiharde onmenselijke vluchtelingenbeleid van dit kabinet. De demonstratie is op zaterdag 10 april om 13 uur vanaf de Dam in Amsterdam onder de leuze: "Stop de uitzettingen! Van harte pardon!" Meer informatie op www.keerhettij.nl

Langer straffen werkt niet

De Nederlandse gevangenissen zitten vol en ze zijn nog nooit zo vol geweest, per honderdduizend inwoners zitten er nu 95 in de gevangenis en het worden er alleen maar meer, daarmee behoort Nederland nu tot de landen met de meeste gevangenen (in Europa). In 1987 behoorde Nederland met 33 gevangenen per honderdduizend inwoners nog tot de landen met de minste gevangenen. Daarmee is Nederland het land met de grootste stijging van het aantal gevangenen en komen we nu ver boven het gemiddelde van Europa uit. Minister Donner is weer eens in opspraak geraakt, twee gevangenisdirecteuren gaven kritiek op het beleid van Donner. De kritiek van de gevangenisdirecteuren ging onder andere over de terugkeer programma's voor zware veelplegers, die de minister wil afschaffen. Dat lijkt mij ook vreemd, als er één groep is die goede begeleiding nodig heeft, dan zijn het wel de veelplegers, het woord alleen zou genoeg moeten zijn om dat te beseffen.
Met de cijfers uit het eerste stukje en de cijfers die je via de link (onder aan dit stukje) vindt heb ik het schoolvoorbeeld van de Verenigde Staten niet eens nodig om mijn punt te maken, ik heb genoeg aan ons eigen `tolerante' landje. In de VS is het aantal gevangenen in een percentage van de bevolking iets meer dan verdubbeld sinds 1985 en in Nederland is dat ongeveer twee en een half keer zoveel geworden, in percentage nog steeds niet vergelijkbaar met de VS maar toch een zeer grote stijging, vooral de laatste jaren gaat het erg hard. Ook uit ons eigen voorbeeld kun je nu concluderen dat een eenzijdig repressief beleid niet zoveel zin heeft, de criminaliteit neemt alleen maar toe en het lijkt er niet op dat het beleid van minister Donner bijdraagt aan de bestrijding hiervan. Er wordt steeds minder geld uitgetrokken voor reclassering en kinderrechters klagen dat ze criminele jongeren geen goede begeleiding kunnen geven. Ook de werknemers van penitentiaire inrichtingen krijgen steeds minder tijd om met gevangenen bezig te zijn omdat een heleboel ondersteunende programma's zijn afgeschaft, precies dat gedeelte van het werk waar de mensen zich het meest mee verbonden voelden.
In landen als Finland en Engeland, die vroeger aan de top stonden wat betreft repressie, streeft men nu weer naar een andere aanpak en wij gaan rustig door met cellen bouwen. Maar waarom zouden we naar het buitenland kijken, de kiezers moeten tevreden gehouden worden en die vragen om hogere en zwaardere straffen. Dat kan ik op zich nog wel begrijpen, ze weten niet beter maar politici kennen de onderzoeken, zou je denken. Ik denk dat Nederland dit beleid uiteindelijk wel weer terug zal draaien en misschien kunnen we de cellen die we dan over hebben ombouwen tot jongerenhuisvesting.

Dit stukje is geschreven door Erik Theunissen en door 't Kleintje overgenomen van de website van Jonge Socialisten in de PvdA (www.js.nl) In de tekst wordt verwezen naar deze website: tinyurl.com/2zohl

onderduik aangeboden

In de vroege ochtend van vrijdag 5 maart hebben vele verontruste Amsterdammers een symbolisch teken op de stoep voor hun deur aangebracht. Dit om uiting te geven aan hun solidariteit met vluchtelingen die al jaren in Nederland zijn en nu uitgezet dreigen te worden. De bezorgde burgers uit de Amsterdamse Staatsliedenbuurt, Amsterdam Oud-West, de Binnenstad, de Pijp, Oud-Zuid, de Oosterparkbuurt en de Oostelijke eilanden, willen niet met de armen over elkaar toezien hoe Nederland verandert in een asociale samenleving die mensen aan hun lot overlaat.
Middels een witte pijl, in de vorm van een huis, maken de Amsterdammers publiekelijk kenbaar een onderduikadres aan te bieden. Een onderduikadres voor vluchtelingen die de overheid simpelweg de grens over denkt te kunnen zetten. Nu het kabinet haar verantwoordelijkheden niet neemt, zien burgers zich genoodzaakt zelf in actie te komen.
Het huidige asielbeleid heeft rampzalige gevolgen voor het welzijn van duizenden mensen. Vanuit de hele samenleving klinkt fel kritiek. Ook internationale mensenrechten organisaties als Human Rights Watch, Amnesty International, Defence for Children en UNHCR bekritiseren en veroordelen de uitwerking van het Nederlandse asielbeleid. De buitenlandse media is hoogst
verbaasd over de harde koers die het Nederlandse kabinet nu ingezet heeft. Van de historische rol, Nederland als voortrekker in het beschermen van de mensenrechten, is geen sprake meer. Het kabinet blijkt zich niet veel aan te trekken van de grote verontwaardiging onder de Nederlandse bevolking. Zij zet vastberaden haar heilloze beleid van lafheid en onbarmhartigheid voort. We hopen dat meer mensen dit voorbeeld zullen volgen. We roepen iedereen die geen vertrouwen heeft in het Nederlandse asielbeleid, op om dit kenbaar te maken door ook een onderduikadres aan te bieden. "Stop de uitzettingen, van harte pardon"

Biostabiel

Vooral 's-nachts wordt op de televisie - op het Telsell kanaal - de "Biostabil 2000" in eindeloos herhaalde spotjes aangeprezen door tv-persoonlijkheid Tineke de Nooij. Volgens de bedenker van de hanger met magnetische eigenschappen, de al jarenlang in Nederland woonachtige Italiaan Bruno Santanera, is het "de ontbrekende schakel in de geneeskunde." Santanera noemt in de Telsell-spotjes de kwalijke gevolgen van zogenaamde "electrosmog". Alle elektrische apparaten en signalen in het moderne leven zouden de natuurlijke balans verstoren. Door de negatieve (yin) en positieve (yang) spanningen in het menselijk lichaam te ontladen en zo beter in balans te brengen, zou de Biostabil 2000 helpen tegen uiteenlopende klachten als hartkloppingen, slapeloosheid, hyperventilatie etcetera.
Bovendien zou de hanger bijzondere eigenschappen danken aan "samengeperste aarde uit Zaïre" - dat overigens al sinds 1997 de Democratische Republiek Congo heet. De redactie van het Tros-televisie programma Radar wilde weten of de claims over de hanger wetenschappelijk onderbouwd zijn.
De Biostabil 2000 werd door Radar gekocht om hem vervolgens te laten demonteren bij de Technische Universiteit Delft. De TU Delft constateerde dat, in tegenstelling tot wat wordt beweerd, de hanger geen aarde bevat. In de hanger bevindt zich een simpele magneet dat onderandere neodynium bevat, een element dat veel wordt toepast in magneten in huishoudelijke apparaten als stereotorens en magnetrons. De Biostabil 2000 bevat geen samarium en kobalt, terwijl dit wèl in het bijgeleverde boekje wordt vermeld. De in de commercials geroemde kracht van de magneet is in werkelijkheid maar een tiende van de in het boekje genoemde waarde. We lieten de hanger voorts beoordelen door een juwelier, die het op basis van gebruikte materialen op zo'n 40 euro winkelwaarde taxeert. De Biostabil kost in zijn eenvoudigste vorm 119 euro. Andere opmerkelijke resultaten van onderzoek door Radar: een van de mensen die in het Telsell spotje wordt opgevoerd is de zoon van Santanera. De vrouw op de Biostabil-website is in werkelijkheid zijn dochter.
De reclame rept over een "wereldwijd patent" op de technologie en ideeën achter de Biostabil. Op de hanger is geen wereldwijd patent verleend. In de uitzending kwam dr. F. J. van Steenwijk aan het woord, docent elektromagnetisme aan de Rijksuniversiteit Groningen. Hij zei het lastig te vinden de Biostabil serieus te nemen. Ook aan het woord kwam neuroloog dr. B.M.J. Uitdehaag. Op het verzoek van Radar bekeek hij het Telsell-spotje nogmaals en concludeerde dat het zeer onwaarschijnlijk is dat de hanger een positieve invloed heeft op de gezondheid.
Heb je de Radar-uitzending gemist dan kun je 'm op internet bekijken via www.trosradar.nl en kijk dan ook even in het forum daar, kun je lachen...

Torpedo

De Tweede Kamer keuvelde over toestemming voor de korvetten-order die Indonesië heeft geplaatst bij de Schelde-werf. Een kwestie die voor het eerst in de Actuele Kleintje Muurkrant-rubriek aanhangig werd gemaakt (www. stelling.nl/kleintje/actueel.html) Die order gaat natuurlijk gewoon door. Die schuiten kunnen volgens kenners als JSF-kampioen Mat Herben nauwelijks of geen bijdrage leveren aan de ongelijke strijd tussen het Indonesische leger en de rebellen in Atjeh, waarbij zoals gebruikelijk bij dit soort zaken de meest basale mensenrechten niet aan de orde zijn. De Britten worstelen (nou ja, worstelen) momenteel met een min of meer analoog probleem. In 2002 stelde de Indonesische regering conform voorafgaande afspraken de Britse collega's ervan op de hoogte dat de door Blair cs. geleverde "personnel carriers" in Atjeh zouden worden ingezet. Maar hé, alleen maar voor het afvoeren van gewonden en logistieke ondersteuning. Tuurlijk. Nou daar hadden Tony en zijn vredelievende jongens en meisjes geen bezwaar tegen. Sterker nog: Indonesië hoeft sinds kort die voorafgaande waarschuwing niet meer te geven. Vreemd, want sinds 2002 zijn inmiddels ook Britse Hawk straaljagers en Scorpiontanks naar Atjeh. verhuisd. Uiteraard om de mensenrechten te verdedigen en de rust te herstellen. Net als in Irak. Samen met onze jongens, die het steeds meer naar hun zin krijgen in de zandbak dankzij de verstrooiing brengende bezoeken van schaatsfanaat JP Schoothond, CIA-kenner Adam Curry en Freek 'Bob' de Jonge. Nog even en we zijn vergeten dat er zowel in Atjeh als in Irak oorlog wordt gevoerd. Voor olie, gas en wat er nog meer aan leuke wannahaves in de grond zit. Mensenrechten? My ass.

Ontsluierde hoofddoek

Soms vraag je je af of er altijd in de juiste volgorde wordt geredeneerd. Als aspirant-academicus heb ik geleerd dat als zich een probleem voordoet, men een oplossingsrichting probeert te zoeken en met de juiste redenering die oplossing tracht te achterhalen. Maar het blijkt ook anders te kunnen lopen. Immers, er worden `aannemelijke' argumenten verzonnen om iets als probleem te bestempelen. Dat is bij de discussie over de gezichtssluier en de hoofddoeken, die weer in alle hevigheid is losgebarsten, het geval.
In Frankrijk zou een hoofddoek tegen de beginselen van de republiek zijn. Dat argument gaat in Nederland niet op - we hebben hier historisch gezien een andere ontwikkeling gehad in het denken over staat en religie - dus dan maar een ander argument om het probleem ter wereld te brengen. De geschiedenis herhaalt zich, denk ik bij mezelf. Reza sjah - de een na laatste sjah van de Pahlavi-dynastie in Iran - wilde zeventig jaar geleden, onder het mom van modernisering, het dragen van islamitische kleding in het openbaar ook verbieden. Letterlijk stonden zijn agenten hoofddoeken en sluiers van het hoofd van jong en oud af te rukken en te verscheuren. Vrouwen moesten er westers uit zien, en dat zou een moderne samenleving teweeg brengen. Gillend weglopende vrouwen die niet meer het huis durfden uit te komen was toen dagelijks praktijk. Nog geen vijftig jaar later, na de revolutie van 1979, kwam er een sterk religieus bewind aan de macht dat het dragen van dergelijke kleding juist verplicht stelde. Ook dat kon niet het door hen gewenste effect sorteren. Dat lapje stof dat het gros van meisjes tegenwoordig in Iran draagt, kan je eerder in het verlengde van hun verleidelijke en aantrekkelijke kleding zien dan als een religieus teken. Twaalf jaar strenge religieuze opvoeding op school heeft mij niet ertoe kunnen bewegen of dwingen mij tot de islam te bekeren. Ik heb me altijd beschouwd als een felle tegenstander van opgelegde religie. Het mogen afdoen van de hoofddoek heb ik altijd als een belangrijke stap voor de emancipatie van de Iraanse vrouw gezien. Maar minstens even belangrijk vind ik dat de mogelijkheid moet blijven bestaan om die wel te mogen dragen voor mensen die dat uit vrije wil doen. En voor zover een hoofddoek iemand opgelegd wordt, is het nog de vraag of het met de harde hand bestrijden van een onderdrukking geen averechts effect zal hebben. Ik zie eerder dat sommige meisjes bij onderwijsinstellingen of bij het onderwijs in het geheel wegblijven. Zoals Wieske Paulissen, de voorzitter van studentenvakbond Vssd begin dit academisch jaar mooi heeft gezegd: "Als de studente gemotiveerd is, moet er een mouw aan te passen zijn." Laat de onderwijsinstellingen doen waarvoor ze bedoeld zijn in plaats van elkaar te beconcurreren in wie het hardst weet op te treden tegen een religieus symbool op de instelling. Laten we vooral de beginselen van de democratie respecteren en daar hoort ook de keuzevrijheid zeker bij. En creëer alsjeblieft geen nieuwe problemen, want er zijn al genoeg heuse problemen die een oplossing behoeven.

(Behnam Taebi studeert materiaalkunde aan de TU Delft, en is fractievoorzitter van de SP in de gemeenteraad van Delft)

Dit artikel is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 389, 19 maart 2004