Psst!

Psst! Is het al negentienhonderdenvijfennegentig? Ja? Ja! We mogen weer! Fijn hè, weer een jaar overleefd. Heerlijk vind ik het ieder jaar weer, tussen 26 en 31 december die overzichten van al het nieuws, alle tv-programma's, alle mooie foto's, alle rellen, rampen en gevallen ministers, al die dingen die iedereen al lang weer vergeten is en waar eigenlijk niemand zich meer druk over maakt. Het verhoogt de sfeer wel; verwachtingsvol kijken we uit naar nieuw nieuws, nieuwe rampen, nieuwe ministers en misschien wel een nieuw kabinet. Zo slepen we ons voort, jaar na jaar. Ieder jaar zeggen er weer een paar tegen elkaar: erger kan het nooit worden. En toch wordt het ieder jaar weer erger. Geeft het dan geen heerlijk gevoel dat je ook 1994 weer hebt volbracht? En dat 1995 ook wel zal lukken? Tuurlijk lukt het. We gaan er weer lekker tegenaan dit jaar, we laten van ons horen, we diskussiëren, protesteren, bekritiseren, lezen iedere dag de krant, kijken naar het journaal en zien de wereld iedere dag een beetje verder in de oceaan zinken. Soms denk ik wel eens: hoe sneller, hoe beter. Laat de hele zooi maar naar de verdoemenis gaan, dan kunnen we leuk iets nieuws beginnen! Maarja, je gaat door. Want wat zo'n Melkert vandaag weer bedenkt en wat zo'n Clinton morgen weer fout doet en hoe ze elkaar in voormalig-Joegoslavië overmorgen nog steeds afmaken, het is toch allemaal verschrikkelijk. Hoop doet leven, zegt mijn oma nog steeds (al heeft ze niet lang meer te gaan) en waarschijnlijk heeft ze wel gelijk. Maar het kost zo nu en dan verrot veel moeite om nog te hopen. Steeds weer merk ik dat het belangrijkste eigenlijk is dat je niet alleen staat. Dat er om je heen miljarden mensen op dezelfde aardkloot rondlopen, dat duizenden mensen in hetzelfde schuitje zitten als jij, dat honderden mensen het met dezelfde dingen eens of oneens zijn, dat tientallen mensen om je heen dezelfde idealen nastreven, dat er altijd enkelen zijn waar je in al je twijfels, moed en wanhoop nog van op aan kunt.
Aan al die mensen: hou vol en maak er wat van dit jaar!

Dit artikel is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 281, 13 januari 1995