columntaar

Een naïef, ouderwets en positief verhaaltje: Stel je eens voor dat de studenten, die nu voor de zoveelste keer gepakt worden, massaal dàt middel inzetten wat ze gemeenschappelijk hebben: weigeren college te volgen! Denk je eens in wat er gebeurt: na een paar dagen lege collegezalen zullen diegenen die heel wat meer dan een student in hun portemonnee krijgen zich eens achter hun oren gaan krabben. Die professoren met hun malle toga's en petjes zullen heel langzaam heel erg nerveus worden. Na nog eens een paar dagen, waarbij het er naar gaat uitzien dat het wel eens heel wat langer kan gaan duren krabben diegenen zich achter de oren die schandalig hoge inkomens verdienen met niet meer dan wat kennis doorschuiven. De studenten zorgen er in zo'n geval voor dat er heel wat meer mensen zich gaan bezig houden met de problematiek dan op het moment dat studenten slechts bezig zijn met uitsluitend hun eigen belang. Universiteiten zullen zich grote zorgen gaan maken (de inkomens liggen nu eenmaal behoorlijk hoog) en de dikverdienende professoren en bestuurders zullen zich wel moeten gaan bemoeien met de problematiek. De studenten krijgen bondgenoten, weliswaar uit puur eigenlang en egoïsme, maar het zal zeker helpen om een einde te maken aan de bezuinigingsoperatie die momenteel afgewenteld wordt op een relatief kleine groep mensen, de studenten. In feite zou elk konflikt dat een (beroeps)groep heeft met de overheid of de werkgevers (die veelal twee handen op één buik zijn) met hulp van dit aktiemodel werken. Bij de arbeidersstrijd heeft dit vele malen resultaat opgeleverd. Een bekend aktiemiddel bij loonslaven is nu eenmaal de staking: dat is het gemeenschappelijke wapen dat arbeiders hebben, de arbeidskracht. Maar feitelijk hebben consumenten, uitkeringstrekkers, studenten, ouderen, vrouwen, schippers, boeren, ennoemmaarop allemaal hetzelfde wapen in handen: staken! Wanneer duizenden mensen die dagelijks hun boodschappen doen bij de supermarkt de overtollige verpakkingszooi van de produkten zou scheuren en de winkelier de troep laat opruimen dan was het zo afgelopen met al die vijftien spijkertjes in een plastiekje of komkommers op een schaaltje. Wanneer studenten weigeren te studeren zijn er heel wat mensen mnet een inkomen van een ton of meer die behoorlijk in de problemen komen. Wanneer een groot gedeelte van de huurders de huurbetaling zou verminderen of radikaal stopzetten dan is de volkshuisvestingsproblematiek zo nummer één op de politieke agenda. Wanneer de boeren werkelijk zouden stoppen hun voer te verbouwen dan wordt hun potentiële kracht zichtbaar. Wanneer alle vrijwilligersters die in dit land de zooi nog enigszins hanteerbaar maken zouden weigeren dit te doen dan had je zo een heldere discussie over de schandelijke effecten van de jarenlange bezuinigingen op elementaire zorgvoorzieningenn. Wanneer vrouwen (en dit is al helemaal een oud voorstel) massaal zouden stoppen dat te doen waarvoor ze niet betaald worden maar dat simpelweg van ze geëist wordt (koken, kinderen opvoeden, wassen, vrijen, poetsen...) dan zag deze wereld er wel eventjes heel anders uit...

Dit artikel is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 277, 23 september 1994