is het kraken van een huis voldoende?

Alweer een vrijplaats foetsie in DenBosch. Nu moet binnenkort het pand Parallelweg 64 leeg (dat wil zeggen "zonder krakers") opgeleverd worden. De krakers moeten er op last van Bossche rechter Meester J. Rullmann uit. Een nogal treurige ontwikkeling, zeker wanneer je je realiseert dat er steeds meer plekken in DenBosch zijn verdwenen waar voornamelijk jongeren zich nog enigszins autonoom kunnen gedragen zonder overgeleverd te zijn aan de normen en waarden van "de" om hen heen steeds harder, egoïstischer en rechtser wordende samenleving. Het gegeven dat café "De Boulevard" voorlopig ook geen zicht heeft op een nieuwe plek maakt dit alles er niet plezieriger op. De dreigende ontruiming van de Parallelweg maakt echter nog meer duidelijk. De kraak van meer dan een jaar geleden verliep vrijwel geruisloos. Geen publicitaire aktie maar stilletjes een al jarenlang leegstaand gebouw in gebruik nemen. Dat kan natuurlijk, maar ik vind dat toch wel heel erg zonde. Naar mijn mening dien je de samenleving juist zo permanent mogelijk te konfronteren met zaken waar je het niet mee eens bent. En dat er een hoop gesjoemel en gesteggel plaatsvond rondom dit schitterende pand was, voor een ieder die moeite deed om er achter te komen wat de feiten waren, duidelijk.
Maar het was een gemiste kans om zo weinig gebruik te maken van diverse publicitaire middelen. Nu het moment van ontruiming dreigt hebben de krakers de grootste moeite hun verhaal in de media te krijgen; althans de precieze achtergronden - de grootstedelijke ontwikkelingen en spekulatieve zaakjes aan de noordzijde van de spoorlijn - blijven helaas onderbelicht. Permanent werken aan "publiciteit", mensen om je heen informeren over de ontwikkelingen rondom je pand blijkt opnieuw van groot belang te wezen. En politici, die lui waar je uiteindelijk toch iedere keer weer opnieuw mee te maken krijgt zijn ook "gewone" burgers die afhankelijk zijn van gesprekken bij Appie Heyn of de kapper. Dat een goed geoliede publiciteitscampagne bij de kraak van een pand niet per definitie betekent dat het voorspoedig met het kraakpand zal verlopen is echter eveneens waar. Kijk maar eens naar de droeve ontwikkelingen rondom het kraakpand "de Marggraff" aan de Vughterstraat. Na een veelbelovend publiciteits-initiatief tijdens en vlak na de kraak van april 1996 werd er niets meer over dit pand vernomen. Momenteel staat het pand er nog exact hetzelfde bij als anderhalf jaar geleden en lijkt het aan de buitenkant alsof het nog steeds leegstaat. Waren de krakers dan toch uitsluitend uit op gratis woonruimte zoals zo vaak door bevooroordeelde brave bolkesteinburgers wordt uitgesproken? Je zou het met betrekking tot dit schitterende kraakpand bijna denken. En wij hier bij Kleintje Muurkrant maar bij al die krakers aan hun koppen zeuren dat ze het krantje kunnen gebruiken voor al hun publiciteits-plannen.
Maar nee hoor, dat je kraakt om je omgeving duidelijk te maken dat het mogelijk is om je leven in eigen handen te nemen, dat kraken een vorm van maatschappelijk verzet is waarbij je je eigen 'vrijplaats' creëert, vrij van ridicule repressie-maatregelen van overijverige schrijftafelklerken en geuniformeerde wetsdienaren lijkt een achterhaald denkbeeld te wezen. In DenBosch is het al een aantal jaren zo dat tientallen jongeren van pand na pand trekken zonder zich ene moer aan te trekken van wat anderen daar nu precies van vinden. Zonder zich druk te maken over wat "de anderen" er nu allemaal van vinden leven zij hun leven. Tsja, en dat je je dan verwonderd moet afvragen waarom mensen niet solidair met je zijn, tsja, hoe zou dan nou komen?

gertjan

Dit artikel is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 314, 24 oktober 1997