Yulduz

Gezien? Mooi hè?!

Yulduz II
Daar stond ze dan, de kleine fragiele explosie van kracht uit het verre Oezbekistan, zomaar verdwaald op een podium op de Parade in een zwijnenstad. De muziek spatte in golven uiteen tegen het eeuwenoude bolwerk van zakbroei en machtsmisbruik, de benepen achterbaksheid van repressie onder een spervuur van ongekende klanken. De instrumenten legden de basis voor een definitieve afrekening met de hollandse kruideniersmentaliteit en spruitjeslucht. En boven dat alles uit die stem, die de laatste resten calvinisme met wortel en al zou kunnen uitroeien. Levende legende in een dorre betonwoestijn van achterbakse regenten en verzuurde kathedraalpissers. Waar hebben we het aan verdiend?

Dit artikel is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 273, 13 mei 1994