voor de gek houderij

Ook afgelopen zomer ware er weer verscheidene journalisten die Skepsis belden voor commentaar op de nieuwste graancirkelvondsten. Ze kregen van mij te horen dat er geen reden is om aan te nemen dat de cirkels niet door mensen zijn gemaakt. Samen met drie andere skeptici besloot ik begin augustus de proef op de som te nemen. Op een mooie zondagmiddag reden we zuidwaarts en kwamen in NoordLaren het eerste graanveldje tegen. Het behoorde toe aan de familie Veldman, die voor een kleine vergoeding bereid was een stukje te laten pletten. Eerst kroop ik aan een zeven meter lang touw in het rond om de buitenste rand van de cirkel te vormen. Het touw was in het middelpunt van de cirkel vastgeknoopt aan een zware parasolstandaard, die mevrouw Veldman spontaan ter beschikking had gesteld. Een korter touw werd aan beide uiteinden van een anderhalf meter lange balk geknoopt, zodat er en lus ontstond. Jos van Maarseveen plaatste zijn voet op de balk, die hij aan de lus vasthield, en duwde daarmee de rest van het graan tegen de grond. Het ging nog gemakkelijker dan ik me had voorgesteld.
Tot mijn verrassing was een wakkere journalist van het 'Nieuwsblad van het Noorden' reeds de volgende dag op de hoogte van onze cirkel. De krant plaatste meteen een grote kleurenfoto. In het begeleidende artikel verklaarde mevrouw Veldman dat ze al een paar mensen aan de deur hadden gehad die meenden dat de cirkel van buitenaardse oorsprong was. Ze had hen echter snel uit de droom geholpen. Op de voorpagina van de krant stond ook een bericht over de astronoom Vincent Icke, die in een graanveld bij Leimuiden aan het recreëren was geweest. Niet lang hierna werd bekend dat de fraaiste graancirkelformatie van Nederland, die al door een paar duizend mensen was bezocht, het werk was van een vriendenclub op Schouwen-Duiveland. Ze hadden hun plan met toestemming van de betreffende landbouwer uitgevoerd en van tevoren bij een notaris gedeponeerd. Hopelijk krijg ik nu volgend jaar geen journalisten meer aan de lijn die zich nog verbazen over nieuwe graankunst (Rob Nanninga)

(overgeschreven uit het prachtblad Skepter, "de kritische kijk op paranormale verschijnselen en pseudo-wetenschap" van september 1997. In dat nummer trouwens een mooi artikel over de Tarot-kaarten-fake onder de titel "kaarten tegen het toeval". Een ieder die denkt dat Tarot ook iets met doorluchtigheid, helderziendheid of 'weten' te maken heeft zal zien dat het meer met hardhorendheid en voordegekhouderij van doen heeft. Stichting Skepsis, Postbus 2657, 3500 GR, Utrecht)

Dit artikel is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 314, 24 oktober 1997