firma's List & bedrog

De afgelopen weken speelden zich een aantal onverkwikkelijke zaken af in het brabantse. In navolging van de maandenlange affaires in Limburg ten aanzien van bestuurders die hier en daar geld, reisjes en andere steekpenningen aannamen in ruil voor bestuurlijke invloed (corruptie) kregen we in Brabant te maken met de affaires 'Dun' en 'Sonneveld'.

affaire DUN
Wat hebben de volgende namen met elkaar gemeen? Ruud Lubbers, Erica Terpstra, Jan Pronk, en J.P.A. van Dun. Juist, ze zaten allemaal in een auto met te veel drank achter hun kiezen. Wanneer Ruud Lubbers in 1974 een heel klein beetje meer whisky had gedronken (hij had 'maar' een promillage van 0,3) hadden we een andere minister-president gehad. Erica Terpstra reed met een promillage van 1,93 tegen een geparkeerde auto aan en Jan Pronk sloeg met een promillage van 1,41 over de kop. CDA'er Hans van Dun, ex-wethouder in Breda (bekend van de corruptie rondom de bouw van de Bredase wijk de Haagse Beemden, de zogenaamde Brebo-affaire, en de aluminium-woningen) en sinds 1985 burgemeester van Loon op Zand behaalde een promillage van 1,86 en reed hiermee in een sloot. Alle eerder genoemde namen zijn bekende Nederlanders geworden, ondanks "hun glaasje op; ik rij zelf". Dat burgemeester Dun op 25 augustus zelf zijn ontslag nam had dan ook niet alleen met alcohol te maken maar meer met het gegeven dat hij samen met een animeerdame van Club Pompidou uit Ulvenhout in de auto zat ten tijde van zijn slootduik. Dronken in een auto zitten, dat wilden de brabanders hem nog wel vergeven, maar eerst tegen iedereen zeggen dat je alléén in de auto hebt gezeten en dan blijkt later dat je met iemand anders in de auto hebt gezeten, dat gaat echt te ver. Overigens was het helemaal niet de bedoeling geweest dat het openlijk bekend zou worden dat de burgervader met drank op achter zijn stuur had gezeten. Een Bredase politieman bracht de boel op 2 augustus middels een anonieme brief naar buiten, zo schreef het Brabants Dagblad op 27 augustus. Het 'ongeluk' was al een maand eerder in Bavel gebeurd, op 2 juli, maar als hoofd van de politie was hij erin geslaagd het buiten de publiciteit te houden. Toen ook nog eens bleek dat er ooggetuigen waren die een vrouw uit de auto hadden zien stappen was de maat blijkbaar vol. Nadat de hele Loon op Zandse gemeenteraad unaniem het vertrouwen in hem had opgezegd koos Hans van Dun ervoor de aktieve politiek te verlaten. Even later werd ook nog bekend dat zijn 'bourgondische' levensstijl al eerder tot misstanden had geleid die echter onder het tapijt waren geveegd. In 1988 al verklaarde zijn persoonlijke secretaresse tegenover diverse collegae dat burgemeester van Dun haar regelmatig lastigviel. De officiële lezing werd een 'arbeidskonflikt' maar zij zou bij haar vertrek naast een afkoopsom van 30.000 gulden ook nog een groot bedrag aan zwijggeld hebben ontvangen. Nu dat van Dun weg is heeft iedereen het erover dat het een publiek geheim was dat de burgemeester flink dronk en niet alleen thuis of in clubs maar ook in zijn burgemeesterskamer. Eerst moeten er dus weer ongelukken gebeuren voordat dit soort zaken naar buiten komen. Wij hebben er in het Kleintje ook wel eens over dat bepaalde bossche politici zo af en toe regelmatig diep in de fles kijken (D66-wethouder Claessen bijvoorbeeld die notabene hierdoor ook nog eens publiekelijk in de problemen kwam vanwege een vechtpartijtje) maar het is toch te zot voor woorden dat dit soort feiten niet veel eerder naar buiten worden gebracht om te voorkomen dat iemand ongelukken begaat.

Enkele maanden voor de Provinciale Staten-verkiezingen van maart 1995 speelt er een corruptiezaak rondom de CDA'er Dick Sonneveld die een goedbetaalde baantje heeft als gedeputeerde voor verkeer & waterstaat bij de provincie Noord-Brabant. De in Werkendam gevestigde aannemingsmaatschappij Hakkers Werkendam BV kreeg van Sonneveld (die ook in Werkendam woont en directeur is van het verzekeringsbedrijf Sonneveld BV) een opdracht toegeschoven om de dijken rondom de Aakvlaai-polder bij het plaatsje Hank te versterken voor 2,15 miljoen gulden. Niks geen openbare aanbesteding dus maar simpele vriendjespolitiek. Beide heren (D. Sonneveld en C. Hakkers) zitten dan ook samen in de Rotary-afdeling Woudrichem, respektievelijk onder nummer 15473 en 15460. Er verscheen prompt een anonieme brief (van een 'benadeelde' aannemer of een politieke vijand) waarin gesproken werd over 'vriendjespolitiek en corruptie' en de bal lag op straat, klaar om ingeschopt te worden. Ondertussen is Sonneveld wegens 'gezondheidsredenen' afgetreden maar opnieuw wordt duidelijk dat er nogal het een en ander aan de hand is met de integriteit van politici en zakenlieden. Buiten het feit dat ze samen in een regelmatig bij elkaar komende Rotary-afdeling zitten woont Dick Sonneveld in een huis van de firma Hakkers waarmee de provinciaal gedeputeerde het zijn critici wel heel erg gemakkelijk heeft gemaakt. Gedeputeerde Staten reageerde niet meteen furieus want ze schreven dat er misverstanden zijn opgetreden en dat Sonneveld's optreden 'ongelukkig' is geweest. De opdrachtgever van de dijkversterkingsklus was overigens het hoogheemraadschap Alm en Biesbosch waarvan de secretaris J.J.M. Bakker tevens lid is van de Rotary-afdeling Woudrichem onder nummer 17698. Sonneveld beweert dat hij de brief met zijn aanbeveling om Hakkers te nemen heeft geschreven op uitdrukkelijk verzoek van de in Hank, jawel de plek waar de dijk verzwaard moet worden, wonende dijkgraaf bij Hoogheemraadschap Alm en Biesbosch A.B. Snoek (lidnummer 24502 bij Rotary-afdeling Waalwijk en omstreken) maar dat wordt weer door andere betrokkenen ontkend. Dus dat begint allemaal aardig op 'onderhands geregel' te lijken, waar de regelmatige gezelligheidsbijeenkomsten van de diverse Rotary-clubs een aardige rol bij spelen. Dick Sonneveld was in april 1993 ook al in opspraak gekomen vanwege een vakantie in Oostenrijk waarvan hij tussentijds vliegend huiswaarts keerde om een feestje bij te wonen van aannemer HAM-van Oord Werkendam. Die retour-vliegreis werd betaald door zijn vriend de aannemer. Wij bij het Kleintje denken dat dit Chr. van Oord is die in de Rotary-afdeling Oosterhout-regio zit (Marketing Manager bij HAM International Dredging Contractors, Rotary-lidnummer 26999), maar dat weten we niet zeker dus wanneer er een Kleintje-lezerster is die ons wijzer kan maken, graag. Waar rook is, is vaak vuur (zei de boer terwijl hij probeerde zijn sigaar aan te steken aan een warme koeievlaai), dat blijkt wel weer... Ondertussen is de aan Hakkers beloofde dijkverzwaringsopdracht bij Aakvlaai in Hank alsnog openbaar aanbesteed. Voor ongeveer 1,3 miljoen gulden klaart de firma Breijs en Zonen uit Capelle aan den Yssel het karwei. Sonneveld's vriendjespolitiek zou de gemeenschap dus 800.000 gulden hebben gekost. Een openbaar debat bij Gedeputeerde Staten, dat gehouden zou worden op 2 september over Sonneveld's optreden is als gevolg van zijn 'aftreden wegens gezondheidsredenen' afgelast. Nog even afwachten of Sonneveld's erebaantje als bestuurslid van Vliegveld Welschap nog wat oplevert. Geldgebrek heeft Dick Sonneveld in ieder geval voorlopig niet want politici hebben goed voor zichzelf en elkaar gezorgd. Tot aan zijn 65ste beurt hij wachtgeld (Sonneveld is nu 59) en aangezien zijn laatst verdiende loon ruim 140.000 gulden per jaar was zit hij goed.

Wraakcampagne in CDA
De verkiezingsnederlaag van het CDA leidt inmiddels tot de vereffening van wat rekeningen. Sonneveld heeft zich middels de herindeling van het Land van Heusden en Altena bij de plaatselijke bevolking verre van geliefd gemaakt. De eerder genoemde Rotary-compaan en betrokkene in de Dijkverzwaringsaffaire Bakker besloot dan ook, na vermoedelijk al eerder met Sonneveld in conflict te zijn gekomen, komaf met hem te maken. Tientallen brieven werden naar de redacties van alle landelijke en Brabantse kranten gezonden. Ook de landelijk en provinciale politiek ontving post. Nieuwe afrekeningen in het CDA worden verwacht. Wilt u ook met een CDA-er afrekenen kopieer uw belastende materiaal en stuur dit naar het Kleintje!

Dit artikel is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 277, 23 september 1994