Banenfestival

Dertienhonderd mensen die ingeschreven staan bij het Arbeidsburo en de Sociale Dienst van DenBosch kregen een uitnodiging in de bus om naar het Banenfestival te komen. Het Banenfestival "STAP IN DE LIFT", dat op Woensdag 18 mei in de Sporthal Maaspoort werd gehouden. Je moest een antwoordstrookje insturen en diegenen die dit niet hadden gedaan werden op gesprek geroepen bij de Sociale Dienst, waar iedereen te horen kreeg dat je toch echt moest komen omdat het anders wel eens gevolgen voor je uitkering kon hebben. TV-gezichten Angela Groothuizen en Maarten Spanjer dienden als lokkertje en de gemeente DenBosch had bedacht dat popgroep Normaal een leuk afsluitertje zou zijn van dit banenfestival (Leuk was vooral dat er plotseling affiesjes in de stad verschenen waarin opgeroepen werd om naar een gratis popconcert van Normaal te komen kijken. Leuk omdat het Normaal-concert alleen voor de bezoekersters van het Banenfestival was bedoeld). Er kwamen uiteindelijk enkele honderden uitkeringsgerechtigden op af waarvan er een stuk of dertig een baantje vonden uit een aanbod van voornamelijk laagbetaalde plaatsen. Alles bij elkaar natuurlijk een beschamende vertoning: driehonderdduizend gulden heeft de gemeente hieraan uitgegeven! Ter informatie: er stonden eind 1993 in DenBosch 7432 personen ingeschreven als zijnde baanloos en tegelijkertijd gaat het ene na het andere bedrijf dicht of krimpt in (Michelin en ExpeditieknooppuntPTT bijvoorbeeld). Hieronder enkele reacties van baanlozen:

REPRESSIE
1. Het Arbeidsbureau en de Gemeentelijke Sociale Dienst van 's-Hertogenbosch dwingen werklozen, onder dreiging van korting op de uitkering, naar het banenfestival te komen, alwaar zij zich als honden moeten laten opsluiten gedurende een dag. Dit festival kost de gemeenschap 300.000 gulden! Als die banen er zijn, waarom doet het Arbeidsbureau niet wat ze doen moet: bemiddelen? Antwoord a: Zijn ze niet goed in hun werk - iets wat ik al veel langer vermoed -, of b: er zit een andere bedoeling achter - en dat vermoeden had ik ook al.

2. Het Arbeidsbureau schakelt BerGen Consult in om langdurig werklozen weer aan een baan te helpen. BerGen Consult ontvangt hiervoor een vorstelijke vergoeding plus een bonus voor elke werkloze die het voor een half jaar aan een baan helpt (noot Kleintje: 6000 gulden per geplaatste loonslaaf; dat belooft wat wanneer de sociale voorzieningen nog verder geprivatiseerd worden). Hoewel BerGen Consult zegt dat het geen gegevens doorspeelt, dreigt er wel voor elke werkloze die niet enthousiast is over deze commerciële bemiddeling, een korting op de uitkering. En als er al banen zijn, waarom weet het Arbeidsbureau dat dan zelf niet en waarom doet het niet wat het doen moet: bemiddelen? Antwoord a: Ze zijn niet goed in hun werk - iets wat ik al veel langer vermoed -, of b: er zit een andere bedoeling achter - en dat vermoeden had ik ook al.

3. Bij de periodieke hercontrole van de Gemeentelijke Sociale Dienst hoef je tegenwoordig geen sollicitatiebewijzen meer te overleggen maar moet je wel je giro- of bankafschriften laten zien (Hoezo privacy?). Is men zo naïef om te denken dat zwartwerkers hun neveninkomsten op hun rekening laten storten? En is men het nu eindelijk eens met wat door experts al lang en sinds kort ook door de politiek - zij het schoorvoetend - erkend wordt: volledige werkgelegenheid is een illusie? Antwoord a: Ze weten niet goed wat ze doen - iets wat ik al veel langer vermoed -, of b: er zit een andere bedoeling achter - en dat vermoeden had ik ook al.

Je hoeft niet zo'n deskundige te zijn om te snappen dat, waar het aantal werklozen meer dan tienmaal zo groot is als het aantal vacatures, het opvoeren van de sollicitatiedruk geen bijdrage is aan de oplossing van het probleem van de werkloosheid. Solliciteren schept geen banen. Slechts de industrie en de overheid kunnen banen creëren. Vriend en vijand zijn het daar over eens. En de meeste werklozen willen graag aan het werk. De enige zinnige conclusie die te trekken valt uit bovenstaande punten is dat het Arbeidsbureau en de Sociale Dienst proberen werklozen onder druk te zetten: maak ze maar murw, behandel ze maar mensonwaardig, dan zijn ze gemakkelijker te manipuleren. Je weet maar nooit waar het nog eens goed voor is.
Mijn sterke vermoeden is dat de genoemde instanties niet werken aan een zinvolle bijdrage aan de oplossing van het probleem van de werkloosheid, maar dat ze werken aan het kleineren en het onderdrukken van de werklozen. Het ware beter dat de tonnen gemeenschapsgeld die hieraan besteed worden, uitgegeven werden aan het scheppen van banen.
DenBosch, J. Willems (werkloos).

We nemen in verband met het bovenstaande een briefwisseling op die Thomas gestuurd heeft aan de directie van het arbeidsbureau, de directie van de Gemeentelijke Sociale Dienst en aan de Wethouder van Sociale Zaken in DenBosch: DenBosch 18 mei 1994, "Als werkzoekende was ik uitgenodigd voor het banenfestival van 18 mei jongstleden. Toen ik bij de koffie-bar kwam zag ik tot mijn verbijstering de gemeenteraadsleden van de CentrumDemocraten gezellig koffie drinken. Mij werd duidelijk dat deze officieel waren uitgenodigd. Dit heeft mij doen besluiten de zaal onmiddellijk te verlaten. U mag en kan zich er niet achter verschuilen dat deze fascisten net als alle andere raadsleden uitgenodigd waren. Het uitnodigen van fascisten betekent het buitensluiten van andere groepen. Het jaren lang "dood-zwijgen" van de CD heeft niet geholpen. na de gemeenteraadsverkiezingen waren veel mensen even geschokt, krachtige taal werd er uitgesproken tegen de fascisten. Nu, nog geen twee en een halve maand later lijken alle geluiden weer verstomd. Volgens de media moest Duitsland zich schamen, volgens mij moeten wij ons allemaal diep schamen dat we onze mond dichthouden, bang om partij te moeten kiezen, bang voor onze positie. Het is daarom een ieder zijn/haar plicht stelling te nemen, keuzes te maken, en er voor uit te komen. Het is gevaarlijk die verantwoording ergens anders te leggen. Ik zou graag van u willen weten hoe u dit voor uzelf kunt verantwoorden. Wachtend op uw antwoord verblijf ik met vriendelijke groet, Thomas".
Hier kwam op 24 mei 1994 een reactie op van het Arbeidsbureau:
"Geachte heer, bij de selectie in onze bestanden voor het Banenfestival, hebben wij onderandere rekening gehouden met de opleidingsachtergrond, werkervaring en de motivatie van de werkzoekenden, niet met hun politieke achtergrond. Zoals u zult begrijpen is dit laatste selectie-criteria niet gewenst. Wij delen uw afschuw ten aanzien van (rechts)radicale groeperingen. Uw oproep om (actieve) leden van dit soort partijen uit te sluiten van onze dienstverlening zou ons inziens onbedoelde positieve publiciteit voor deze groeperingen oproepen, dit nog los van de wettelijke kaders waarin een organisatie als de onze dient te opereren. Met vriendelijke groet, de vestigingsmanager Arbeidsbureau 's-Hertogenbosch, dhr. A.R. Jaarsma".
En daar ging weer een brief van Thomas overheen op 26 mei 1994: "Geachte heer Jaarsma, in uw antwoord op mijn brief heeft u het over CD-leden die als werkzoekenden uitgenodigd zouden zijn. Ik ben het met u eens dat er voor werkzoekenden geen onderscheid gemaakt mag worden naar politieke achtergrond. Ik ben blij dat u uw afschuw ten aanzien van (radicaal)rechtse groeperingen met mij deelt. In mijn brief echter heb ik het over CD-raadsleden die in hun hoedanigheid als raadslid waren uitgenodigd, dus als leiders van een extreem-rechtse partij. U bent op geen enkele manier verplicht geweest raadsleden uit te nodigen. Graag zou ik alsnog een antwoord op de inhoud van mijn brief willen, met vriendelijke groet Thomas".

Dit artikel is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 274, 11 juni 1994